Μία η αναμέτρηση Έκλεισαν τις «κάνουλες»

ΟΙ ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΕΣ επιχειρήσεις θα αργήσουν να δουν το δανεικό ρευστό να ρέει και κυρίως το κόστος του να μειώνεται. Θα προηγηθούν οι μεγάλες επιχειρήσεις. Το ερώτημα, όμως, είναι πόσο θα αντέξει η υπόλοιπη αγορά, με τις ακάλυπτες επιταγές να έχουν εκτιναχθεί στα ύψη και τον μέσο χρόνο είσπραξης απαιτήσεων να καλπάζει. Για τις επιχειρήσεις τόσο του εμπορίου όσο και της βιομηχανίας το βασικό πρόβλημα στην παρούσα φάση είναι το ρευστό. Παράλληλα, οι επιταγές που εκδίδονται έχουν ημερομηνία λήξεως όλο και μακρύτερη. Ενώ, όμως, οι επιχειρηματίες εισπράττουν για μια δουλειά που έκαναν όλο και αργότερα, πάγια έξοδά τους (πληρωμή ΦΠΑ, προμηθευτών κ.λπ.) είναι ανελαστικά. Έτσι, αναγκαστικά στρέφονται στις τράπεζες για δάνεια. Πρακτικά, μια επιχείρηση, για να πάρει μετρητό, πρέπει να καταθέσει στην τράπεζα τις μεταχρονολογημένες επιταγές που έχει πάρει από τους πελάτες της. Μέσα στην κρίση όμως και με τις ακάλυπτες να έχουν φτάσει το 1 δισ. ευρώ, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, οι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί ζητούν όλο και περισσότερες εξασφαλίσεις. Δεν δέχονται μάλιστα και επιταγές που λήγουν μετά από έξι μήνες όταν στην αγορά είναι συνηθισμένο σήμερα το φαινόμενο να κυκλοφορούν επιταγές διάρκειας 10 και 12 μηνών. Ταυτόχρονα, σε περίπτωση που σκάσει κάποια από τις επιταγές, ζητούν αυτόματα από τον επιχειρηματία να την καλύψει με άλλη, καθώς σε διαφορετική περίπτωση του κόβουν την πίστωση. Η κατάσταση περιπλέκεται ακόμα περισσότερο καθώς σήμερα όλο και περισσότεροι επιχειρηματίες ζητούν από τους προμηθευτές τους πίστωση χρόνου αφού δεν έχουν κεφάλαια να καλύψουν επιταγές που έχουν ήδη εκδώσει. Πολλές από αυτές τις επιταγές, όμως, βρίσκονται ήδη στα χέρια των τραπεζών ως εγγύηση για να καλυφθεί το πλαφόν. Του ΧΡ. ΚΙΤΣΙΟΥ