ΟΛΟΙ ΞΕΡΟΥΝ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ...
ΑΛΛΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑΝ...
ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ...
ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΦΑΓΑΝ...
Στην Ευρώπη πάντως, που πήρε τους τελευταίους αιώνες τα ηνία στον κλάδο, η παραγωγή χαρτιού αναπτύχθηκε σχεδόν παράλληλα µε την τυπογραφία. Πριν από το 1450 χαρτόµυλοι υπήρχαν κυρίως στη Νότια Ευρώπη (Νότια Γαλλία, Ιταλία, Καταλωνία) αλλά σταδιακά το βάρος µετατοπιζόταν όλο και βορειότερα. Οι σχεδόν συνώνυµες µε τη χαρτοβιοµηχανία Σουηδία και Φινλανδία εισήγαγαν τη χαρτοποιητική µόλις τον 17ο αιώνα. Το ενδιαφέρον είναι ότι µέχρι τον 19ο αιώνα, οπότε έγινε εφικτή η πολτοποίηση του ξύλου, η Ευρώπη βάσισε την παραγωγή χαρτιού στην πολτοποίηση κουρελιών. Οταν πια η παραγωγή αυξήθηκε και τα κουρέλια δεν επαρκούσαν, κράτη και ιδιώτες χρειάστηκε να επιστρατεύσουν τη φαντασία τους. Το αγγλικό Κοινοβούλιο απαγόρευσε, το 1666, τη χρήση λινών υφασµάτων για το σαβάνωµα νεκρών εξοικονοµώντας 90.000 κιλά υλικό χαρτοπαραγωγής.
Εικόνα από το Κασµίρ το 1917. Το εύκαµπτο πλέγµα, αφού βυθίστηκε στο νερό, αναδύθηκε µαζί µε τον πολτό από φυτικές ίνες που καθώς στραγγίζει, µετατρέπεται από µόνος του σε χαρτί. Το φύλλο χαρτιού είναι εδώ έτοιµο να αποσπαστεί από το πλέγµα οπότε και θα απλωθεί σε τοίχο ή άλλη επίπεδη επιφάνεια για να στεγνώσει στον ήλιο. Τη διαδικασία αυτή δείχνει και η αναπαράσταση ινδικής χαρτοποιητικής (δεξιά), επίσης από το Κασµίρ, του 1830
Το κεφάλαιό, όμως, πολύ γρήγορα εξαντλήθηκε και απευθύνθηκαν στον Καποδίστρια για ενίσχυση. Ο κυβερνήτης δεν έδωσε σημασία στο αίτημά τους. Το εργαστήριο έκλεισε και ο Νικηταράς μετέφερε τον εξοπλισμό στο σπίτι του.
Ζητούσαν 30.000 δραχμές για την αγορά εξοπλισμού, προμήθεια πρώτων υλών για έναν χρόνο και για τη μισθοδοσία 40 εργατών. Πρόβλεπαν ότι θα εισπράττανε 100.000 δρχ. τον χρόνο. Οι υπολογισμοί τους δεν ήταν υπεραισιόδοξοι, αφού είναι αποδεδειγμένη η όχι μικρή κατανάλωση χαρτιού την περίοδο εκείνη.
Το αίτημά τους απορρίφθηκε.
Υστερα από μισό αιώναΗ τρίτη απόπειρα για δημιουργία νεοελληνικού χαρτοποιείου γίνεται το 1871 από τον λόγιο και τυπογράφο Κ. Νικολαϊδη-Φιλαδελφέα στην Αθήνα. Προσπάθησε να εξασφαλίσει προνόμια από την κυβέρνηση και δάνειο από την Εθνική Τράπεζα, αλλά οι αιτήσεις του απορρίφθηκαν. Το πρώτο εργοστάσιο χαρτιού θα κατασκευάσει έξι χρόνια αργότερα στο Φάληρο ο Βασίλειος Βουραξάκης, έμπορος από τη Γορτυνία. Θα λειτουργεί έως το 1904, όταν καταστρέφεται από πυρκαγιά. Η πρώτη οργανωμένη χαρτοβιομηχανία στην Ελλάδα άρχισε να λειτουργεί πολύ αργότερα (Χαρτοποιεία Αιγίου από το 1924).