« Κατά την διάρκεια του εμφυλίου πολέμου απο το 1946 έως το1948 οι Ελληνες κομμουνιστές κατέγραψαν σε όλες τις ζώνες που ήταν υπο τον έλεγχό τους τα παιδιά και των δύο φύλων απο τριών έως δεκατεσσάρων ετών. Τον Μάρτιο του 1948 τα παιδιά αυτά συγκεντρώθησαν στις συνοριακές γραμμές και πολλες χιλιάδες οδηγήθησαν στην Αλβανία την Γιουγκοσλαβία και την Βουλγαρία.
Ο Ερυθρός Σταυρός καταμέτρησε 28.896. Το καλοκαίρι του 1948, με την ρήξη Τιτο-Κομινφορμ ενα μέρος των παιδιών (11600) μετεφέρθησαν απο την Γιουγκοσλαβία στην Τσεχοσλοβακία , Ουγγαρία, Ρουμανία Πολωνία. Στις 17 Νοεμβρίου 1948, η 3η συνέλευση του ΟΗΕ κατεδίκασε την απαγωγή των Ελληνοπουλων.
Τον Νοέμβριο του 1949 η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ απαίτησε την επιστροφή των παιδιών.Ολες οι αποφάσεις του ΟΗΕ έμειναν χωρίς απάντηση . Τα γειτονικά κομμουνιστικά καθεστώτα επεμεναν να ισχυρίζονται ότι «τα παιδιά αυτά (ξεριζωμένα απο τον τόπο τους και χωρισμένα απο τους γονείς τους δια της βίας).. έβρισκαν καλύτερες συνθήκες ζωής στις χώρες τους παρά στην ίδια την Ελλάδα....
Συγκεντρωμένα σε ‘ παιδικά χωριά’ τα παιδιά έπρεπε να παρακολουθούν μαθήματα πολτικής διαπαιδαγώγησης .Απο την ηλικία των δεκατριών ετών ήταν υποχρεωμένα να εκτελουν καταναγκαστικές εργασίες...Μεταξύ 1950 και 1952 μόνο 684 παιδιά επέστρεψαν στην Ελλάδα...Μετά το 1989 και τον εκδημοκρατισμό *(του ανατολικού μπλοκ) σε εξέλιξη, πολλές χιλιάδες αυτών των Ελλήνων, επέστρεψαν στην Ελλάδα’’
Επισυνάπτω επίσης τις αποφάσεις του ΟΗΕ (****)που χαρακτηρίζουν συμμορίτες ( guerrilas) τους αντάρτες και υποδεικνύουν στα όμορα κράτη να επιστρέψουν τα απαχθέντα ελληνοπούλα
Βεβαίως γεγονότα, όπως περιγράφονται από μαρτυρίες συγγενών των θυματων, συνεντεύξεις με εκτελεστές δολοφόνους υπάρχουν πολλές: Όπως επίσης και έγγραφα , αποφάσεις διεθνών οργανισμών που δεν μπορούν να καταστραφούν ή να αλλοιωθούν.
Γι αυτό εξ άλλου η ‘’δημοκρατική’’ επιθετικότης και βία στρέφεται κατά εκείνων που φέρνουν στην επιφάνεια αυτά που δεν μπορούν να εξαλειφθούν, ώστε οι φωνές να φιμωθούν...
Ας δουμε μερικα:
Θα θυμάσθε ίσως την περίπτωσι της Ελένης Γκατζογιάννη και το κυνηγητό που υπέστην ο λαός της Αθήνας ώστε να μην δη την ταινία (**), της οποιας τελικως η προβολη απηγορευθη από το αλήστου μνήμης ΠΑΣΟΚ..:
Η απολογια της Ελενης Γκατζογιαννη(***)
«...Η Ελένη τον κοίταξε *( τον Κάτη) για μια στιγμή σιωπηλή , ύστερα είπε ήρεμα αλλά πεντακάθαρα.’’ Μια κόρη μου την στρατολογήσανε αλλά την έστειλαν πίσω Μία άλλη μου κόρη θερίζει στάρι για το Δημοκρατικό στρατό.Τί θα έλεγα όμως στον άντρα μου άν σας έδινα τον μοναχογιό μου? Εστειλα τα παιδιά μου εκεί που ο πατέρας τους μπορεί να τα ζήση, γιατί εγώ δεν μπορούσα πια να τα θρέψω. Δεν έβλαψα κανένα μήτε ευχήθηκα να πα΄θει κανείς κακό.Ηθελα μόνο τα παιδιά μου να είναι ευτυχισμένα.’»
«...Η Ελένη τον κοίταξε *( τον Κάτη) για μια στιγμή σιωπηλή , ύστερα είπε ήρεμα αλλά πεντακάθαρα.’’ Μια κόρη μου την στρατολογήσανε αλλά την έστειλαν πίσω Μία άλλη μου κόρη θερίζει στάρι για το Δημοκρατικό στρατό.Τί θα έλεγα όμως στον άντρα μου άν σας έδινα τον μοναχογιό μου? Εστειλα τα παιδιά μου εκεί που ο πατέρας τους μπορεί να τα ζήση, γιατί εγώ δεν μπορούσα πια να τα θρέψω. Δεν έβλαψα κανένα μήτε ευχήθηκα να πα΄θει κανείς κακό.Ηθελα μόνο τα παιδιά μου να είναι ευτυχισμένα.’»
Νικος Γκατζογιαννης(*) ( ΕΛΕΝΗ Γκατζογιάννη. Εκδόσεις Ελληνική Ευρωεκδοτική., σελις 506)
Φρικώδης σατανικής διαστροφής υπήρξε και ο δολοφονικός βασανιστικός θάνατος της Δασκάλας Ουρανίας Ηλιοπούλου στο Κροκύλειο παρουσία του Καπετάν Γιώτη δηλαδή του Χαριλάου Φλωράκη (που και γι αυτόν η κυβέρνησις ανιψιού Καραμανλή φρόντισε να δημιουργήση ‘’Μουσείο’’..για τα έργα του..) .
Οι επίλεκτοι εγκληματίες του Καπετάν Γιώτη, αφού βίασαν την 17χρονη κόρη της Ουρανίας, την Όλγα την έσφαξαν μπροστά στη Μάνα της και εν συνεχεία στο ξεψύχισμα της κόρης, της λίγο πριν η αλλοφρονούσα μητέρα πλησιάσει, προσπαθώντας να αγγίξει την κόρη της που ψυχορράγουσε, οι δήμιοι της έκοψαν το λαιμό.
Μάνα και κόρη έμειναν άταφες ημίγυμνες πετάμενες στο πέρασμα του δρόμου για παραδειγματισμό.( ιδε σχετικό βιβλίο του δασκάλου Γιάννη Ηλιοπούλου- γιου της δολοφονηθείσης δασκάλας- που τότε ήταν 13 ετών με συγκλονιστικές μαρτυρίες κατοίκων και κομμουνιστών)
Το Παιδομάζωμα και η αναμόχλευσις του Εγκλήματος από τους αμετανοήτους ενόχους, η παραχάραξις της Ιστορίας είναι Πρόκλησι, Υβρις, Άτη..και μόνο την καταστροφή που γεννά η Νέμεσις απεργάζεται.
Σημειωσεις:.
* Ο Νίκος Γκατζογιάννης είναι ο μοναχογιός , το μόναδικό αγόρι της Ελένης και Χρήστου Γκατζογιάννη, που γλύτωσε το παιδομάζωμα αλλα το ακριβοπλήρωσε με την δολοφονία της μάνας του. Οι αδελφές του Ολγα, Αλέξω (Κάντα), Γλυκερία και Φωτεινή όλες πήγαν στην Αμερική όπου με ο πατέρας τους ο Χρήστος Γκατζογιαννης τις πάντρεψε όλες με Έλληνες μετανάστες.
Γνωστός από το βιβλίο του, που εξιστορεί την καταδίκη και εκτέλεση της μητέρας του Ελένης, επειδή δεν παρέδωσε τον γιό της κατά το παιδομάζωμα στους αντάρτες. Γυρίστηκε και ταινία** η οποία προβλήθηκε μόνο για λίγες ημέρες στην Ελλάδα αλλά λόγω ‘δημοκρατικών’ απειλών , βομβιστικών επιθέσεων και προπηλακισμών των θεατών από τους οργανωμένους οπαδούς του ΚΚΕ τελικώς η προβολή της διεκόπη.
**Το γύρισμα των κυρίων σκηνών του έργου στο χωριό Λιά της Ηπείρου, όπου διεδραματίσθησαν τα δραματικά γεγονότα της εκτέλεσεως της μητέρας του Ελένης και της Θείας του Αλέξως απο τους κομμουνιστές, που περιγράφονται στο βιβλίο ‘’Ελένη’’ του Νικου Γκατζογιάννη,απηγορεύθη υπό της κυβενήσεως του ΠΑΣΟΚ, εν ονόματι της επιλεκτικης λήθης.
*** Στις 28 Αυγούστου 1948 η Ελένη Γκατζογιάννη σαρανταενός ετών με την γυναικάδελφή της Αλέξω πενήνταέξι ετών τουφεκίσθησαν απο τους κομμουνιστές απο το ανταρτοδικείο, με την κατηγορία ότι ‘’κατέστρωσε την απόδραση απο το χωριό τεσσάρων παδιών της (καθώς και της μάνας της, της αδελφής της) και της ανηψιάς της’’ για να γλυτώσουν απο το παιδομάζωμα των κομμουνιστών.
« Ανάμεσα στους καταδίκους ήσαν και πέντε χωριανοί του Λιά:
Τρεις άντρες και δύο γυναίκες ...Η θεία μου η Αλέξω Γκατζογιάννη πενήντα έξι χρονών. Η νεότερη με καστανά μαλλιά γαλανά μάτια .. ήταν η μάνα μου Ελένη Γκατζογιάννη σαράνταενός χρονών....Σε μερικά λεπτά ακούστηκε μια ομοβροντία απο τουφεκιές , κατόπιν σκόρπιες πιστολιές καθώς αποτελείωναν κάθε θύμα με μιά σφαίρα στο κεφάλι.
Όταν οι αντάρτες ξαναπέρασν απο τον ίδιο δρόμο ήσαν μόνοι. Είχαν παρατήσει τα θύματά τους στη ρεματιά όπου έπεσαν, τα κουφάρια σκεπασμένα με κοτρώνια.»,
περιγράφει ο ίδιος ο Γκατζογιάννης στο βιβλίο του, «Ελένη» Δ’ Εκδοσις Ελληνική Ευρωεκδοτική, σελίς 13,14
****Οι αποφασεις του ΟΗΕ
109/21_10_1947
288/18_11_1949
193/ 27_11_1948
Τα αυθεντικά έγγραφα των αποφάσεων συνημμένα και σε PDF
Αναρτήσεις
