Μοιράζουν τα εθνικά μας κουρέλια

Ασέλγησαν πάνω στην απελπισία των Ελλήνων μέσα σε μια τρομακτική σιωπή των αμνών.

Εξαργυρώνουν ιδέες όσο μια πρέζα «δυτικής» καλοπέρασης.
Χαζοχαρούμενες υπάρξεις που η ελλειμματική τους συνείδηση αποτελεί και το ασφαλές διαβατήριο της ψωραλέας καριέρας τους.

Ποτέ άλλοτε στην νεοελληνική ιστορία, μια τέτοια λυσσασμένη αγέλη αρπαχτικών δεν χύμηξε με τέτοια λύσσα και μίσος, κατεπάνω στον δύσμοιρο Έλληνα και στην Ελλάδα.

Μαγαζάκια κλείνουν, καλυβάκια κατάσχονται, οικογένειες ξεμένουν στους δρόμους, καταχρεωμένοι εμποράκοι, μικρομεσαίοι ανασφάλιστοι, φουντάρουν από τις ταράτσες, κρεμιούνται από τα δένδρα.

Κάθε τι που παράγει, που αγωνίζεται για τη ζωή, που προσφέρει κάτι σ’ αυτόν τον δύσμοιρο τόπο, καταδιώκεται, εξοντώνετε, ξεπουλιέται συστηματικά.

Ποτέ άλλοτε, εμείς οι Έλληνες δεν νιώσαμε τόσο ανήμποροι μπροστά στους δημίους μας και τόσο δειλοί απέναντι στους καταχτητές μας.