Του Άρη Σπίνου
Το κόλπο είναι πολύ καλά στημένο. Τα λεφτά είναι πολλά και όλοι κάνουν τα στραβά μάτια. Σήμερα το edolio5 ανοίγει το φάκελο... με τα κλεμμένα σκουπίδια που κρύβουν εκατομμύρια ευρώ κάτω από την οσμή τους.
Ο καθένας από εμάς μπορεί να διακρίνει ότι η Αττική έχει γεμίσει τρίκυκλα αλλά και αυτοσχέδια καρότσια, ακόμα και καρότσια από super market τα οποία γεμίζουν από ανακυκλώσιμα υλικά που βρίσκονται στους περίφημους μπλε κάδους. Με μέτριους υπολογισμούς τα τρίκυκλα υπολογίζονται στα 500 και τα καρότσια στα 1000.
Το περίεργο είναι πως η αστυνομικές και άλλες αρχές δεν βλέπουν τίποτα!Προφανώς όλοι αυτοί θα έχουν άδεια μετακίνησης την ίδια με αυτή των ζητιάνων που ξαναμαζεύτηκαν στα φανάρια δηλαδή… καμία!
Προφανές οι αρχές και δεν γνωρίζουν ότι για παράδειγμα στην περιοχή της Ακαδημίας Πλάτωνος κοντά στα ΚΤΕΛ, στον Κηφισό και στην Λιοσίων υπάρχουν 16 αποθήκες ιδιωτών που αγοράζουν όλα αυτά τα υλικά. Όταν ήρθε η ώρα θα έρθει και ώρα των ονομάτων.
Η αλήθεια είναι πως πίσω από αυτό θέαμα κρύβεται η περίφημη μαφία της ανακύκλωσης η οποία δρα ανενόχλητη πάνω από τη δεκαετία μαζί με την αστειότητα των μπλε κάδων που υποτίθεται ότι μαζεύουν ανακυκλώσιμα υλικά αλλά η συντριπτική τους πλειοψηφία περιέχει μαζί με τα ανακυκλώσιμα υλικά οικιακά απορρίμματα.
Υποτίθεται δε ότι υπάρχουν 35 Κέντρα Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών (ΚΔΑΥ) που αναλαμβάνουν να ξεχωρίσουν τα ανακυκλώσιμα υλικά από τα οικιακά και άλλα απορρίμματα και τα οποία φαίνεται ότι παίρνουν φωτιά όχι ιδιαίτερα σπάνια.
Τα στοιχεία δείχνουν ότι τα τελευταία είκοσι χρόνια έχουν καταγραφεί πάνω από 35 πυρκαγιές σε μονάδες ανακύκλωσης.
Τι κρύβεται όμως πίσω από τους συλλέκτες ανακυκλώσιμων υλικών από τους μπλε κάδους ανακύκλωσης οι οποίοι κατατάσσουν τη χώρα μας στις μπανανίες της ανακύκλωσης καθώς η έλλειψη ρευμάτων και διαχωρισμού των υλικών οδηγεί στο μπερδεύονται πάσης φύσεως σκουπίδια με διαφορετικά υλικά ανακύκλωσης σε έναν κάδο που πολλές φορές δεν διαφέρει από πλευράς περιεχομένου και πολύ από τους κοινούς κάδους απορριμάτων.
Ο μίτος των καπέλων
Η αρχή του μίτου βρίσκεται στις εταιρίες που υπογράφουν μνημόνιο συνεργασίας με έναν ή περισσότερους Δήμους της περιφέρειας προκειμένου να μαζεύουν το υλικό των μπλε κάδων. Τ
ο υλικό το συγκεντρώνουν οι ίδιες σε σημεία που επιλέγουν και το μεταφέρουν στις κεντρικές τους εγκαταστάσεις.
Το υλικό όμως δεν είναι καθαρό καθώς όπως προαναφέρθηκε περιέχει και οικιακά απορρίμματα.
Όταν μαζευτεί μια σημαντική ποσότητα μεταφέρεται με φορτηγά στις εγκαταστάσεις διαλογής και εκεί ζυγίζεται.
Στο ζύγι όμως μπαίνει καπέλο και αντί για 100 τόνους γράφονται 150.
Στη συνέχεια υποτίθεται ότι τα ΚΔΑΥ κάνουν διαλογή.
Δεν την κάνουν όμως αλλά στέλνουν την ποσότητα των 100 τόνων σε ΧΥΤΑ ως υπόλειμμα διαλογής εισπράττοντας μάλιστα και χρήματα, δημόσια φυσικά.
Για να καλύψει την τρύπα η εταιρία που έχει αναλάβει τη διαλογή απλά αγοράζει στη μαύρη αγορά έτοιμο και διαχωρισμένο υλικό από τους αναξιοπαθούντες με τα τρίκυκλα.
Έτσι χωρίς να έχει κάνει διαλογή και εμπορεύεται ανακυκλωμένο υλικό αλλά και επιδοτείται για αυτό.
Η Ελληνική Εταιρία Αξιοποίησης Ανακύκλωσης πιστοποιεί στο τέλος τις ποσότητες που υποτίθεται ότι έχουν διαχωριστεί και… όλα καλά.
Σπανίως δε όταν λόγω χαμηλού ποσοστού καθαρού υλικού ανακύκλωσης δεν μπορεί καν να γίνει η πιστοποίηση τα σκουπίδια καταλήγουν σε παράνομες χωματερές και όχι σε ΧΥΤΑ.
Ποιος είναι ο ρόλος της Πολιτείας;
Ανύπαρκτος καθώς προσπάθεια ελεγκτικών μηχανισμών να πιάσουν τα κυκλώματα βρίσκει τους ελεγκτές αντιμέτωπους με απειλές αλλά και την αδιαφορία των αρχών.
Προφανές οι αρχές και δεν γνωρίζουν ότι για παράδειγμα στην περιοχή της Ακαδημίας Πλάτωνος κοντά στα ΚΤΕΛ, στον Κηφισό και στην Λιοσίων υπάρχουν 16 αποθήκες ιδιωτών που αγοράζουν όλα αυτά τα υλικά. Όταν ήρθε η ώρα θα έρθει και ώρα των ονομάτων.
Η αλήθεια είναι πως πίσω από αυτό θέαμα κρύβεται η περίφημη μαφία της ανακύκλωσης η οποία δρα ανενόχλητη πάνω από τη δεκαετία μαζί με την αστειότητα των μπλε κάδων που υποτίθεται ότι μαζεύουν ανακυκλώσιμα υλικά αλλά η συντριπτική τους πλειοψηφία περιέχει μαζί με τα ανακυκλώσιμα υλικά οικιακά απορρίμματα.
Υποτίθεται δε ότι υπάρχουν 35 Κέντρα Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών (ΚΔΑΥ) που αναλαμβάνουν να ξεχωρίσουν τα ανακυκλώσιμα υλικά από τα οικιακά και άλλα απορρίμματα και τα οποία φαίνεται ότι παίρνουν φωτιά όχι ιδιαίτερα σπάνια.
Τα στοιχεία δείχνουν ότι τα τελευταία είκοσι χρόνια έχουν καταγραφεί πάνω από 35 πυρκαγιές σε μονάδες ανακύκλωσης.
Τι κρύβεται όμως πίσω από τους συλλέκτες ανακυκλώσιμων υλικών από τους μπλε κάδους ανακύκλωσης οι οποίοι κατατάσσουν τη χώρα μας στις μπανανίες της ανακύκλωσης καθώς η έλλειψη ρευμάτων και διαχωρισμού των υλικών οδηγεί στο μπερδεύονται πάσης φύσεως σκουπίδια με διαφορετικά υλικά ανακύκλωσης σε έναν κάδο που πολλές φορές δεν διαφέρει από πλευράς περιεχομένου και πολύ από τους κοινούς κάδους απορριμάτων.
Ο μίτος των καπέλων
Η αρχή του μίτου βρίσκεται στις εταιρίες που υπογράφουν μνημόνιο συνεργασίας με έναν ή περισσότερους Δήμους της περιφέρειας προκειμένου να μαζεύουν το υλικό των μπλε κάδων. Τ
ο υλικό το συγκεντρώνουν οι ίδιες σε σημεία που επιλέγουν και το μεταφέρουν στις κεντρικές τους εγκαταστάσεις.
Το υλικό όμως δεν είναι καθαρό καθώς όπως προαναφέρθηκε περιέχει και οικιακά απορρίμματα.
Όταν μαζευτεί μια σημαντική ποσότητα μεταφέρεται με φορτηγά στις εγκαταστάσεις διαλογής και εκεί ζυγίζεται.
Στο ζύγι όμως μπαίνει καπέλο και αντί για 100 τόνους γράφονται 150.
Στη συνέχεια υποτίθεται ότι τα ΚΔΑΥ κάνουν διαλογή.
Δεν την κάνουν όμως αλλά στέλνουν την ποσότητα των 100 τόνων σε ΧΥΤΑ ως υπόλειμμα διαλογής εισπράττοντας μάλιστα και χρήματα, δημόσια φυσικά.
Για να καλύψει την τρύπα η εταιρία που έχει αναλάβει τη διαλογή απλά αγοράζει στη μαύρη αγορά έτοιμο και διαχωρισμένο υλικό από τους αναξιοπαθούντες με τα τρίκυκλα.
Έτσι χωρίς να έχει κάνει διαλογή και εμπορεύεται ανακυκλωμένο υλικό αλλά και επιδοτείται για αυτό.
Η Ελληνική Εταιρία Αξιοποίησης Ανακύκλωσης πιστοποιεί στο τέλος τις ποσότητες που υποτίθεται ότι έχουν διαχωριστεί και… όλα καλά.
Σπανίως δε όταν λόγω χαμηλού ποσοστού καθαρού υλικού ανακύκλωσης δεν μπορεί καν να γίνει η πιστοποίηση τα σκουπίδια καταλήγουν σε παράνομες χωματερές και όχι σε ΧΥΤΑ.
Ποιος είναι ο ρόλος της Πολιτείας;
Ανύπαρκτος καθώς προσπάθεια ελεγκτικών μηχανισμών να πιάσουν τα κυκλώματα βρίσκει τους ελεγκτές αντιμέτωπους με απειλές αλλά και την αδιαφορία των αρχών.
Αναρτήσεις
