Οι αποκαλύψεις συνήθως αργούσαν λίγο. Έως και πολύ. Πέρναγαν οι ημέρες και η προαναγγελία έμενε προαναγγελία.
Κάποια στιγμή, έπαυε να υπάρχει. Εξαφανιζόταν ο πηχιαίος τίτλος, οι αποκαλύψεις, ο υπουργός. Σαν να μην είχε συμβεί ποτέ. Κάτι είχε συμβεί όμως. Το μήνυμα είχε φτάσει στον αποδέκτη, ο αποδέκτης είχε δώσει κάτι (μικρό ή μεγάλο, ανάλογα το σκάνδαλο) και η εφημερίδα αντικαθιστούσε τον τίτλο μ' έναν άλλο, άσχετο. Οι αναγνώστες που περίμεναν συνέχεια έμεναν με την απορία.
Αυτός, ήταν ο πιο συνηθισμένος τρόπος με τον οποίο οικονομάγαμε χοντρά τα λαμόγια της ενημέρωσης.
