Αντιμέτωπες με κρίση διαρκείας οι βιομηχανίες χάρτου της Ευρώπης

Οι ευρωπαϊκές βιομηχανίες χάρτου δεινοπαθούν. Ορισμένες από αυτές, παρά την πολυετή ιστορική τους παρουσία στη βιομηχανία χαρτιού, εξαναγκάζονται ή να περικόψουν την παραγωγή τους ή να κλείσουν, όπως διαβάζουμε σε πρόσφατα δημοσιεύματα εφημερίδων. Χτυπητό παράδειγμα, η απόφαση της φινλανδικής εταρείας χάρτου και συσκευασίας UPM-Kymmene Oyj να κλείσει ένα από τα εργοστάσιά της στη Voikkaa, ύστερα από λειτουργία 114 ετών.

Το γεγονός δεν είναι τυχαίο. Οι μεγάλες βιομηχανίες παραγωγής χάρτου της Ευρώπης βρίσκονται αντιμέτωπες με πολλές προκλήσεις και μεταξύ αυτών το ισχυρό ευρώ καί ο ξένος ανταγωνισμός. Σήμερα η τιμή του χαρτιού είναι χαμηλότερη κατά 20% σε σχέση με εκείνη του 2000. Στη διεθνή αγορά ωστόσο αρχίζει να παρατηρείται κάποια σχετική άνοδος στην τιμή του χαρτιού. Ομως, η εμφάνιση της Κίνας ως υπολογίσιμου εξαγωγέα χαρτιού καί η ανοδική πορεία της τιμής του ευρώ καθιστούν δύσκολη την πλήρη ανάκαμψη του κλάδου.

Από το 1990 η Κίνα έχει αυξήσει την παραγωγή χαρτιού κατά 10% και μέχρι σήμερα έχει εξελιχθεί σε δεύτερο κατά σειράν εξαγωγέα διεθνώς, με πρώτες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η αύξηση της παραγωγικής ικανότητας της Κίνας έχει αντικαταστήσει ορισμένες από τις ανάγκες της για εισαγωγές από την Ευρώπη.

Η ικανότητα της Κίνας έχει αυξηθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε η χώρα αυτή σήμερα ανταγωνίζεται την Ευρώπη στις εξαγωγές χαρτιού, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, οι κινεζικές εξαγωγές χαρτιού στις ΗΠΑ αυξήθηκαν κατά 22% το 2005, ενώ της Ευρώπης μειώθηκαν κατά 12%.

Κάτοχοι του προβλήματος και εμπειρογνώμονες δηλώνουν ότι ο ανταγωνισμός εκ μέρους των κρατών της Ασίας γίνεται όλο και πιο σκληρός. Η αλήθεια είναι ότι το ένα πέμπτο της παραγωγής ευρωπαϊκού χαρτιού παίρνει τον δρόμο των εξαγωγών, αλλά οι αυξημένες εξαγωγές της Κίνας απειλούν τις ευρωπαϊκές πωλήσεις, όπως επίσης καί το ισχυρό ευρώ. Δεδομένων όμως και άλλων παραγόντων, όπως το ισχυρό ιαπωνικό γιεν το οποίο συναγωνίζεται την τιμή του αμερικανικού δολαρίου, οι διεθνείς αγοραστές στρέφουν το ενδιαφέρον τους στο κινεζικό χαρτί, το οποίο είναι κατά 10% φθηνότερο από το ευρωπαϊκό, τη στιγμή μάλιστα που η ποιότητα είναι η ίδια.

Είναι λοιπόν αυτονόητο ότι τα πράγματα για τους Ευρωπαίους παραγωγούς χαρτιού δεν είναι και τόσο ευχάριστα. Ούτε για τη φινλανδική UPM-Kymmene ούτε για την ανταγωνίστριά της, την επίσης φινλανδική Stora Enso, ούτε και για τη σουηδική Svenska Cellulosa.

Οι ευρωπαϊκές βιομηχανίες χάρτου έχουν λάβει ήδη ορισμένα μέτρα για να περιορίσουν τις διαστάσεις του προβλήματος. Από το 2001 έχουν μειώσει την παραγωγική τους ικανότητα κατά 5% για να αποκαταστήσουν την ισορροπία μεταξύ προσφοράς καί ζήτησης.