Κάποιοι πρωτοπόροι ξεκίνησαν για πλάκα και ασχολούνται για πλάκα, για κάποια κλικ δημοσιότητας, για λίγο χαβαλέ με την παρέα. Κάποιοι από πίκρα για τα χαμένα όνειρα τους, και κάποιοι για δύναμη και διψά για παρεμβατικότητα. Κάποιοι γιατί ήταν μόδα.
Κάποιοι κάνουν το blog τους αναμεταδότη άλλων φωνών ενίοτε και πολιτικών. Κάποιοι γραφούν ποίηση και δημοσιεύουν το καλλιτεχνικά τους έργα.
Όλοι βρισκόμαστε εδώ για κάποιον σκοπό και εμφανίζουμε κάποιο εναλλακτικό -κατά δικό- μας «είναι»!
Σε μια κοινωνία που αντιπροσωπεύεται, τα Blog κινήθηκαν για καιρό υπόγεια και αποτέλεσαν μέσω έκφρασης των ρευμάτων της κοινωνίας. Η δύναμη μας ήταν η φωνή και η ανωνυμία μας έσπασε την σιωπή και τα στεγανά της πληροφορίας.
Σταδιακά το blog έκανε την φωνή μας δυνατή και μας έδωσε την δύναμη να πούμε μια γνώμη βρε αδελφέ να ζητήσουμε κάτι.
Να ξαναγίνουμε πολίτες.
Και είναι αλήθεια ότι αν σταματήσουμε να γράφουμε θα σταματήσουμε να υπάρχουμε ως πολίτες.
Και αυτό είναι κάτι που δεν το αντέχει κανείς μας.
Γιάννης Παπαϊωάννου