Από τα έκπληκτα μάτια μου περνάει κινηματογραφικά η αξέχαστη εικόνα του ΓΑΠ απ' το Καστελόριζο εκείνο το πρωί της 23ης Απριλίου του 2010, όταν ανήγγειλε την προσφυγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ.
Σχεδόν ασυναίσθητα η σκέψη μου τρέχει μακριά, στις Πρέσπες, όπου είχε συντελεστεί τον Ιούνιο του '18 μια εθνική υποχώρηση στα όρια της εθνικής προδοσίας που όπως αποδείχτηκε τελικά έγινε για μία γραβάτα κόκκινη. Ύστερα εστιάζει στο Μάτι των σπαραγμών και των σπαραγμάτων, με την εκατόμβη νεκρών που άφησε πίσω της η δολοφονική πυρκαγιά του επόμενου μήνα ...
Κανείς από όλους αυτούς δεν έχει ζητήσει ακόμα μία συγνώμη.
Εξακολουθούν να βγαίνουν στα κανάλια να μας κουνάνε το δάχτυλο και να προσπαθούν να μας σώσουν.
Αναρτήσεις
