Μαύρα και σκοτεινά τα νέα

Στις 22 Δεκεμβρίου του 2011 έπαψε η «Ελευθεροτυπία» να συναντάται με τα περίπτερα, στις 20 Δεκεμβρίου του 2016 σίγησαν τα media του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη. Αιτία σε αμφότερες τις περιπτώσεις οι καθυστερήσεις στις πληρωμές των εργαζομένων, που τους οδήγησαν σε επαναλαμβανόμενες απεργίες. Στην «Ελευθεροτυπία» ήταν «μέσα» ο κόσμος πέντε μισθούς, στον ΔΟΛ έφτασε τους τεσσεράμιση. 

 Όπως είχε φανεί στα μέσα της δεκαετίας του ογδόντα, με τα χρέη του ΔΟΛ να υπερβαίνουν το ένα δισεκατομμύριο δραχμές. Λεφτά που μπορεί τώρα να μας φαίνονται πασατέμπος (μιλάμε για πάνω κάτω τρία εκατομμύρια ευρώ), τότε όμως δεν ήταν και τόσο αστεία υπόθεση. Από μήνα σε μήνα, από βδομάδα σε βδομάδα, από μέρα σε μέρα διογκωνόταν η φημολογία ότι στη Χρήστου Λαδά θα έμπαινε λουκέτο. Ώσπου βρέθηκε η λύση, με τρόπο μαγικό…

Ο από μηχανής Θεός ήταν μια συμφωνία real estate, που σχεδόν τα έσβησε τα χρέη εν μία νυκτί: Πουλήθηκε τότε στην Αγροτική Ασφαλιστική μια μεγάλη έκταση ιδιοκτησίας ΔΟΛ στη Λεωφόρο Συγγρού, έναντι εννιακοσίων τριάντα εκατομμυρίων δραχμών. Οι παλαιοί αναγνώστες των «Νέων», θα θυμούνται ότι εφημερίδα δημοσίευε επί σειρά ετών ρεκλάμα για τη συγκεκριμένη έκταση και μάλιστα σε περίοπτη θέση. Αγοραστής ωστόσο δεν βρισκόταν ως την ώρα που η ανάγκη μεταμορφώθηκε σε φιλοτιμία. Και λύθηκαν τα προβλήματα.

Άλλο το τότε όμως και άλλο το τώρα. Τώρα ο κόμπος έφτασε στο χτένι και το σίδερο καίει. Και οι τράπεζες που κάποτε άπλωναν χέρι βοηθείας στον ΔΟΛ, τώρα μοιάζουν έτοιμες να τον στείλουν στον άλλο κόσμο.

 

Όλες μας οι σκέψεις στους εργαζόμενους του ΔΟΛ και στις οικογένειές τους. Δεν είναι καλό πράγμα να σου συμβαίνουν τέτοια πράγματα παραμονές Χριστουγέννων...