Όπου κι αν κοιτάξουμε γύρω μας θα δούμε ένα απέραντο φρενοκομείο όπου η λογική είναι υπό διωγμό και η αναφορά και μόνο του αυτονόητου είναι παραδοξότητα.
Και το κακό είναι ότι στην παιδεία οι περισσότερες κινήσεις, νεωτεριστικές, προοδευτικές και επαναστατικές , γίνονται ακριβώς για να μην διαταραχθεί το γελοίο μας σύστημα και ξεβολευτεί το κατεστημένο των εκπαιδευτικών.
Το να κλείσεις το τρελλάδικο στην παιδεία μας και να το επανιδρύσεις από το μηδέν είναι μεν μια σίγουρη λύση, αλλά δεν είναι εφαρμόσιμη.
Πρέπει να γίνουν αλλαγές και διορθώσεις δραστικές εν λειτουργία. Και αυτό κάνει την κατάσταση δύσκολη αλλά όχι αδύνατη.
Μήπως τελικά ήρθε η ώρα να βάλουμε όλους αυτούς τους καθηγητάδες και τους δασκάλους που τους πληρώνουμε άδικα και τσάμπα να δουλέψουν στα σχολεία της δημόσιας Παιδείας μπας και κλείσουν όλα αυτά τα χιλιάδες φροντιστήρια στις γειτονιές του κόσμου που πίνουν το αίμα του εργαζόμενου λαού και της λαϊκής οικογένειας.
Βέβαια το να κάνει την δουλειά που πρέπει το δημόσιο σχολείο είναι μία άλλη ιστορία μετά το άσυλο.
Οι περισσότεροι
καθηγητές το βράδυ κάνουν και τα μαύρα ιδιαίτερα τους και κάποιοι άλλοι δουλεύουν ακόμη και στα φροντιστήρια που στέλνουν τους πρωινούς τους μαθητές.
Επιτέλους ας αντιληφθούν οι ψευτοαστοί της δεξιάς ότι απαιτούνται λύσεις και οι λύσεις απαιτούν αποφασιστικότητα και δράση.
Τα καραγκιοζλίκια κάποτε πρέπει να τελειώσουν γιατί θα μας τελειώσουν.
