Η Ελλάδα μπορεί πλέον να θεωρείται η χώρα που έχει, τους περισσότερους ανθέλληνες.

Ακόμη και σήμερα, τέσσερα και πλέον χρόνια αυστηρής και επώδυνης λιτότητας για τους πολλούς και αδύναμους οικονομικά πολίτες, υπάρχουν κομματικές συντεχνίες που κοιτάζουν τα στενά τους συμφέροντα αδιαφορώντας για τον υπόλοιπο Ελληνικό λαό. 

Υπάρχουν τάξεις δημοσίων λειτουργών που επιβάλλουν την απαράδεκτη και αντιλαϊκή θέλησή τους, χρησιμοποιώντας τη θέση που τους έχει εμπιστευθεί η Πολιτεία για την εξασφάλιση της ειρήνης, της ευημερίας, της ισονομίας, της κοινωνικής συνοχής και της δικαιοσύνης στους πολίτες της.

Επίσης οι πολιτικοί, που ενώ οι ίδιοι ελάχιστα έχουν θιγεί από τα μέτρα λιτότητας δεν παύουν να λαϊκίζουν και να υπονομεύουν κάθε προωθούμενη μεταρρύθμιση.

Ακόμη και  οι συνδικαληστές, που, έστω κι αν έχουν φτάσει σε έσχατο σημείο ανυποληψίας, εξακολουθούν να εκβιάζουν, για να μην χάσουν όσα προνόμια έχουν κερδίσει οι ίδιοι και αυτοί που εκπροσωπούν.