Οι μνημονιακές καταστροφικές πολιτικές των άθλιων δανειστών και των ντόπιων υπηρετών τους, που έχουν μετατραπεί σε δάκρυα πίκρας, απόγνωσης και εξαθλίωσης στα σκοτεινά μάτια του απόμαχου του μεροκάματου.
Του ανέργου, που πίσω από κλειστές πόρτες, απελπισμένος ψάχνει για το ψωμί των παιδιών του.
Του φοιτητή, που όσο κι αν κοπιάσει, βλέπει το μέλλον του κι αυτό ανασφαλές και αβέβαιο, εκτός πατρίδας.
Του εργαζόμενου, ο οποίος εργάζεται διπλές ώρες, απλήρωτος και εξουθενωμένος.
Του συναδέλφου, του φίλου, του συναγωνιστή, που σφίγγει τα δόντια και αποφασισμένος σηκώνει την Ελληνική σημαία, και ξεκινάει, αποδεικνύουν, πως όλα είναι δρόμος.
Όχι στις κάλπικες ανθελληνικές μνημονιακές εξουσίες.
Η θηλιά, που σφίγγει τον λαιμό του Έλληνα, αφού δεν λύνεται, κόβεται με μαχαίρι.