“Σας εύχομαι ότι κάνατε σε αυτό το λαό και τη χώρα να το βρείτε στα σπίτια σας”.

Δεν αντέχω άλλο τη ντροπή, γράφει. Δε θέλω να το κάνω, μας φωνάζει μέσα από το γράμμα. Δείχνει να ψάχνει ένα λόγο, κάτι για να κρατηθεί.

Ο Νίκος ζούσε στη Θεσσαλία και εργαζόταν σε τοπικό εργοστάσιο. Στα 41 του χρόνια, αρκετά μικρός για να φύγει αλλά πολύ μεγάλος για να ξαναβρεί δουλειά σε αυτή τη χώρα βρέθηκε σε αδιέξοδο. Το γράφει στο αποχαιρετιστήριο γράμμα του που δημοσιεύει το larissanet.

Ο Νίκος τελικά πήρε φόρα και πήδηξε από τον τρίτο. 
Έτσι απλά. Πίσω του άφησε μια σύζυγο που τον αγαπούσε και αλλιώς φανταζόταν τη ζωή όταν περνούσε τα σκαλιά της εκκλησίας. Επίσης άφησε τους γονείς του που με θυσίες τον μεγάλωσαν καθώς και τα αδέρφια του και τους φίλους.

Όμως το αίμα του στάζει στα χέρια σας, πολιτικοί, δημοσιογράφοι και συνδικαληστές εθνοπροδότες, όπως στάζει και των υπολοίπων 8.000 Ελλήνων που οδηγήσατε στο θάνατο.