Η μεγαλύτερη πολιτική απάτη του 20ου αιώνα κατέστρεψε μία χώρα

Κατ’ αρχήν, η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν ανέτρεψε καμία χούντα!

Σκοπίμως αποσιωπείται, ότι η χώρα μετά από την παραίτηση των Απριλιανών, τον Οκτώβριο του 1973, είχε πολιτική υπηρεσιακή κυβέρνηση, με πρωθυπουργό τον αείμνηστο Σπύρο Μαρκεζίνη, που μοναδικό σκοπό της είχε να οδηγήσει την χώρα σε εκλογές, άρα επαναφορά της δημοκρατίας.

ουσία η εξέγερση του Πολυτεχνείου, ήταν να ανατραπεί η υπηρεσιακή κυβέρνηση μια εβδομάδα αργότερα (25 Νοεμβρίου) από τον ταξίαρχο Ιωαννίδη και να εγκαθιδρυθεί μια δεύτερη δικτατορία που κράτησε 8 ακόμα μήνες!

Ψεύδος πρώτο, λοιπόν.

Και δεν αποτελεί τιμή για το μεταπολιτευτικό πολιτικό μας σύστημα, να στηρίζεται σε ψεύδη για να δικαιολογήσει την ύπαρξή του.
Υπάρχει όμως και δεύτερο, μεγαλύτερο, ψεύδος στην ιστορία, το οποίο φέρει τον τίτλο: «Νεκροί του Πολυτεχνείου»!

Επειδή η Ιστορία είναι πάρα πολύ δύσκολη, όσον αφορά στα πραγματικά γεγονότα, θα πρέπει ο καθένας ο οποίος εκφράζει γνώμη και θέση πάνω σε αυτά, να παραθέτει και κάποια αντικειμενικά στοιχεία ως απόδειξη των ισχυρισμών του.

θα παραθέσω μερικά:

Πρώτον: Πόρισμα Τσεβά (κυκλοφορεί ελεύθερα στο Διαδίκτυο).

Ένα από τα πρώτα «μελήματα» της κυβερνήσεως Καραμανλή, ήταν να διερευνήσει την υπόθεση Πολυτεχνείου.

Τον Σεπτέμβριο του 1974, αναθέτει στον γνωστό σε όλους μας εισαγγελέα Τσεβά, να συντάξει ένα πόρισμα, σχετικό με τα γεγονότα.

Τα αποτελέσματα του Πορίσματος παραδίδονται στις 14 Οκτωβρίου 1974.
Αφού χωρίζει τους νεκρούς σε 4 κατηγορίες (ούτε ένας νεκρός εντός του Πολυτεχνείου), καταλήγει: «Ονόματα νεκρών 46 και 59, αντιστοίχως, περιήλθαν εις χείρας μου και απετέλεσαν αντικείμενον ειδικής, επισταμένης και αγωνιώδους ερεύνης.
Αμφότεροι εκυκλοφόρησαν το πρώτον εις την αλλοδαπήν και ο εις εξ αυτών επιμέλεια πολλών γνωστών Ελλήνων, εις το εξωτερικόν κατά την εποχήν της Δικτατορίας ευρισκομένων.

Είναι αμφότεροι ελλιπείς κατά τα στοιχεία των και η επ’ αυτών έρευνα εις ουδέν το συγκεκριμένον απέληξε …

Παραμένει βεβαίως πάντοτε το ερώτημα:

Τι εγένοντο τα πτώματα των νεκρών τούτων και διατί οι οικείοι των εξακολουθητικώς σιωπούν;»

Δε νομίζω ότι χρειάζεται περαιτέρω σχολιασμός.

Δεύτερον: Πόρισμα Σαμπάνη (κυκλοφορεί ελεύθερα στο Διαδίκτυο).

Επειδή έως το 1981, παρά τις φιλοτιμότατες προσπάθειες της «Δεξιάς», δεν κατέστη δυνατόν να «αποκατασταθούν» οι «νεκροί του Πολυτεχνείου», η σοσιαλιστική κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου επαναφέρει το θέμα, αναθέτοντας στον Αστυνομικό Διευθυντή Γεώργιο Σαμπάνη να τους «αποκαταστήσει».

Να σημειωθεί εδώ προς άρση τυχόν υποκειμενικότητας, ότι ο κ. Σαμπάνης είχε διωχθεί από το Απριλιανό καθεστώς και επαναφερθεί στο σώμα μετά την Μεταπολίτευση.

Το πόρισμα του Αστυνομικού Διευθυντή πραγματικός καταπέλτης εναντίον του ψεύδους:

Κανένας νεκρός εντός του Πολυτεχνείου!

12 νεκροί εκτός του Πολυτεχνείου χωρίς να αποδεικνύεται η σχέση τους με την εξέγερση.

Δώδεκα άτυχοι συμπατριώτες μας που έχασαν την ζωή τους την ταραγμένη εκείνη περίοδο.

Που να ήξεραν ότι ο θάνατός τους θα ηρωοποιούσε κι άλλους χωρίς να το αξίζουν, μόνο κι μόνο για να αποκτήσουν κάποιοι «αντιστασιακά εύσημα» και να χτίσουν πολιτικές καριέρες!

Όπως προκύπτει από τον λεπτομερέστατο πίνακα, ο αριθμός των νεκρών, η ταυτότητά τους, αλλά και ο τρόπος και τόπος του θανάτου τους, δεν έχουν καμμία απολύτως σχέση με αυτά που «διδαχθήκαμε» επιμόνως, όσοι είχαμε την ατυχία να φοιτούμε στο σχολείο την δεκαετία του ‘80!

Να θυμίσω εδώ, ότι ο αριθμός των «νεκρών του Πολυτεχνείου» ανεβοκατέβαινε κάθε σχολική χρονιά, ανάλογα με τις διαθέσεις του πολιτικού κατεστημένου.

Τρίτον: Αναφορά Συγκλήτου Πολυτεχνείου (κυκλοφορεί ελεύθερα στο Διαδίκτυο).

Με την υπ’ αριθμόν 33437 αναφορά της Συγκλήτου του Πολυτεχνείου 11/10/1975, προς τον εισαγγελέα Δ. Τσεβά, κανένας σπουδαστής δεν σκοτώθηκε κατά το τριήμερο.

Ο ίδιος ο πρύτανης του Πολυτεχνείου κατά τα γεγονότα Κ. Κονοφάγος κατέθεσε ως μάρτυς στις 20/1/1975, στο πενταμελές Εφετείο Αθηνών, ότι μέσα στο Πολυτεχνείο δεν σκοτώθηκε κανείς φοιτητής και τα ίδια βεβαιώνει και στο βιβλίο του «Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου» (1982), με την προσθήκη ότι ούτε κανείς άλλος πολίτης έχασε την ζωή του μέσα στο Πολυτεχνείο.

Νομίζω ότι τα προηγούμενα τρία παραδείγματα είναι τρανταχτές αποδείξεις για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας.

Δυστυχώς, το μεταπολιτευτικό πολιτικό μας σύστημα, στηρίχθηκε πάνω σε τέτοια ψεύδη επιχειρώντας να φτιάξει τους ήρωες του με σκοπό να εδραιωθεί.

Κι επειδή ακριβώς δεν είναι το μοναδικό, βλέπουμε όλοι σήμερα τα αποτελέσματά του.

Μια ματιά στις καριέρες των «αντιστασιακών φοιτητών» πείθει και τον πιο δύσπιστο.

Ας δούμε και την γνώμη του ΚΚΕ (την τότε γνώμη βεβαίως), μια και αποτελεί έναν από τους βασικούς υποστηρικτές και τιμώντες της επετείου:
«Παρά τις αφηνιασμένες προσπάθειες της χουντικής ΚΥΠ και των πληρωμένων πρακτόρων της να διαστρέψουν την πορεία και το περιεχόμενο της εξέγερσης, καταγγέλλουμε την προσχεδιασμένη εισβολή στο χώρο του Πολυτεχνείου την Τετάρτη, 14 του Νοέμβρη, 350 περίπου οργανωμένων πρακτόρων της ΚΥΠ […] με σκοπό να προβάλλουν με κάθε μέσο τραμπουκισμού και προβοκάτσιας γελοία και αναρχικά συνθήματα που δεν εκφράζανε την στιγμή και τις συγκεκριμένες δυνάμεις».

Φοιτητικό φυλλάδιο του ΚΚΕ «Πανσπουδαστική», τεύχος 8, Φεβρουάριος, 1974.

Κατά την γνώμη τους, δηλαδή, η ΚΥΠ ευθύνεται για την εξέγερση.
Διαψεύσθηκε αργότερα, αλλά είναι γνωστές «μανούλες» στην διαμόρφωση της κοινής γνώμης οι κομμουνιστές, όταν τους συμφέρει!
Χαρακτηριστικότατο περιστατικό για το γελοίο της υποθέσεως «νεκροί του Πολυτεχνείου» αποτελεί η υπόθεση της «Ηλένιας» (κυκλοφορεί ελεύθερα στο Διαδίκτυο).

Απεκαλύφθη, όμως, νωρίς το ψεύδος, δείχνοντας έτσι την βιασύνη του πολιτικού κόσμου της Μεταπολίτευσης, να εφεύρει τους ήρωες του.

Η Νεοζηλανδή Νάνσι Κρίντλαντ όμως τους πήρε χαμπάρι έγκαιρα.
Το γνωστό τότε φωτομοντέλο της φωτογραφίας, παρουσιάστηκε ως νεκρή φοιτήτρια του Πολυτεχνείου από τον Γιάννη Ηλιόπουλο, μαθητή της Ηλεκτρονικής σχολής ισχυριζόμενος ότι ήταν το κορίτσι του και λεγόταν «Ηλένια».

Η απάτη αποκαλύφθηκε σύντομα και ο νεαρός τιμωρήθηκε με 8μηνη φυλάκιση.

Βέβαια το πολιτικό κατεστημένο είχε προλάβει να τιμήσει την «νεκρή φοιτήτρια» μιας και το όνομά της εκφωνήθηκε πρώτο στην πρώτη επέτειο του Πολυτεχνείου και είχε ακόμα την τύχη να της κατατεθεί στεφάνι από την δακρύζουσα και γονυκλινή σύζυγο του τότε προέδρου της Δημοκρατίας, Ιωάννα Τσάτσου.

Έτσι «στο πόδι» έστηναν το Μύθο του Πολυτεχνείου.

Βέβαια αυτά, θάφτηκαν στο χρονοντούλαπο ώστε να εξυπηρετηθούν οι σκοποί, που ανέφερα προηγουμένως και αποτελούν την προσωπική μου και όχι μόνο, εκτίμηση.

Όπως και οι συντάξεις για τις οικογένειες των «θυμάτων» του Πολυτεχνείου, που πρόσφερε γενναιόδωρα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, διά του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος με διαταγή του τότε υπουργού Δημοσίων Έργων κ. Μαγκάκη.
Ακόμα περιμένουν τους ανύπαρκτους δικαιούχους τους.Οι ερωτήσεις που τίθενται είναι οι εξής:1. Γιατί από την 21ή Απριλίου του 1967 μέχρι την 08 Οκτωβρίου του 1973 δηλαδή για πάνω από 6 έτη κανένας φοιτητής δεν ξεσηκώνεται κατά κανενός ;

2. Γιατί μόλις ένα μήνα μετά την παραίτησης όλων των στρατιωτικών από την κυβέρνηση ξαφνικά ξεσηκώνονται οι «φοιτητές ανάμεσα στους οποίους οι περισσότεροι είναι άνω των 30 ετών ;

3. Εναντίων ποιου ξεσηκώνονται οι φοιτητές την στιγμή που οι στρατιωτικοί είχαν παραιτηθεί και είχαν οριστεί εκλογές με κόμματα ;

4. Αφού οι φοιτητές αγωνίζονται για την Δημοκρατία γατί αποπέμπουν μια προσωρινή κυβέρνηση που οδεύει στην Δημοκρατία και φέρνουν μια στρατιωτική χούντα του Ιωαννίδη ;

5. Γιατί από τις 17 Νοεμβρίου του 1973 μέχρι και την τελική πτώση της κυβέρνησης του Ιωαννίδη δεν ξανα ξεσηκώνεται κανένας φοιτητής ;

6. Τι γιορτάζετε κάθε χρόνο στις 17 Νοεμβρίου τον εκδημοκρατισμό της χώρας η εκχουντισμό ;
( Μιας και μετά το πολυτεχνείο δεν έπεσαι η χούντα απλά άλλαξε κυβερνήτη ! )

7. Γιατί αναφέρετε μια ψευδή λίστα θυμάτων του Πολυτεχνείου και αποφεύγεται την λιστα των θυμάτων του Πολυτεχνείου από την επίσημη πηγή του ιατροδικαστή Τζεβά που είχε οριστεί από την δημοκρατική κυβέρνηση μετά το 1974 ;

8. Γιατί κανέναν ΜΜΕ δεν αναφέρετε στην έκθεση του Ιατροδικαστή Τζεβά όπου ξεκάθαρα φαίνεται ότι όλα τα θύματα 18 σε αριθμό δεν έχουν σχέση με το Πολυτεχνείο ;

Bλαδίμηρος Τσαμουρλίδης

Έλληνα, κατέστρεψαν και διαμέλισαν την χώρα σου
σε φόρτωσαν μνημόνια και δυστυχία
έδιωξαν  τα παιδιά σου από τη χώρα άνεργα
προσπαθείς να τα αντικαταστήσεις με αλλοδαπούς 
και εσύ αυτό πιστεύεις ότι αυτό  είναι δημοκρατία
 γιατί κάθε τέσσερα χρόνια ο χρήσιμος ηλίθιος Έλληνας ψηφοφόρος
πάει και ψηφίζει ότι του πουν  οι μεγαλοδημοσιογράφοι
τα κανάλια Οι συνδικαληστές και οι διορισμοί που του τάζουν.

ΗΜΕΡΑ ΑΠΟΜΥΘΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΏΝ! Το «γελαστό παιδί» δε το σκότωσαν φασίστες ούτε ήταν στο Πολυτεχνείο…

Οι στίχοι είναι του Ιρλανδού ποιητή Brendan Behan (1923 – 1964) ) και μεταφράστηκε από το Βασίλη Ρώτα. Μελοποιήθηκε στο Παρίσι από το Μίκη Θεοδωράκη, τον Οκτώβρη του 1961

Το 1962 ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά με την ερμηνεία της Ντόρας Γιαννακοπούλου και το Δημήτρη Φάμπα στην κιθάρα. Έγινε παγκοσμίως γνωστό με την ερμηνεία της Μαρίας Φαραντούρη στο δίσκο “Ενας Ομηρος’’ που κυκλοφόρησε 10 χρόνια αργότερα.

Ιστορική αναφορά

Το τραγούδι δεν αναφέρεται μόνο στη Βρετανική κατοχή των Ιρλανδών αλλά, κυρίως, στην εμφύλια διαμάχη που ακολούθησε μετά την αυτονομία της Ιρλανδίας. Γι’ αυτό και ο αρχικός στίχος ήταν “σκοτώσαν οι δικοί μας το γελαστό παιδί”, αφού το “γελαστό παιδί” σκοτώθηκε από σφαίρα συμπατριώτη του Ιρλανδού και όχι από “βόλι Εγγλέζου”. Το τραγούδι, δηλαδή, είναι ένας θρήνος των συμπολεμιστών του, γιατί το γελαστό παιδί δεν πέθανε τιμημένα στη φυλακή από απεργίας πείνας ή από βόλι των Εγγλέζων, αλλά από το “άτιμο βόλι” των ομοεθνών του Ιρλανδών (εμφύλιος πόλεμος).

«Οι Λαοί είναι θύματα της Ιστορικής αλήθειας»

Η 17η Νοέμβρη ημέρα του Πολυτεχνείου, είναι επέτειος ντροπής για την Ελλάδα. 

Εορτάζουμε τη διχοτόμηση της Κύπρου από τους Τούρκους,  την διχοτόμηση του Αιγαίου και τον διαμελισμό της χώρας.

Από το Πολυτεχνείο στα μνημόνια ένα τσιγάρο δρόμος

28 Σεπτεμβρίου και 8 Οκτωβρίου αντίστοιχα του 1973 παραιτούνται όλοι οι στρατιωτικοί συμπεριλαμβανομένου και του προέδρου της Στρατιωτικής κυβέρνησης του Γεωργίου Παπαδοπούλου και ορκίζεται ο προσωρινός πρόεδρος ο Σπύρος Μαρκεζίνης και ορίζεται πλέον η ημέρα των βουλευτικών εκλογών με κόμματα την 10η Φεβρουαρίου 1974....

Όμως στις 17 του Νοέμβρη του 1973 δηλαδή ένα μήνα μετά την παραίτηση όλης της στρατιωτικής κυβέρνησης κάποιοι στήνουν το γνωστό σε όλους μας Πολυτεχνείο,  

ακυρώνονται οι προγραμματισμένες εκλογές της 10ής Φεβρουαρίου και στο βάθος η τραγωδία της Κύπρου.

Ο κατασκευασμένος μύθος … γιατί δεν υπήρχαν θύματα στο Πολυτεχνείο

Για τα μάτια της μοντέλας έκλαψαν πολλά ματάκια, αλλά έκλαψε και ο εμπνευστής της απάτης με 8 μήνες φυλακή, πόσες ακόμη Ηλένιες δεν έχουμε ανακαλύψει; Με τα τόσα ψέματα που κυκλοφόρησαν και κυκλοφορούν γύρω από το “Πολυτεχνείο”, κοντεύει να χάσει την αίγλη της η Ηλένια Ασημακοπούλου, το “ωραιότερο” ψέμα της περιπτώσεως....

Η “θλιβερή” ιστορία της Ηλένιας -για όσους δεν την ξέρουν ή δεν την θυμούνται- έχει έτσι: Την πρώτη επέτειο του “Πολυτεχνείου”, το 1974. ανάμεσα στα λουλούδια και τις φωτογραφίες υπαρκτών και ανύπαρκτων “νεκρών” (σύγχρονων και παλαιότερων, μια και είχαν βάλει φωτογραφίες σκοτωμένων του 1944, του 1950 κλπ) που γέμισαν το πολυπαθές κτίριο, τις μάντρες, τις αυλές και τα κάγκελα του, ήταν και το σκίτσο μιας ωραιότατης κοπέλας. Δίπλα του, στο ίδιο κάγκελο -που έμεινε στην “ιστορία” σαν της Ηλένιας το κάγκελο”- υπήρχε ένα σημείωμα με τα εξής δακρύβρεχτα: “Την λένε Ηλένια Ασημακοπούλου. Είναι το κορίτσι μου. Χάθηκε το βράδυ της σφαγής. Κανένας δεν την ξανάδε. Πήγα σπίτι της αλλά έχουν χαθεί και οι γονείς της. Όποιος ξέρει για το μαρτυρικό τέλος της ας με πληροφορήσει.

Το “δράμα” το πήραν οι εφημερίδες, μία από αυτές δε – η “Αυγή”– έγραψε κατά λέξη, τα εξής κάτω από το σπαραξικάρδιο τίτλο: ΤΙ ΑΠΟΓΙΝΕ Η ΗΛΕΝΙΑ ΜΟΥ; Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΕΝΟΣ ΑΓΟΡΙΟΥ ΠΟΥ ΨΑΧΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ και τον υπότιτλο: “Ηλένια Ασημακοπούλου. Χτυπήθηκε στις 17 Νοέμβρη στη Στουρνάρη οπό σφαίρα. Τι απόγινε”, λέει:

Το σκίτσο της μικρής κοπέλας με το τραγικό ερώτημα κρεμόταν από τα κλαδιά της ελίτσας που φυτεύτηκε στο χώρο του Πολυτεχνείου. Αργότερα τοποθετήθηκε κι αλλού, κι αλλού, ανάμεσα στα λουλούδια. Με το ίδιο πάντα ερώτημα “Τι απόγινες”. Ολότελα τυχαία χθες βρεθήκαμε δίπλα σε ένα αγόρι κι από εκεί ξεκινάει μια ακόμα τραγωδία όπως την αφηγείται το ίδιο:

“Ήμασταν μαζί με την Ηλένια μέσα στο Πολυτεχνείο. Μετά την εισβολή, βγήκαμε δίπλα δίπλα οπό την έξοδο της Στουρνάρη. Ένας οπλισμένος τη σημάδεψε εν ψυχρώ και οι σφαίρες τη βρήκαν στην πλάτη. Ακούμπησε πάνω μου βγάζοντας αίμα από το στόμα κι έπειτα έπεσε. Με συλλάμβανε και στην Ασφάλεια μου πήραν το πουλόβερ μου που ήταν κόκκινο από το αίμα της. Δεν τους μίλησα καθόλου για την Ηλένια, για να την προφυλάξω, αν ζούσε… Όταν με άφησαν, το Φλεβάρη του ’74. πήγα στο Χαλάνδρι όπου έμενε με την οικογένεια της. Μα οι γονείς της με τον μικρότερο αδερφό της είχαν εξαφανιστεί και στο σπίτι έμεναν άγνωστοι. Όσο κι αν ρώτησα δεν ήξεραν τίποτα. Ούτε κι από το σχολείο της. το Κολέγιο Αγ. Παρασκευής, έβγαλα άκρη. Ίσως οι γονείς της φοβήθηκαν για το δεύτερο παιδί τους κι εξαφανίστηκαν. Όλα αυτά δεν τα κατέθεσα στον κ. Τσεβά. γιατί φοβόμουν.” Ο νεαρός σπουδαστής εγκατέλειψε αυτές τις μέρες τα μαθήματα του, τοποθέτησε, όπου νόμιζε καλύτερα στο χώρο του Πολυτεχνείου, ένα σκίτσο της φτιαγμένο πριν το γεγονότα, προσθέτοντας την αγωνία του: “Τι απόγινε:”. Το όνομα του νέου είναι Γιάννης Ηλιόπουλος της Ηλεκτρονικής Σχολής”.

Σε λίγο όμως αποκαλύφθηκε πως το σκίτσο της “δολοφονημένης” Ηλένιας -στο οποίο τόσοι φοιτητές και τόσες φοιτήτριες γονυπέτησαν δακρυσμένοι- ήταν παρμένο από διαφήμιση σαμπουάν της αγγλικής εταιρίας “ΜΠΡΕΚ” και είχε δημοσιευθεί σε πολλά περιοδικά και στην αγγλική έκδοση του τριμηνιαίου “Βογκ” (το σκίτσο της διαφημίσεως -είναι “παστέλ”- το φιλοτέχνησε ο Άγγλος ζωγράφος Νίκολας Ήγκον και ως μοντέλο ποζάρησε η Νεοζηλανδή Νάνσυ Κρίντλαντ. γνωστό και πανάκριβο φωτομοντέλο, που από ηλικίας 4 χρονών ζει στο Λονδίνο). Μετά τη διαπίστωση της απάτης, πανικόβλητοι οι διοργανωτές του πανηγυριού έσπευσαν να παραπέμψουν σε δίκη τον Ηλιόπουλο -από το όνομα του φαίνεται “γέννησε” την Ηλένια-ο οποίος καταδικάστηκε (άρον- άρον στις 18/2/75) σε φυλάκιση οκτώ μηνών. Πάντως, μπορεί να καταδικάστηκε και όλοι οι κουλτουριαραίοι να έριξαν σ’ αυτόν όλες τις κατάρες του “απάνω κόσμου”, αλλά εκείνος είχε κερδίσει: Το όνομα της Ηλένιας εκφωνήθηκε πρώτο στον πίνακα των νεκρών και σε αυτήν , κατατέθηκαν τα περισσότερα στεφάνια, με πρώτο και καλύτερο εκείνο της Ιωάννας Τσάτσου -συζύγου του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας- η οποία μάλιστα, γονάτισε μπροστά, στο σκίτσο και δάκρυσε. Ο πανίσχυρος, δε. τότε Καραμανλής, ζήτησε φωτογραφία του σκίτσου.

Η περίπτωση, όμως. έχει και ένα δίδαγμα. Και στο θέμα αυτό την “πλήρωσε” ένα απλό ανθρωπάκι, ενώ ολόκληρα χρόνια τώρα οι βιαστές της μνήμης του Έθνους -με τους ψιθύρους και τις “διαβεβαιώσεις” τους νια “εκατόμβες” κλπ- κλονίζουν την εμπιστοσύνη του Λαού στη Δικαιοσύνη και με τα ολέθρια ψέματα τους. αναμοχλεύουν πάθη και μίση. χωρίς να πάθουν τίποτα. Οι ίδιοι, μάλιστα, κάθε φορά “παράγοντες” με υποκρισία -αφού ξέρουν ποια είναι η αλήθεια!- μετέχουν στις παραπλανητικές τελετές, θεατρινίζουν και κάνουν το κάθε τι για “να τους πιάσει ο φακός” και να φιγουράρουν “θλιμμένοι προσκυνητές” στις εφημερίδες και την τηλεόραση. Και φτάσαμε σε σημείο να πάει “εν σώματι” η Βουλή, πριν από λίγα χρόνια, εκεί και να αφιερώσει ο αλήστου μνήμης Παπασπύρου τη συνεδρίαση “σε εκείνους που θυσίασαν ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟ ΧΩΡΟ τη ζωή τους”, χωρίς να τον “τσιμπήσει” ο Εισαγγελέας για τη βάναυση προσβολή της Δικαιοσύνης που διάπραττε. αφού εκείνος -καθώς και οι άλλοι που τον συνόδευαν- γνώριζε ότι το δικαστήριο είχε δεχτεί πως κανένας δεν είχε σκοτωθεί στο πολυτεχνείο.

Εδώ πολυτεχνείο και της Ηλένιας το κάγκελο

“Των πρακτόρων η σχόλη, είναι χρήσιμη πολύ, κι οι καλοί της μαθητές , δεν ξεκουράζονται ποτές”

Έχετε Αναρωτηθεί Ποιον Απεικονίζει Η Κεφαλή Στην Είσοδο Του Πολυτεχνείου;

Το άγαλμα αυτό δείχνει την κεφαλή του καθηγητή πανεπιστημίου Νίκου Σβορώνου μέλος του ΚΚΕ

Το 1955 του αφαιρέθηκε η ελληνική ιθαγένεια 

Πέθανε το 1989 στην Αθήνα.

Είναι ο μόνος Έλληνας που κατέθεσε στεφάνι εν ζωή, στη μαρμάρινη κεφαλή του «νεκρού» εαυτού του..

Παρόλα αυτά, τα οποία γνωρίζουν οι πάντες συνεχίζουν  να

 καταθέτουν στεφάνια σε αυτήν  την κεφάλα

 και ο κόσμος νομίζει ότι πρόκειται για κάποιο άγαλμα που έπεσε την βραδιά που μπήκε το τανκ στο πολυτεχνείο ή ότι είναι το κεφάλι που εικονίζει κάποιον άγνωστο αγωνιστή φοιτητή.

Οι όμορφες χώρες όμορφα καίγονται – Γράφει ο Θ.Τζήμερος

Φαντάσου τη σκηνή: ένας Έλληνας πηγαίνει για να εξυπηρετηθεί σε γραφείο δημόσιας υπηρεσίας. Διαπιστώνει ότι η υπάλληλος είναι γυναίκα. Δηλώνει πως αρνείται να μιλήσει σε γυναίκες και ζητάει να τον εξυπηρετούν μόνο άντρες. Ποια νομίζεις θα ήταν η συνέχεια;  Φαντάσου, τώρα, τη σκηνή ανάποδα:..

μια γυναίκα να λέει “εγώ δεν μιλάω σε άντρες”. Ο νέος νόμος για την παροχή ασύλου απαντάει: το σεβόμαστε, θα ψάξουμε να σας βρούμε γυναίκα υπάλληλο και γυναίκα διερμηνέα! Να τι προβλέπει το άρθρο 77, παράγραφος 5:

Όπως βλέπεις, το επεκτείνει σε κάθε περίπτωση, και όταν ο αιτών είναι άντρας. Με ένα νόμο κι ένα άρθρο, η βάση του νομικού μας πολιτισμού καταργήθηκε. Το συνειδητοποιούμε; Δεν είναι ρατσισμός αυτό; Δεν μιλάμε για σωματική έρευνα, αλλά για απλή συνομιλία! Δίνεις το δικαίωμα σε κάποια ή κάποιον, που βρίσκεται σε ελληνικό έδαφος και εξυπηρετείται από ελληνικές δημόσιες υπηρεσίες, να ορίζει εκείνη ή εκείνος το φύλο των υπαλλήλων στους οποίους δέχεται να μιλήσει; Ανήκουστο!

Όμως αυτό δεν είναι τίποτε μπροστά στο άρθρο 46, παράγραφος 1, με τα άθλια Ελληνικά του οποίου η χώρα μας γίνεται το πρώτο κράτος στον κόσμο που καταργεί αυτοβούλως τα σύνορά του!

Εφόσον η παράνομη είσοδος (που, ο νόμος την ονομάζει παράτυπη, λες και ο εισβολέας δεν παραβαίνει νόμους αλλά… τύπους) δεν συνεπάγεται καμμία ποινή, το αδίκημα παύει να υφίσταται. Κι έτσι, ο Κυριάκος απαντάει τελεσίδικα στην απορία του Τσίπρα για το αν έχει η θάλασσα σύνορα: όχι μόνο η θάλασσα, ούτε η στεριά έχει! Δες τι ίσχυε μέχρι την ψήφιση του νέου νόμου:

Ο προηγούμενος νόμος (3907/2011) μιλούσε ξεκάθαρα για σύλληψη όσων έμπαιναν στη χώρα παράνομα. Γενικός κανόνας η σύλληψη, εξαίρεση η ελευθερία. Ο νέος νόμος τα αντέστρεψε: γενικός κανόνας η ελευθερία, εξαίρεση η σύλληψη.

Το πρόβλημα δεν λέγεται “μεταναστευτικό”. Η σωστή ονομασία είναι “εισβολικό”. Είναι η πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία, που μια χώρα και μια ήπειρος που υφίστανται εισβολή διευκολύνουν και χρηματοδοτούν τους εισβολείς, έχοντας μετατρέψει τον στρατό τους σε ορντινάτζα των εισβολέων και το ναυτικό τους σε θαλάσσιο ταξί.

Έχει και άλλα ανατριχιαστικά ο νέος νόμος, όπως το ότι κάποιος μπορεί να θεωρηθεί δικαιούχος ασύλου, αν ισχυριστεί ότι στην πατρίδα του υφίσταται… ψυχολογική βία ή ότι, μολονότι εγκλημάτησε, η τιμωρία που του επεβλήθη δεν ήταν… αναλογική!

Όμως, όλα αυτά είναι το δέντρο. Ας δούμε το δάσος.

Η πολιτική της Ε.Ε. “ανοίξαμε και σας περιμένουμε” βασίζεται στη διαπίστωση ότι οι Ευρωπαίοι δεν γεννούν αρκετά και ο πληθυσμός της Ε.Ε. μειώνεται. Όσοι αρθρογραφούν για το θέμα διεκτραγωδούν το ευρωπαϊκό μέλλον, περιγράφοντας μια ήπειρο γερόντων. Και ως λύση προτείνεται η αθρόα εισαγωγή Αφρικανών και Ασιατών, οι οποίοι, κατά… σύμπτωση, είναι στη συντριπτική πλειονότητά τους μουσουλμάνοι.

Δεν σου λένε την πραγματική αιτία του πανικού τους: την αδυναμία του ασφαλιστικού συστήματος, που στις περισσότερες χώρες της Ε.Ε. έχει στηθεί ως πυραμίδα, να πληρώνει παχυλές συντάξεις στους «γέρους του ’68». Η μείωση πληθυσμού σε μια χώρα δεν είναι απαραίτητα κάτι το κακό. Είναι δυνατόν για πάντα να αυξάνεται ο πληθυσμός της γης; 370 εκατομμύρια λιγότεροι ήμασταν στην Ευρώπη τη δεκαετία του ’50. Πάθαμε κάτι; Λιγότεροι κάτοικοι σημαίνει μεγαλύτερο επίπεδο ευημερίας για τον καθένα. Η Ευρώπη δεν είναι περιοχή φτηνού εργατικού δυναμικού, αλλά υψηλής προστιθέμενης αξίας, λόγω τεχνολογίας. Το αν κρατήσει αυτή τη θέση και στο μέλλον δεν εξαρτάται από τον αριθμό των πολιτών της αλλά από τις ευκαιρίες που δίνει στα καλύτερα μυαλά της να μείνουν και να εργαστούν στις πατρίδες τους. Ένα δημιουργικό καινοτόμο μυαλό υψηλής εξειδίκευσης μπορεί να παραγάγει πολύ περισσότερο πλούτο από 100 χειρώνακτες.  Αυτό που απειλεί την Ευρώπη είναι η σοσιαλμανία των περισσότερων κυβερνήσεων της Ε.Ε. που συνεπάγεται υψηλή φορολόγηση και προκαλεί brain drain προς χώρες με χαμηλότερη φορολογία με μικρότερη ανάμειξη του κράτους στην Οικονομία, άρα και με περισσότερες ευκαιρίες να εξελιχθεί κάποιος και να πλουτίσει.

Γιατί δεν γεννούν οι Ευρωπαίοι; Τζούφιασε το… ευρωσπέρμα; Όχι βέβαια. Δεν γεννούν κυρίως λόγω του παράλογα χουβαρδάδικου ασφαλιστικού & προνοιακού συστήματος. Για χιλιάδες χρόνια ο άνθρωπος έκανε πολλά παιδιά για να τον γηροκομήσουν. Όταν το ασφαλιστικό σύστημα σού υπόσχεται πως θα σε γηροκομήσουν πλουσιοπάροχα με τις εισφορές τους τα παιδιά των άλλων, κι αυτό το υπόσχεται και στους άλλους, η συνολική ροπή προς τεκνοποίηση μειώνεται. Ούτε το κυνήγι της καριέρας φταίει. Μπορεί η μέση μητέρα σήμερα να είναι εργαζόμενη αλλά το ίδιο έκανε το 1950 μια αγρότισσα που κατάφερε, δουλεύοντας στα χωράφια να αναθρέψει 7 παιδιά, σε συνθήκες πολύ δυσκολότερες. Το οξύμωρο είναι ότι το ασφαλιστικό σύστημα της Ευρώπης, αντί να αιμοδοτείται, αιμορραγεί λόγω της μετανάστευσης. Εκτός από τα τεράστια ποσά που δαπανώνται για φιλοξενία και εκπαίδευση, οι έρευνες (https://ec.europa.eu/eurostat/web/products-eurostat-news/-/DDN-20180730-1) αποδεικνύουν ότι ο 1 στους 3 μετανάστες δεν εργάζεται και ζει από τα κοινωνικά επιδόματα, γκετοποιημένος, με κύρια ή αποκλειστική δραστηριότητα την τεκνοποίηση, για να πάρει περισσότερα επιδόματα.

Θέλει άλλους μετανάστες η Ευρώπη; Δεν έχει αποφασίσει ακόμα. Οι περισσότερες κυβερνήσεις φλερτάρουν με το «ναι», ποντάροντας στην τόνωση των ασφαλιστικών εισφορών, οι αριστεροί είναι ενθουσιασμένοι καθώς μυρίζονται εξαθλιωμένο προλεταριάτο, δηλαδή πελάτες, τα κυκλώματα προώθησης τρίβουν τα χέρια τους, ζεστό μαύρο χρήμα γαρ, και μένει ο απλός πολίτης να διαμαρτύρεται για τον βιασμό της ζωής του και για το εφιαλτικό του μέλλον, με όλα τα ΜΜΕ της πολιτικής ορθότητας να τον δαιμονοποιούν ως ακροδεξιό και ρατσιστή.

Για πολλά χρόνια τού ρίχναν στάχτη στα μάτια: «Θα ενσωματωθούν, θα γίνουν Ευρωπαίοι, είναι θέμα Παιδείας. Μόλις πάν στα ευρωπαϊκά σχολεία δεν θα διαφέρουν από σένα». Πήγαν όμως στα σχολεία και δεν ενσωματώθηκαν. Αντιθέτως, έγιναν περισσότερο φανατικοί. Τα αποτελέσματα των ερευνών γνώμης ανάμεσα στους μουσουλμανικούς πληθυσμούς είναι φρικιαστικά!

Ας δούμε μερικά, με επίκεντρο τη Βρετανία. Σήμερα στο UK ζουν πάνω από 3.200.000 μουσουλμάνοι, διπλάσιοι απ’ όσους ήταν πριν μία δεκαετία. Στο διαμέρισμα του Ανατολικού Λονδίνου Tower Hamlets το 45.6% του πληθυσμού είναι μουσουλμάνοι. Το 78% (2.496.000) θεωρούν ότι η θρησκεία είναι πολύ σημαντική για αυτούς, ενώ το 40% (1.280.000) θέλουν η σαρία να εφαρμοστεί στο U.K. ως παράλληλο νομικό σύστημα. Τo 28% (896.000) θέλουν η Βρετανία να γίνει ενα Ισλαμικό κράτος και η σαρία να επιβληθεί σε όλους, μουσουλμάνους και μη. Κι όταν μιλάνε για σαρία δεν εννοούν θέματα αστικού δικαίου, αλλά λιθοβολισμό για μοιχεία, μαστιγώσεις και ακρωτηριασμούς.

To 9% (288.000) ανήκουν στον σκληρό πυρήνα των ισλαμιστών και δηλώνουν ότι οι βομβιστές αυτοκτονίας είναι δικαιολογημένοι. Την σφαγή της 7/7/2005, όταν 4 εκρήξεις στο μετρό του Λονδίνου, έργο τζιχαντιστών, σκότωσαν 56 και τραυμάτισαν 700, την επιδοκιμάζει ο 1 στους 4 Βρετανούς μουσουλμάνους! Μάλιστα, τα ποσοστά είναι μεγαλύτερα (31%) στους νεαρούς μουσουλμάνους σε σχέση με τις ηλικίες πάνω από 45 (14%). Οι νεότεροι είναι περισσότερο φανατικοί, σε ολόκληρη την Ευρώπη. Οι 2 στους 3 μουσουλμάνους στη Βρετανία, αν ήξεραν για κάποιο τρομοκρατικό σχέδιο δεν θα ανέφεραν τίποτε στην αστυνομία και το 50% (1.600.000) υποστηρίζει το ISIS το οποίο έχει σφάξει on camera Βρετανούς πολίτες.

Τι πιστεύουν σε σχέση με τις ατομικές ελευθερίες; Ο 1 στους 3 μουσουλμάνους της Βρετανίας υποστηρίζει ότι αυτός που εγκαταλείπει την πίστη στο Ισλάμ πρέπει να θανατώνεται. Το ποσοστό είναι 19% στους μεγαλύτερους (άνω των 55 ετών) αλλά 36% στους νέους! Το 78% των Βρετανών μουσουλμάνων θέλει να τιμωρούνται (χωρίς να διευκρινίζει το είδος της τιμωρίας) όσοι δημοσιεύουν αρνητικά σχόλια ή σκίτσα για τον Μωάμεθ. Μετά την επίθεση στην εφημερίδα Charlie Hebdo, το 27% των Βρετανών μουσουλμάνων (στο οποίο πρέπει να προστεθεί και το 8% που αρνήθηκε να απαντήσει) υποστήριξε τους δολοφόνους.

Τι πιστεύουν για τον έρωτα, τις σχέσεις και την ελευθερία του λόγου; Ο 1 στους 3 μουσουλμάνους της Βρετανίας θεωρεί σωστό η γυναίκα να εξαναγκάζεται να υπακούει στις διαταγές του άντρα της, στις οποίες περιλαμβάνεται (ως διαταγή) και το σεξ. Ο 1 στους 10 θα σκότωνε ένα μέλος της οικογένειάς του για λόγους τιμής. Το ποσοστό στους νέους διπλασιάζεται: 1 στους 5. Το 51% πιστεύουν ότι μια μουσουλμάνα δεν μπορεί να παντρευτεί έναν μη μουσουλμάνο και το 52% ότι είναι φυσιολογικό ένας μουσουλμάνος να έχει μέχρι 4 γυναίκες. Το 74% των νέων (ανδρών και γυναικών) μουσουλμάνων θέλουν η γυναίκα να φοράει τουλάχιστον νικάμπ. Στις ηλικίες πάνω από 55 το ποσοστό είναι «μόνο” 28%! Μόνο το 3% του συνόλου δηλώνουν καθαρά υπέρ της ελευθερίας του λόγου. Το 61% πιστεύουν ότι η ομοφυλοφιλία πρέπει να τιμωρείται. (Τα links των ερευνών από τις οποίες αντλήθηκαν αυτά τα στοιχεία υπάρχουν στο τέλος του άρθρου.)

Το 60% των Ευρωπαίων μουσουλμάνων πιστεύει ότι «όλοι οι μουσουλμάνοι πρέπει να επανέλθουν στις ρίζες του Ισλάμ», το 75% ότι «υπάρχει μόνο μία ερμηνεία του Κορανίου την οποία όλοι οι πιστοί πρέπει να ακολουθούν» και το 60% ότι «οι θρησκευτικοί κανόνες είναι πιο σημαντικοί από τους κρατικούς νόμους» (δημοσκόπηση του 2013 του γερμανικού ινστιτούτου ερευνών WZB, σε συνεργασία με τον Ολλανδό κοινωνιολόγο Ruud Koopmans, σε δείγμα 9.000 Ευρωπαίων μουσουλμάνων τουρκικής και μαροκινής καταγωγής σε Γερμανία, Γαλλία, Ολλανδία, Βέλγιο, Αυστρία και Σουηδία). https://www.wzb.eu/en/press-release/islamic-fundamentalism-is-widely-spread

Γιατί δεν μπόρεσε η ευρωπαϊκή παιδεία να τους κάνει Ευρωπαίους; Διότι το Ισλάμ δεν είναι μόνο θρησκεία. Είναι ένα νομικό, κοινωνικό, πολιτικό και στρατιωτικό σύστημα, με το προκάλυμμα της θρησκείας, απολύτως ασύμβατο με τον ευρωπαϊκό πολιτισμό που έχει συγκεκριμένο και εκπεφρασμένο, από πλήθος ηγετών του, στόχο: τον εξισλαμισμό της Ευρώπης εκ των έσω. Εκμεταλλευόμενο την ανεκτικότητα της Ευρώπης επιδιώκει να την καταλύσει. Ό,τι δεν κατάφεραν τα σπαθιά των οθωμανών στη Βιέννη και στην Ισπανία θα καταφέρουν, σε καμμιά τριανταριά χρόνια, οι ψήφοι των “θαλασσοπνιγμένων” εισβολέων της Σάμου και των απογόνων τους. Χωρίς να ανοίξει ρουθούνι. Βλέπε Ιράν και Λίβανος.

Το γενικό κουμάντο σ΄ αυτή την εισβολή το κάνει μια υπηρεσία του ΟΗΕ, που έχει εξελιχθεί σε άντρο διαφθοράς: η Ύπατη Αρμοστεία. Η Ύπατη Αρμοστεία για τους Πρόσφυγες ιδρύθηκε το 1950, για να βοηθήσει τα εκατομμύρια των Ευρωπαίων, που ο Β’ ΠΠ είχε αναγκάσει να εκτοπιστούν, να επιστρέψουν στα σπίτια τους ή να ριζώσουν σε μια άλλη ευρωπαϊκή χώρα λόγω της υπαγωγής της Ανατολικής Ευρώπης στη σοβιετική σφαίρα επιρροής. Αυτή υποτίθεται είναι η λαχτάρα του πρόσφυγα: να γυρίσει στο σπίτι του, μόλις τα πράγματα στρώσουν. Όμως από τα 8,7 δισεκατομμύρια δολάρια που ήταν ο προϋπολογισμός της Ύπατης Αρμοστείας το 2019 μόνο το 2% διατέθηκε για επαναπατρισμούς; Γιατί τόσο λίγο; Διότι η Υ.Α. δεν ασχολείται πλέον με πρόσφυγες αλλά… με τον εαυτό της! Οι 15.500 υπάλληλοί της σε 130 χώρες του κόσμου σπεύδουν να χαρακτηρίσουν πρόσφυγα κάθε τυχοδιώκτη για να σιγουρέψουν την καλοπληρωμένη καρέκλα τους και να αυξήσουν το budget που διαχειρίζονται.

Νομικό υπόβαθρο σ΄ αυτή την εισβολή είναι η σύμβαση της Γενεύης, ένα κείμενο του 1951, κυρίως για τους πρόσφυγες του Β’ ΠΠ. Το 1951 ο παγκόσμιος πληθυσμός ήταν 2,5 δισεκατομμύρια. Είναι δυνατόν το ίδιο κείμενο να παραμένει εργαλείο διαχείρισης κρίσεων, πολύ πιο σύνθετων και πολύ ευρύτερων, σε έναν κόσμο του οποίου ο πληθυσμός κοντεύει τα 8 δισεκατομμύρια; Το 1951 δεν υπήρχε ISIS. Ο ηττημένος τζιχαντιστής του ISIS δεν θα έρθει κρατώντας κομμένα κεφάλια. Ως πρόσφυγας θα έρθει, μπορεί και με καναδυό κουτσούβελα στην αγκαλιά, κατατρεγμένος δήθεν οικογενειάρχης. Πώς θα τον ξεχωρίσεις από τους υπόλοιπους; Τι θα κάνεις αν μια ωραία πρωία χτυπήσουν την πόρτα της Ελληνικής Πρεσβείας στην Ινδία, με όλα τα χαρτιά τους στα χέρια, οι 200 εκατομμύρια Ντάλιτ; Δεν υφίστανται διακρίσεις, αδικίες, κοινωνικό αποκλεισμό, μόνο και μόνο εξαιτίας του ότι γεννήθηκαν στην κατώτερη κάστα της ινδικής κοινωνίας; Καραμπινάτο! Άρα, μπορούν να πάρουν το status του πολιτικού πρόσφυγα και με τη βούλα! Οι μισοί Ντάλιτ είναι μουσουλμάνοι. Πού θα τους φιλοξενήσεις, «ευαίσθητε» πολυπολιτισμικάριε μου;

Νομίζω είναι καιρός να πούμε μερικά πράγματα έξω από τα δόντια, κι ας ελπίσουμε ότι κάποιοι θα τα ακούσουν και θα τα εφαρμόσουν γιατί η Ελλάδα και η Ευρώπη που ξέραμε αυτοκτονούν:

1. Δεν φταίει ο δυτικός κόσμος για την υπανάπτυξη των ισλαμικών χωρών. Όταν από την οικογένεια εργάζεται μόνο ο πατέρας – αφέντης και μία έως τέσσερις γυναίκες είναι στο σπίτι και γεννοβολάν, αυτό το μοντέλο παράγει φτώχεια και εξαθλίωση. To (δυτικό) Πακιστάν, όταν έφυγαν οι Άγγλοι το 1948, είχε 33 εκατομμύρια κατοίκους. Σήμερα έχει 217! Αυξάνεται βέβαια το ΑΕΠ, κυρίως λόγω δυτικών επενδύσεων, αλλά το κατά κεφαλήν εισόδημα είναι καθηλωμένο. Πώς να αυξηθεί όταν ο μέσος όρος παιδιών ανά γυναίκα ήταν μέχρι το 1990 πάνω από 6; Το Ισλάμ εξάγει στη δύση τα κοινωνικοοικονομικά του αδιέξοδα. Δεν θα γίνουμε «πελάτες». Ας τα λύσουν μόνοι τους ή ας σφαχτούν μεταξύ τους, σουνίτες, σιίτες, σαλαφιστές και λοιπές σχολές για το ποιος είναι γνήσιος εκπρόσωπος του προφήτη. Διότι στη Δύση κάνουμε το λάθος να αντιμετωπίζουμε το Ισλάμ ως ενιαίο. Δεν είναι. Το διαπιστώνουμε όταν οι εισβολείς αλληλομαχαιρώνονται στα hot spots. Ας περάσει το Ισλάμ από τον μεσαίωνα στην αναγέννηση, ας γίνει μόνο θρησκεία όπως τη βιώνουμε στη Δύση και το ξανασυζητάμε. Τώρα όχι, λυπάμαι πολύ.
2. Η ευρωπαϊκή βοήθεια η οποία έρρευσε άφθονη στον τρίτο κόσμο τις τελευταίες δεκαετίες επιδείνωσε το πρόβλημα. Πρώτον διότι μεγάλο μέρος της κατέληξε σε τσέπες διεφθαρμένων ηγετών χρηματοδοτώντας εκατοντάδες τοπικές διαμάχες με χιλιάδες νεκρούς και πολύ περισσότερους εκτοπισμένους και δεύτερον διότι στο ποσοστό που έγινε «κοινωνική βοήθεια» αντιμετώπισε μόνο τα συμπτώματα, χωρίς να αγγίξει την αρρώστεια.
3. Στο σπίτι μου εγώ αποφασίζω ποιους θα φιλοξενήσω και εγώ θέτω τους όρους της φιλοξενίας. Ακόμα και η (ξεπερασμένη πλέον) Σύμβαση της Γενεύης δεν υποχρεώνει ένα κράτος να δώσει το status του πρόσφυγα σε κάποιον, ακόμα κι αν έχει τις προϋποθέσεις, αν κρίνει ότι απειλείται η τάξη και η ασφάλειά του. Ολόκληρη η Σύμβαση (και το πρωτόκολλο της Νέας Υόρκης που τη συμπλήρωσε το 1967) ασχολείται με τα δικαιώματα που έχει κάποιος εφόσον τού αναγνωρισθεί το status του πρόσφυγα, όχι με τη διαδικασία αναγνώρισης. Επιπλέον, πολύ λογικά, θεωρεί πρόσφυγα όποιον μπαίνει σε μια χώρα απ’ ευθείας από αυτή που τον απειλεί. Όχι όποιον έκανε το γύρο του κόσμου ψάχνοντας ποια κορόιδα τού δίνουν τις περισσότερες παροχές. Κι επειδή έχουμε μπερδέψει το δικαίωμα με τη δυνατότητα, κανένας δεν έχει το δικαίωμα να φιλοξενηθεί στο σπίτι μου. Έχει τη δυνατότητα, αν θελήσω.

Όμως μια σοβαρή εθνική κυβέρνηση έχει κάθε δικαίωμα να πει, και να διαφημίσει διεθνώς, μερικά απλά πράγματα που θα έκοβαν τις εισβολικές ροές, μαχαίρι:

«Μπήκες παράνομα στη χώρα και δεν είσαι υπήκοος όμορων χωρών; Η αίτησή σου απορρίπτεται ασυζητητί. Συλλαμβάνεσαι, προφυλακίζεσαι, δικάζεσαι καταδικάζεσαι και εκτίεις την ποινή με μοναδική προοπτική την απέλαση. Αν θες να γλυτώσεις την ταλαιπωρία, επιστρέφεις στην πατρίδα σου με προσωρινά ταξιδιωτικά έγγραφα που θα σου εκδώσουμε το πολύ σε μία βδομάδα. Δώρο το one-way εισιτήριο και ένα κουτί λουκούμια.»

Οι εισβολικές ροές δεν κόβονται στο Αιγαίο.  Κόβονται στο τηλέφωνο. Κόβονται όταν ο Αχμέτ πει στον ξάδελφο στο Μπαγκλαντές: «αλλιώς μας τα είπαν οι διακινητές, ξάδερφε, κι αλλιώς τα βρήκα – είμαι στη φυλακή και θα με απελάσουν – μην έρθεις ξάδερφε, τζάμπα τα λεφτά». (Το πού βρίσκουν 3.500 δολάρια το κεφάλι άνθρωποι που στην πατρίδα τους αμείβονται με 2 δολάρια τη μέρα, δεν το θίγω διότι το γνωρίζουμε.) Αν αυτή η πολιτική ανακοινωθεί σήμερα, αύριο κιόλας δεν θα έρθει ούτε μισή βάρκα. Το ίδιο πρέπει να εφαρμοστεί και σε όσους μπήκαν ήδη παράνομα, από το 2015 και μετά τουλάχιστον: κράτηση σε ακατοίκητα νησιά με μόνη προοπτική την απέλαση. Σε 2 μήνες ο οικισμός είναι έτοιμος, με λεφτά της Ε.Ε. Κοντέινερς, γεννήτρια ηλεκτρικού, δεξαμενές νερού και όλα τα λεβεντόπαιδα των ΜΚΟ και της Αρμοστείας εκεί. Όχι σουλάτσο και ντόλτσε βίτα στη Μυτιλήνη. Για να δούμε πόσο ανθρωπιστές είναι. Για όσες ΜΚΟ αρνούνται να μείνουν στον οικισμό, κλείσιμο και απέλαση πάραυτα.

Όσοι έχουν έρθει για να γλυτώσουν από τον φασισμό της ισλαμικής θεοκρατίας, για να κυκλοφορούν οι γυναίκες τους ασυνόδευτες, για να πάνε τα κορίτσια τους σχολείο, για να ζήσουν υιοθετώντας τις δικές μας αξίες, είναι ευπρόσδεκτοι. Αλλά πρέπει να το αποδείξουν. Χωρίς μαντίλα, χωρίς Αλλάχ ακμπάρ, χωρίς χαλάκια για προσευχή, χωρίς κοράνι παραμάσχαλα, χωρίς χαλάλ, χωρίς σαρία, με δυτικές φουστίτσες και μαγιώ στις ζέστες και πρώτο πιάτο στο κέντρο υποδοχής χοιρινό γύρο, άντε μπιφτέκια σόγιας αν είναι βήγκαν. Σπίτι μου είναι, εγώ ορίζω τους κανόνες. Αν δεν σ΄ αρέσει, δεν είσαι υποχρεωμένος να μείνεις.

Και μετά, σήκωμα τα μανίκια, και χοντρή δουλειά στην Ευρώπη για να υποχρεωθεί η ασπόνδυλη, ευνουχισμένη (ή/και εξωνημένη) ηγεσία της να αλλάξει πολιτική. Η ήπειρός μας δεν πρέπει να αυτοκτονήσει. Ευτυχώς, οι λαοί της Ευρώπης φαίνεται να ξυπνούν.

Πηγές:

Κομμουνιστές μετέφεραν σε κτίριο του Πολυτεχνείου επενδυτές .

ΗΟΤ SPOT το ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ!! 

Περίπου πενήντα λαθροεπενδυτες  εγκατέστησαν αιφνιδιαστικά μέσα στο κτίριο Γκίνη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου οι γνωστές ομάδες αριστερων αλληλέγγυων.

Το κτίριο βρίσκεται στο ιστορικό συγκρότημα της οδού Πατησίων, και σε αυτό φιλοξενούνται ορισμένες δραστηριότητες της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών. 

ΤΙ ΔΗΛΩΣΑΝ ΜΕ ΑΠΑΙΤΗΤΙΚΟ ΣΤΥΛΑΚΙ ΟΙ ΑΦΡΙΚΑΝΟΙ

 Νέο φιάσκο....

οι επενδυτές  που έφτασαν λίγο πριν τη 1 το μεσημέρι της Πέμπτης στην Ι.Μ. Πορετσού, της Ι.Μ. Ηλείας, στα όρια Ηλείας – Αχαΐας. Με το που έφτασαν είπαν οτι πρόκειται για εξορία, απομόνωση . Δεν  τους άρεσε το μοναστήρι

Στην πλειοψηφία τους από τη Σομαλία, το Σουδάν, το Κονγκό, το Ιράκ και ελάχιστοι από τη Συρία....

Δεν ήταν όμως σε καμία περιπτωση όλοι Σύριοι, όπως μεχρι χθες ψέματά  μας διαβεβαίωναν οι αρμόδιοι.

Οι συγκεντρωμένοι κάτοικοι των χωριών Πλατανίτσα και Αγράμπελα, οι οποίοι αντέδρασαν στην απόφαση του μητροπολίτη Ηλείας να φιλοξενηθούν πρόσφυγες στο μοναστήρι, έμειναν έκπληκτοι όταν μέσα σε λίγα λεπτά τους είδαν να βγαίνουν και πάλι έξω και να επιβιβάζονται στα λεωφορεία. προς άγνωστη κατεύθυνση.

Εδώ πολυτεχνείο 2019

Η Αχαριστία Τού Ελληνικού Κράτους και των κυβερνήσεων Στους Ήρωες Της Επανάστασης Του 1821

Τι απέγιναν οι ήρωες της Επανάστασης του 1821;

Αυτοί οι ως πριν λαϊκοί απλοί άνθρωποι που μέσα σε μία νύκτα έγιναν ηγέτες της Επανάστασης του ’21, θυσιάζοντας την ζωή τους και τις περιουσίες τους για την ελευθερία της πατρίδας μας.
Γυναίκες και άντρες, τουλάχιστον οι πιο γνωστοί; Μήπως…. βουλευτές;
Υπουργοί τάχα;
Επιχειρηματίες;
Πλούσιοι πολιτευτές με βίλες στην Εκάλη και το Καστρί;
Υπουργοί Υγείας ή Παιδείας ή διοικητικής μεταρρύθμισης;

ΟΧΙ τίποτα από όλα αυτά.
Μπορεί αυτοί να έδωσαν ό,τι είχαν για την επανάσταση, αλλά πολύ γρήγορα αγνοήθηκαν από την ελεύθερη Ελλάδα.
Για να ξαναεπιστρέψει πολύ γρήγορα αυτή η «ελεύθερη Ελλάδα» σε μία νέα σκλαβιά. Λογικό είναι…..

Διαβάστε αυτήν την ενδιαφέρουσα έρευνα και διαπιστώστε μόνοι σας πόσο αχάριστοι μπορούν να είναι ένας λαός στους ανθρώπους που έδωσαν κυριολεκτικά το αίμα τους και την ζωή τους για την πατρίδα τους. Είπαμε. Η Ιστορία διδάσκει. Τι συμβαίνει όμως όταν ο λαός αυτός που η τεράστια ιστορία του είναι ανεπιλέκτος οποιασδήποτε διδαχής και συνεχώς επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη;

Κατά τη διάρκεια της δίκης του Κολοκοτρώνη, κάποιος μάρτυρας κατηγορίας ήταν πολύ λάβρος κατά του Γέρου του Μωριά.

Τότε ο Κολοκοτρώνης γύρισε προς το Γραμματικό του και του είπε: «Ποιος είναι αυτός, δε θυμάμαι να τον έχω ευεργετήσει». Πράγματι, η ιστορία αποδεικνύει ότι οι μεγαλύτεροι εχθροί γίνονται αυτοί που ευεργετούνται.

Οι αγωνιστές του 1821, που έδωσαν τα πάντα για την απελευθέρωση της πατρίδος και ευεργέτησαν τους Έλληνες και την Ελλάδα, τιμωρήθηκαν από τους απόλεμους νεόκοπους ηγήτορες με τον χειρότερο τρόπο.

Αχαριστία ευεργετηθέντων!

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: καταδικάστηκε μια φορά σε φυλάκιση το 1825 από τον Μαυροκορδάτο και την παρέα του και μια σε θάνατο (1833) από την αντιβασιλεία του Όθωνα που τελικά μετατράπηκε σε ισόβια για στάση εναντίον του βασιλέως και κλείστηκε στη γνωστή ποντικότρυπα-φυλακή του Ναυπλίου. Αποφυλακίστηκε με εντολή του Όθωνα λίγους μήνες αργότερα και τελικά πέθανε στις 4 Φλεβάρη 1843, έχοντας πλέον αποκατασταθεί και ηθικά και στρατιωτικά και πολιτικά.
Γεώργιος Καραϊσκάκης: Στις 2 Απρίλη 1824 οδηγήθηκε σε δίκη από τον «πατριώτη» Μαυροκορδάτο, καταδικάσθηκε σε θάνατο που μετατράπηκε από τη λαϊκή δυσαρέσκεια σε πλήρη στρατιωτική καθαίρεση και λίγους μήνες αργότερα επανήλθε στα αξιώματά του. Δολοφονήθηκε ανήμερα της γιορτής του 23 Απρίλη 1827 στη Μάχη του Φαλήρου, μάλλον από τσιράκια του Μαυροκορδάτου, καθώς επέστρεφε στο ελληνικό στρατόπεδο μετά το τέλος της μάχης.Ο Νικηταράς, ο μεγάλος και ανιδιοτελής αγωνιστής, γνωστός ως «Τουρκοφάγος», που πρωτοστάτησε στη μάχη στα Δερβενάκια, όπου και έσπασε 3 σπαθιά με την ορμητικότητα του, τα χρόνια του Όθωνα κατηγορήθηκε για συνωμοσία κατά του βασιλιά, φυλακίστηκε και εξορίστηκε στην Αίγινα. Στη φυλακή βασανίστηκε άγρια και έχασε το φως του. Όταν αφέθηκε πια ελεύθερος, η υγεία του είχε κλονιστεί σοβαρά. Πέθανε πάμπτωχος και λησμονημένος, έχοντας αναγκαστεί τα τελευταία χρόνια της ζωής του να ζητιανεύει για να βγάλει τα προς το ζην.
Οδυσσέας Ανδρούτσος: Δολοφονήθηκε από πρωτοπαλλίκαρα του Μαυροκορδάτου στις φυλακές της Ακρόπολης στις 5 Ιουνίου 1825 Ο γενναίος πολεμιστής λόγω της έντονης προσωπικότητάς του ήρθε σε σύγκρουση με σημαντικούς πολιτικούς της εποχής, γεγονός που οδήγησε σε συνεχείς προσπάθειες για την εξόντωσή του. Κατηγορήθηκε για συνεργασία με τον εχθρό, φυλακίστηκε και τελικώς δολοφονήθηκε με βάναυσο τρόπο. Οι δολοφόνοι του πέταξαν το σώμα του από την Ακρόπολη και εμφάνισαν την υπόθεση ως απόπειρα δραπέτευσης.
Αθανάσιος Διάκος: Συνελήφθη αιχμάλωτος από τον Ομέρ Βρυώνη στη Μάχη της Αλαμάνας στις 24 Απρίλη 1821 και μετά την άρνησή του να προσκυνήσει τους Πασάδες κάηκε ζωντανός αφού πρώτα οι Τουρκαλβανοί τον σούβλισαν επί 4 ώρες….

Αδελφοί Υψηλάντη: Αλέξανδρος – Μετά την ήττα του στο Δραγατσάνι (7 Ιουνίου 1821) ο Υψηλάντης παραδόθηκε στους Αυστριακούς, φυλακίστηκε και απελευθερώθηκε στις 24 Νοεμβρίου 1827. Η κλονισμένη υγεία του δεν του επέτρεψε έκτοτε να βοηθήσει το επαναστατημένο έθνος. Δύο μήνες μετά την αποφυλάκισή του στις 31 Ιανουαρίου 1828 πέθανε στη Βιέννη μέσα σε συνθήκες ακραίας φτώχειας και μιζέριας. Η τελευταία του επιθυμία ήταν η καρδιά του να απομακρυνθεί από το σώμα του και να σταλεί στην Ελλάδα. Δημήτριος – παρά τις πάμπολλες διώξεις εναντίον του κατάφερε να επιβιώσει. Διορίστηκε τελικά στην Ελεύθερη Ελλάδα αρχιστράτηγος των ελληνικών ένοπλων δυνάμεων και πέθανε στο Ναύπλιο τον Αύγουστο του 1832 χωρίς περιουσία.

Μαντώ Μαυρογένους: Απεβίωσε στην Πάρο από την πείνα και την εξαθλίωση και έχοντας δαπανήσει όλη της την περιουσία στον αγώνα – περίπου 500.000 γρόσια! Αυτή η ευγενική και ρομαντική ηρωίδα του αγώνα, που έδωσε τα πάντα για την επανάσταση και βίωσε ένα θυελλώδη έρωτα με τον Δημήτριο Υψηλάντη στα πεδία των μαχών, ο οποίος όμως έληξε άδοξα βυθίζοντας την ίδια στην κατάθλιψη. Η μεγάλη ηρωίδα αναγκάστηκε να περάσει τα τελευταία χρόνια της ζωής της πάμπτωχη, ξεχασμένη και παραγκωνισμένη από την ίδια της την οικογένεια.Μπουμπουλίνα Λασκαρίνα: Δολοφονήθηκε μέσα στο ίδιο της το σπίτι στις Σπέτσες στις 22 Μαΐου 1825 από Σπετσιώτες «πατριώτες» καθώς προσέβαλε την τιμή τους κι ενώ η Ελλάδα σπαράσσονταν από τον εμφύλιο!!! Η Μπουμπουλίνα, η μεγάλη καπετάνισσα, έδωσε την περιουσία της για τον αγώνα, και θρήνησε ένα γιο στην επανάσταση. Θύμα και αυτή του εμφυλίου πολέμου αποσύρθηκε στις Σπέτσες, όπου έπεσε θύμα δολοφονίας από την οικογένεια της γυναίκας που ερωτεύτηκε ο γιός της. Η ελληνική πολιτεία έκλεισε την υπόθεση και δεν αναζήτησε καν τους δράστες.
Νικήτας Σταματελόπουλος ή Νικηταράς: για τις υπηρεσίες του στον αγώνα το 1839 το κράτος του Όθωνα τον συνέλαβε με την κατηγορία της συνωμοσίας και τον βασάνισε φριχτά έως ότου έχασε το φως του! Έτσι τυφλός, πεινασμένος, άστεγος και ξεχασμένος από όλους θα πεθάνει από το κρύο και την πείνα το χειμώνα του 1849 χωρίς να δεχθεί ΠΟΤΕ να λάβει κανένα βοήθημα από το κράτος…
Ιωάννης Μακρυγιάννης: Μετά το τέλος της επανάστασης άρχισε να γράφει τα Απομνημονεύματά του, τα οποία αποτελούν δείγμα της δημώδους γλώσσας στην νεοελληνική γραμματεία. Ήρθε σε αντίθεση με τους οπαδούς του Καποδίστρια, και αργότερα με τον Όθωνα. Έλαβε μέρος στην Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου . Το 1852 καταδικάστηκε σε θάνατο με την κατηγορία ότι σχεδίαζε τη δολοφονία του Όθωνα, αλλά το 1854 αφέθηκε ελεύθερος. Το 1864 ονομάστηκε αντιστράτηγος και πέθανε λίγο μετά στο μόνο πράγμα που του απέμεινε, το σπίτι του κάτω από την Ακρόπολη.Κόμης Ιωάννης Καποδίστριας: γόνος αριστοκρατικής οικογένειας από την Κέρκυρα, Υπουργός εξωτερικών της Ρωσίας όταν ξέσπασε η επανάσταση. Το 1827 η εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας του αναθέτει το αξίωμα του κυβερνήτη. Αφού πούλησε την τεράστια περιουσία του διέθεσε όλα τα χρήματα για την ανόρθωση της Ελλάδας (περίπου 5.000.000 ρούβλια). ΑΡΝΗΘΗΚΕ να λάβει μισθό από το δημόσιο ταμείο και προτίμησε μια λιτή ζωή και χωρίς προκλήσεις, δείχνοντας ιδιαίτερη φροντίδα στις χήρες, τα ορφανά και τους αγωνιστές της Επανάστασης. Στις 27 Σεπτέμβρη 1831 δολοφονήθηκε στο Ναύπλιο από τον αδελφό και το γιο του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη καθώς «τόλμησε» να τα βάλει με τα μεγάλα τζάκια…..
Αντώνης Οικονόμου: ο άνθρωπος που ξεσήκωσε το λαό της Ύδρας το Μάρτη του ‘ 21. Δολοφονήθηκε από Υδραίους φονιάδες στις 16 Δεκέμβρη του 1821 με εντολή των Υδραίων προκρίτων γιατί τους «χάλαγε τη σούπα»……

Παναγιώτης Καρατζάς: ο τσαγκάρης από την Πάτρα που…….. πρόλαβε τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, κήρυξε την Επανάσταση στην Πάτρα και ξεσήκωσε τον λαό της παίρνοντας φαλάγγι τους Τούρκους. Δολοφονήθηκε στις 4 Σεπτέμβρη 1821 από το ρουφιάνο «συμπολίτη» του Θάνο Κουμανιώτη στη Μονή Ομπλού έξω από την Πάτρα ύστερα από άνωθεν εντολή…..

Παρακολουθήστε επίσης το πολύ ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ απο την «Μηχανή του Χρόνου» σχετικά με το άδοξο τέλος των ηρώων του 1821.