1. O ν. 1264/1982, όπως τροποποιήθηκε από το ν. 2224/1994 και έκτοτε ισχύει, ορίζει τα βασικά δικαιώματα μελών του διοικητικού συμβουλίου συνδικαλιστικής οργάνωσης εργαζομένων.
Αυτά είναι ιδίως τα ακόλουθα:
Αυτά είναι ιδίως τα ακόλουθα:
Το δικαίωμα των συνδικαλιστικών οργανώσεων να διανέμουν ανακοινώσεις τους μέσα στο χώρο εργασίας, αλλά εκτός του χρόνου εργασίας (άρθρο 16 § 6 του ν. 1264/1982).
Το δικαίωμα συνδικαλιστικής άδειας του προέδρου, αντιπροέδρου και γενικού γραμματέα επιχειρησιακής συνδικαλιστικής οργάνωσης μέχρι 5 ημέρες μηνιαίως, αν τα μέλη της συνδικαλιστικής οργάνωσης είναι τουλάχιστον 500, και μέχρι 3 μέρες, εάν είναι λιγότερα. Η συνδικαλιστική άδεια δεν είναι αμειβόμενη (άρθρο 17 § 2 του ν. 1264/1982).
Ενόψει των ανωτέρω, οι απαντήσεις στα επιμέρους ερωτήματα είναι προφανείς, ωστόσο, συνοψίζουμε:
(α) Άνευ ειδικής αδείας και πάντως συνεννόησης με την διοίκηση της επιχείρησης, κανείς – ούτε και συνδικαλιστής – δύναται νομίμως να εισέρχεται εντός της επιχείρησης και ιδίως εντός του χώρου παραγωγής, κατά τη διάρκεια του χρόνου εργασίας, για κανένα λόγο πλην της παροχής εργασίας. Σε κάθε περίπτωση, οι προαναφερθείσες διατάξεις πρέπει να τηρούνται.
(γ) Η με οποιαδήποτε μορφή απασχόληση του προσωπικού κατά τη διάρκεια της εργασίας του απαγορεύεται, ακόμα και αν γίνεται με τη συγκατάθεση του εργαζόμενου, και πάντως, η παραμονή του εργαζόμενου εντός της επιχείρησης και δη του χώρου παραγωγής μετά το πέρας της βάρδιας του, δύναται να συμβαίνει μόνο ύστερα από ειδική άδεια του εργοδότη. Σε κάθε περίπτωση ισχύουν τα παραπάνω.
(δ) Την αποκλειστική ευθύνη για εργατικό ατύχημα, πλημμελήματα, καθυστερήσεις και ελλείψεις στην παραγωγή, ζημιές στις μηχανές και γενικώς κάθε τί που θέτει σε κίνδυνο την υγιεινή και ασφάλεια των εργαζομένων καθώς και τον οικονομικό σκοπό της εκμετάλλευσης, έχει ο εργοδότης που είναι υπόλογος και έναντι των εποπτικών και ελεγκτικών αρχών και έναντι των πελατών του. Έχει συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα να ενεργεί κάθε τί που τού επιτρέπει ο νόμος προκειμένου να διασφαλίσει την ορθή, προσήκουσα, εύρυθμη και ασφαλή λειτουργία της επιχείρησής του. Ιδίως το δικαίωμα να θέσει τους τρίτους προ των ευθυνών τους με τη διαδικασία του «αυτόφωρου».
Τέλος, σημειώνουμε ότι ο εργοδότης δεν δικαιούται να θέσει σε εφαρμογή το πειθαρχικό δίκαιο (αν τέτοιο υπάρχει εντός της εταιρίας του με κανονισμό εργασίας) εναντίον των εργαζομένων του αν ο ίδιος δεν εναντιώθηκε προηγουμένως στις αναφερόμενες στο ερώτημα πρακτικές που ακολουθούν οι εκπρόσωποι της συνδικαλιστικής οργάνωσης, καθώς κατά τα φαινόμενα, οι εργαζόμενοι στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν προκάλεσαν την είσοδο και τις δραστηριότητες των συνδικαλιστών εντός της επιχείρησης αλλά απλώς ανέχθηκαν μία κατάσταση.
Αναρτήσεις
