Συγκινήθηκα με τους αμερικανούς στρατιωτικούς που τραγουδούν στα ελληνικά για τον χορό του Ζαλόγγου.
Με βασάνιζε η σκέψη, τί μυαλά μπορεί να κουβαλάει όλο αυτό το δήθεν ελληνικό σκυλολόι που μηδενίζει ο,τιδήποτε το εθνικό.
Ανατρίχιαζα και δάκρυζα κάθε φορά.
Και με τους στίχους* του Ελύτη μας και με τη μουσική τού Μίκη μας και με την απόδοση της χορωδίας τού Κόκκινου Στρατού.