1) Τα αιολικά δεν ηλεκτροδοτούν, ποτέ, πουθενά, από το 1975 που υπάρχουν και από το 1992 που επιδοτούνται του σκοτωμού.
2) Ακριβαίνουν το ρεύμα επειδή η ταρίφα που παίρνουν προστίθεται στο κόστος χωρίς να εξοικονομεί κάποιο άλλο κόστος, δηλαδή δεν υποκαθιστούν μονάδες, δεν εξοικονομούν πραγματικά καύσιμα (και λόγω μεταβλητότητας). 3) Περιβαλλοντικά είναι θέατρο, επειδή μπορεί τα ίδια να μην ρυπαίνουν, αλλά δεν μειώνουν κανένα ρύπο, κάτι σαν τις μπαλαρίνες: Δεν ρυπαίνουν αλλά δεν ηλεκτροδοτούν.
Ο Νόμος Μπιρμπίλη ψηφίστηκε επί Κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, από την Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, περίπου ταυτόχροναμε την ανακοίνωση του ΓΑΠ, από το Καστελόριζο, ότι "πτωχεύσαμε", λίγους μήνες αφού είχε αποτύχει πανηγυρικά η Διάσκεψη για το Κλίμα στην Κοπεγχάγη, λίγους μήνες αφού είχε ξεσπάσει το σκάνδαλο Climategate, λίγους μήνες αφού είχαν μηδενιστεί τα δικαιώματα CO2 στις ΗΠΑ. Επίσης, μέχρι τον Μάϊο του 2010, πέρα από στοιχειώδεις γνώσεις ηλεκτροπαραγωγής και οικονομικών, υπήρχε δημοσιευμένη βιβλιογραφία που έλεγε ότι ειδικά τα αιολικά, είναι ενεργειακά ατελέσφορα, περιβαλλοντικά άχρηστα, και οικονομικά καταστροφικά.
Τα αιολικά υπάρχουν στην σημερινή τους μορφή από την δεκαετία του 1970. Από τότε, οι μόνες τεχνολογικές αλλαγές είναι το μέγεθος (τα κάνει πιο αποτελεσματικά) και οι μαγνήτες νεοδυμίου. Αλλά η πραγματική "τεχνολογική" αλλαγή είναι ο τρόπος επιδότησης: Η ταρίφα, σε συνδυασμό με την υποχρεωτική ποσόστωση. Αυτός ο τρόπος επιδότησης τα επανέφερε στο προσκήνιο. Ότι αρλούμπες λέγονταν το 1975 για αντλησιοταμιεύσεις, και υδρογόνο, κλπ, λέγονται και σήμερα. Αρλούμπες τότε, αρλούμπες τώρα. Δεν έστεκαν ηλεκτροδοτικά τότε, δεν στέκουν τώρα. Από το 1990 προωθούνται με απίθανα παραμύθια, και από την αρχή υπήρξαν φωνές "λογικής" ή "αλήθειας" αλλά υπερίσχυε η προπαγάνδα. Σήμερα, έχουμε τα αποτελέσματα 30-35 ετών επιδοτήσεων, και η αλήθεια είναι θλιβερή. Πολλά λεφτά και ενόχληση για το ανεμενόμενο περίπου τίποτα.
Αναρτήσεις
