Τρίτη 23 Ιανουαρίου 2018

Γιατί φοβούνται τα συλλαλητήρια

όταν τα μεγάλα και τα σπουδαία - αυτά που νιώθουμε, σαν Έλληνες   αυτά που φωνάζει η ψυχή μας και υπαγορεύει η συνείδησή μας - κινδυνεύουν ή θίγονται, θα κατεβαίνουμε κατά μιλιούνια!

-Το 1956 Συλλαλητήρια δημοκρατίας και εθνικής ανεξαρτηρίας κλόνισαν το Κομμουνιστικό καθεστώς στην Ουγγαρία.

-- Και το 1980 στην Πολωνία συλλαλητήρια υπό την αιγίδα του Συνδικάτου «Αλληλεγγύη» και της Καθολικής Εκκλησίας κλόνισαν το κομμουνιστικό καθεστώς στην Πολωνία.

-- Και το Μάϊο του 1968, όταν ξέσπασε η εξέγερση των αριστεριστών φοιτητών στο Παρίσι (το επίσημο ΚΚ Γαλλίας απείχε τότε), η Γκωλική παράταξη οργάνωσε μεγάλο αντισυλλαλητήριο, πολλαπλάσιο σε όγκο. Έτσι το τελείωσε κι ακολούθησαν εκλογές, όπου νίκησε ξανά η γκωλική δεξιά…

--Το ίδιο έγινε κι ένα χρόνο αργότερα, το Σεπτέμβριο του 1969: οι αριστεριστές φοιτητές κατέβηκαν στους δρόμους σε Ιταλία και Γερμανία. Και στη συνέχεια οι Χριστιανοδημοκράδες κατέβηκαν κι αυτοί με πολλαπλάσιο πλήθος και σταμάτησαν τις αριστερίστικες φοιτητικές ταραχές.

--Και στη Βενεζουέλα, εδώ και μερικά χρόνια, ο λαός της χώρας βρίσκεται καθημερινά στους δρόμους για την αποκατάσταση της δημοκρατίας και την εκδίωξη του αριστερού δικτάτορα Τσάβες.

Κι αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα

το μόνο που τους «πειράζει» είναι ενωτικά πατριωτικά συλλαλητήρια για όσα ο Ελληνικός λαός πάσχει και πονάει και αγωνιά.

Δεν μπορούν να μας φιμώσουν, τα τσουτσέκια…
Και δεν πρόκειται να σιωπήσουμε, εμείς…

Φωνή λαού - Οργή Θεού!