Στρατόπεδο Μελλοθανάτων Των Κομμουνιστών Στο ΜΠΕΖΕΣΤΕΝΙ Του ΜΕΛΙΓΑΛΑ

 

Τα στρατόπεδα συγκε­ντρώσεως ευρίσκοντο σε περιοχές που ήλεγχε το ΕΑΜ και ήταν αποθήκες, μάντρες, υπόγεια, σχολεία και εκκλη­σίες. Κρατούμενοι ήταν άτομα όλων των επαγγελμάτων και ηλικιών,
μόνο και μόνο διότι αντετίθεντο στο ΕΑΜ, η υπήρχε πιθανότητα στο μέλλον να αντιτεθούν!!Φυσικά εχαρακτηρίζοντο ως «φασί­στες», «γκεσταπιτες», «συνερ­γάτες του εχθρού»κ.λ.π…, οι συνηθισμένες δηλαδή κατη­γορίες που εκτόξευε το ΕΑΜ την εποχή εκείνη.

Οι κρατούμενοι, εβασανίζοντο, έτρωγαν σπανίως και στο τέλος εξετελούντο με ποικιλία τροπών κάποιοι βέβαια εσώθησαν με την επέμβαση του Π. Κανελ­λοπούλου. Στην πραγματι­κότητα ηταν στρατόπεδα συγκεντρώσεως υποψήφιων προς εκτέλεση, δεν γινό­ντουσαν δηλ.καταναγκαστικά εργα. Κρατούμενοι και φυλα­κές γενικώς τα ονόμαζαν «Σι­βηρία».

Διοικητικά άνηκαν στην «Λαικη Πολιτοφυλακη», την αστυνομία δηλαδή του ΕΑΜ. Είχαν στρατοπεδαρχη και φυλακές που ηταν πολιτοφύλακες (αστυνομικοί του ΕΑΜ) η αντάρτες ΕΛΑΣιτες.

Δεν είναι παράξενο το φαινόμενο της υπάρξεως τέτοιων στρατοπέδων, διότι οι κομμουνιστές σε οσες χώρες επικράτησαν δημιούρ­γησαν τέτοια.

Στην Πελοπόννησο ήταν πολλά, κάποιοι ισχυ­ρίζονται οτι αντιστοιχούσε ενα ανα 10-15 χωριά.ΕΑΜικες πήγες αναφέρουν οτι αντι­στοιχούσε ένα ανά επαρχία. Δεν υπάρχει σχετική βιβλιο­γραφία που να τα αναφέρει ολα συγκεντρωμένα, έτσι ο εντοπισμός ολων των στρατοπέδων ειανι δύσκολος.

Πολλές φορές για διάφορους λογούς παρίσταντο ανάγκη μετακινήσεως των κρατουμένων σε αλλο μέρος, τοτε τους έδεναν με σχοινιά η αλυσίδες δυο – δυο η ανα τρεις και οι κρατούμενοι βάδιζαν πεζοί σε δύσκολα μέρη αρκετές ήμερες και νύχτες, νηστικοί, ανυπόδητοι, ανθρω­πινά ράκη. Αρκετοί πέθαιναν κατα τη διάρκεια των μετακι­νήσεων αυτών, η οι βραδυ­πορούντες εξεταλουντο επι τόπου με τουφεκισμό η πολτοποίηση της κεφαλής με ξύλα, ρόπαλα η μεγάλες πέτρες, απο τους «Λαϊκούς Πολι τοφυλακες».

Επιδίωξη των κομμουνιστών η εξόντωση των αντίπαλων και η κατάληψη της εξουσίας

Τα στρατόπεδα συγκε­ντρώσεως έγιναν ακριβώς διότι το ΚΚΕ ήθελε να πάρει την εξουσία μόλις αποχω­ρούσαν οι  Γερμανοί και συνεπώς έπρεπε εγκαίρως να εξουδετερώσει τους αντίπα­λους του.

Κομματικά έγγραφα της εποχής εκείνης, τα οποία δυστυχώς αποσιωπούνται απο τους «προοδευτικούς»ιστορι­κούς, αποδεικνύουν οτι το ΚΚΕ με την «Εθνική» του «Αντί­σταση» ειχε στόχο την υπε­ράσπιση της Σοβιετ. Ενώσεως και την εγκαθίδρυση κομμου­νιστικού καθεστώτος στην χώρα.

Επιπλέον δε ο Γιάννης Ιωαννιδης, υπαρχηγός τοτε του ΚΚΕ αλλα ουσιαστικά ο αρχηγός .του, στις «Αναμ­νήσεις» είναι σαφέστατος. Το ΚΚΕ ειχε αρχίσει να σκέπτεται τρόπους καταλήψεως της εξουσίας μόλις φύγουν οι Γερμανοί απο τον Μάρτιο του 1943, αλλα το σχέδιο που προέβλεπε συλλήψεις, δολο­φονίες κ.τ.λ. των αντιφρο­νούντων, ηταν έτοιμο τον Αύγουστο του 1943 και το τροποποίησαν τον Νοέμβριο του 1943. Σ αυτο συμφωνεί και ο εκ των ηγετών τοτε του ΚΚΕ Β. Μπαρτζωτας (Φάνης). Μπεζεστενι Μελιγαλα. Προσωρινό στρατόπεδο διότι σε λίγες μέρες άδειασε, θα δούμε πως. Μπεζεστενι σημαίνει «υπαίθριο παζάρι» και είναι ενας μαντρότοιχος δίπλα στο Σ. Σταθμό Μελι­γαλα, που γινόντουσαν εμποροπανηγύρεις.

Εδω συγκεντρώθηκαν οι λίγοι εναπομείναντες άν­δρες των Ταγμάτων Ασφά­λειας Μελιγαλα και Καλα­μάτας μετα την ηττα τους στη μαχη του Μελιγαλα, καθώς και παρα πολλά άτομα που εφοβουντο την δράση του ΕΛΑΣ και του Αρη Βελουχιωτη. Οι άνδρες των Ταγ­μάτων Ασφάλειας ηταν μια μικρή μειοψηφια. Ο συνολικός αριθμός ολων των Ταγματασφαλιτών πριν την μαχη ηταν 800 άτομα. Ο Βελου-χιωτης ειχε εκδώσει την υπ αριθμ. Ε.Π.Ε. 330 15-9-44 διαταγή «πας συλλαμβανομενος Ταγματασφαλιστης θα τουφεκίζεται επι τόπου», και οι Ελασιτες πειθάρχησαν στην διαταγή του. Συνεπώς ο αριθμός ηταν πολυ λιγότερος απο 800 άτομα λογω απωλειών στη μαχη και της εκτελέσεως των αιχμάλωτων. Παρόλα αυτα το Μπεζεστενι βρέθηκαν στοιβαγμένα 2.000 άτομα, ολων των ηλικιών, απο μωρα μέχρι γέρους.

Γι αυτο λοιπόν κατηρτισθη μια επιτροπή απο τους ΕΑΜιτες Βασίλειο Μπράβο, Γιάννη Καραμουζη και άλλους για εκκαθάριση του στρατοπέδου. Πράγματι απελυθησαν πολλά γυναικοπεδα, αλλα μερικα απο αυτα μόλις βγήκαν εξω σκοτώθηκαν απο διάφορους Ελασιτες.

Πολλοί αξιωματικοί και στρατιώτες των Ταγμάτων συγκεντρώθηκαν στο χωρίο Μερόπη δίπλα στο Μελιγαλα, στη μάντρα του «Κρίμπα». Μεταξύ των κρατουμένων στο Μπεζεστενι και ο Περικλής Μπουτος με τα δυο του παίδια, πατέρας του πολι­τευτή Γιάννη Μπουτου, ενω στην Μερόπη ηταν ο κατοχικός Νομάρχης Μεσσηνίας Περωτης. Ο Γιάννης Καραμουζης μαζι με τον Βασ. Μπράβο συνεκροτησαν εκτελεστικά αποσπάσματα του ΕΛΑΣ και της ΟΠΛΑ υπο την διοικησιν του Μαντζαρη και του Ν. Μητροπουλου.

Αλλα ας αφήσουμε τον ιδιο τον Γιάννη Καραμουζη να μας τα διηγηθεί απο το βιβλίο «Πατριώτες και προδότες στο Μωρία!»

«Ο Αρης με τον υπα­σπιστή του Τζαβέλα και 4-5 μαυροσκουφηδες επεσκεφθη στο χωρίο Μερόπη τους Ταγματασφαλιτες που δεν είχαν εκτελεσθεί. Τους εγδυσε και ο ίδιος προσωπικώς έδωσε το σύνθημα για άγριο ξυλοδαρμό μέχρι αίματος. Μόλις βραδυασε τους παρέ­δωσε στους μαυροσκουφηδες και με την βοήθεια και άλλων ανταρτών εσφαγιασθηκαν ολοι, λιγο εξω απο την Μεροπη (σελ. 74).

Κάποιος άλλος αναφέ­ρει οτι ο Τζαβέλας σκότωσε μερικούς πατώντας τους στα κεφάλια με τις αρβύλες του!!!

Για το τι έγινε στο «Μπεζεστενι» θα αφήσουμε παλι τον ιδιο να μας τα διηγηθεί:

«Εθεωρείτο δείγμα αφοσιωσεως και πίστεως στο κόμμα η αυτοπρόσωπος εκτελεσις κρατουμένων η η συμπραξις και η συμβολή δια την εκτελεσιν. Οι οργανωσεις ειχον διαπαιδαγωγηθεί σε αυτο το πνεύμα.

Πολλές οργανώσεις, για να φάνουν «πρότυπα» κάλων και πιστών κομματικών οργανώσεων ζητούσαν και φυσικά έπαιρναν τους συγχωριανούς των να τους «δικάσουν» καινά τους εκτε­λέσουν στα χωρία τους. Το παράδειγμα το έδωσε η οργανωσις Οιχαλίας και Μερόπης. Πήραν τους συγχωριανούς των και εκ ει με πανηγύρια και χορούς τους

εξετελεσαν. Το παράδειγμα τους το μιμήθηκε και το Νησι. Πήραν 13 απο του Μελιγαλα τους οδη γησα ν στο κεντρο της πόλεως Μεσσήνης και εκει με χορούς και τραγούδια -αντιγραφή των καννιβαλων -τους εξετελεσαν» (σελις 77).

Σημείωση. Αυτοί οι καννιβαλοι που αναφέρει ο Γ. Γραμματέας του ΕΑΜ Μεσ­σήνης σίγουρα αναγνωρί­ζονται απο το ΚΚΕ ως «λαϊκοί ήρωες». Το επίσημο ομως κράτος,ήθελα να ήξερα, τους χορηγεί συντάξεις ‘Έθνικου Αντιστασιακού»; Δεν γνωρίζω τι ακριβώς ερπαξαν οι 13 εκτελεσθέντες με αυτο τον τρόπο, πάντως οι εκτελε­σθέντες έφεραν την ανθρω­πότητα χιλιάδες χρονιά πισω! Τα γεγονότα που περιγράφει ο Γ. Καραμουζης τα εχω επιβεβαιώσει και απο άλλες πήγες, ακόμη και απο μαρτυρίες ατόμων που τα έζησαν.

Δεκαοχτώ ομως άτομα εκτελέσθηκαν κατ άλλον τρό­πον, ας δούμε πως:

«Μεταξύ των αιχμά­λωτων του Μελιγαλα ησαν πολλοί πολιτευται και μερικοί αξιωματικοί, ησαν πρόσωπα που η εκτελεσις των υπο καποιαν «μορφην νομιμοτητος» δηλαδή δι’ ανταρτοδικειων, αφου δεν ειχον εκτελεσθεί κατα την «μαχην» ισως να δημιουργούσε ζητή­ματα στο κόμμα. Γι αυτο βρέθηκε τρόπος «ανεύθυνου» εκτελέσεως των. Κατα προτασιν του Βασ. Μπράβου, που υιοθετήθηκε απο τον Κουλαμπα, θα μεταφεροντο στην Καλαμάτα. Εκει θα ειχε προετοιμαστεί «αγανακτισμενον» πλήθος και θα τους εξετελει. Πράγματι την 16 Σεπτεμβριουξεχωριστηκαν 18 άτομα δια να μεταφερθούν στην Καλαμάτα. Η κομματική ομως οργανωσις της Καλαμάτας δεν ηδυνηθη να οργανωσει καλα και να προετοιμάσει τους «αγανακτι­σμένους». Γι αυτο ειδοποίησε και ανεβληθη δια την επομενην, η μεταφορά των εις την Καλαμάτα. Η εαμικη εφημερίδα «Ελεύθερη Μεσ­σηνία» της 17 Σεπτεμβρίου αντέγραψε την ειδησιν οτι πρόκειται το απόγευμα να μεταφρθουν στην Καλαμάτα οι αρχηγοί των Ταγμάτων. Οι κομματικές οργανώσεις κινη­τοποίησαν τα μελη τους και τους οπαδούς των ωστε σε ωρισμενη ωρα να ευρισκοντο σε καθωρισμενο μέρος των Κάλαμων δια να «υποδεχθούν» τους αρχηγούς των Ταγματων.

Το απόγευμα της 17 Σεπτεμβρίου, 18 εκ των αιχμάλωτων, μεταξύ των οποίων οι Περικλής Μπουτος, πολιτευτης του κομαμτος των φιλελευθέρων, Ταγματάρχης Χριστοφιλος, Ταγματάρχης Χωροφυλακής Φραγκουδακης, Γαλοπουλος αντιεισαγγελευς Κάλαμων Περωτης Νομάρχης Μεσσηνίας, Μορφονιος Ταγματάρχης κ.λ.π. μετεφερθησαν δι αυτοκίνητου στην Καλαμάτα. Το αυτο­κίνητο σταματησε στην κεντρική πλατεία. Εκει ειχε συγκεντρωθεί πολύς κόσμος και τα «χωνιά» του ΕΑΜ απο ενωρίς καλούσαν το «λαο»να είναι συγκεντρωμένος για την «υποδοχην».

Μόλις άρχισαν να τους κατεβάζουν απο το αυτο­κίνητο, τους έπεσαν απάνω οι «αγανακτισμένοι» και με μαχαίρια και ραβδιά τους σκότωσαν, υπο τα αλλεπάλ­ληλα συνθήματα των χωνιών του ΕΑΜ. Μετα την κατακρεουρησιν των προς «τέρψιν» του λαου εκρεμασθησαν στα φανάρια της κεντρικής πλα­τείας της πόλεως».

Ο δολοφονηθείς Ταγμα­τάρχης Χωροφυλακής Φραγκουδακης τον Μαιο του 1944 γλίτωσε την τελευταία στιγμή απο το Γερμανικό εκτελεστικό απόσπασμα 50 ΕΑΜιτες της Καλαμάτας και αυτοί για ευγνωμοσύνη τον κατακρε­ούργησαν.

Αν κατ αυτόν τον τρόπον είχαν εκτελεσθεί ΕΑΜιτες με την πανίσχυρη προπαγάνδα και χρήματα που διαθέτουν οι «προοδευτικές δυνάμεις» ολη η Ελλάδα θα τους ειχε στήσει αγάλματα, η δε σχολική ιστορία θα ειχε αφιερώσει σε αυτούς σελίδες ολόκληρες!

Τωρα αν το θυμίζεις θεωρείσαι – πτωματολογος!

Κατα τον ιδιο τρόπο και μετα απο ομιλίες ακόμα και ‘Έθνοσυμβολου» που κάλεσε το λαο να τιμωρήσει τους προδότες, εξετελεσθησαν στην Πυλο 21 άτομα με μαχαίρι και τα πτώματα τους πεταχθηκαν απο τα παράθυρα στο μαινόμενο πλήθος!!!

Οτι και να ειχαν κάνει αυτα τα άτομα, ο τρόπος εκτελέσεως τους ηταν καννιβαλικος.

Οσοι απέμειναν στο Μπεζεστενι τουφεκίσθηκαν ολοι «δια να μην τους κάνει χωροφυλακες ο Παπανδρέου» και τα σώματα τους εριφθησαν στην περιβοητη πηγάδα (γνω­στή η ιστορία της). Τα θύματα περίπου 2.000.

Αυτο ηταν το τέλος του Στρατοπέδου συγκεντρώσεως Μελιγαλα.