Η ελληνική αγροτιά στενάζει. Η ύπαιθρος ερημώνει. Τα χωράφια μένουν ακαλλιέργητα. Οι παραγωγοί, καθημερινά, δίνουν μάχη με ένα κράτος που τους αφήνει αβοήθητους, με τους φόρους να πνίγουν την παραγωγή, τις επιδοτήσεις να καθυστερούν, το κόστος των καλλιεργειών να εκτοξεύεται και τα χρέη να αυξάνονται.
Οι αγρότες ζουν σε μια συνεχή ανασφάλεια, προσπαθώντας να επιβιώσουν σε έναν κόσμο όπου η πολιτική τους εγκατάλειψη είναι δεδομένη.
Και ενώ η πραγματικότητα της υπαίθρου είναι αυτή, οι Κώστας Καραμανλής και Αντώνης Σαμαράς εμφανίζονται σαν θεατές ενός δράματος που οι ίδιοι έχουν συνδιαμορφώσει.
Και ενώ η πραγματικότητα της υπαίθρου είναι αυτή, οι Κώστας Καραμανλής και Αντώνης Σαμαράς εμφανίζονται σαν θεατές ενός δράματος που οι ίδιοι έχουν συνδιαμορφώσει.
Με λόγια βαρύγδουπα και κούφια, μιλούν για «ευαισθησία», για «χωρίς αγρότες δεν υπάρχει χώρα», για «εθνική απειλή της ερήμωσης της υπαίθρου». Οι δηλώσεις τους μοιάζουν περισσότερο με επικοινωνιακά σόου παρά με ουσιαστική πολιτική πρόθεση.
Είναι πραγματικά αστείο να εμφανίζονται αμφότεροι σαν τα ιερά τοτέμ της λαϊκής Δεξιάς (εδώ γελάμε με τη ψυχή μας), οι οποίοι ο μεν Καραμανλής μας οδήγησε στα Μνημόνιος, ο δε Σαμαράς διέλυσε τη χώρα με τα Μνημόνια.
