"ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ ΝΤΑΒΑΤΖΗΛΙΚΙ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ"
Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ επιμένει πως «δημόσιος υπάλληλος» και «απεργία» είναι έννοιες ασύμβατες, όπως ισχύει στα περισσότερα σοβαρά κράτη του κόσμου και όπως ίσχυε και στη χώρα μας μέχρι την προσβολή του Συντάγματος του 1975 από τον ιό της σοσιαλιστίτιδας.
Το Σύνταγμα του 1952 όριζε σαφώς πως η απεργία απαγορεύεται στο σύνολο των Δημοσίων Υπαλλήλων και των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ κι όχι μόνο στα Σώματα Ασφαλείας και στους Δικαστές όπως προβλέπει το ισχύον Σύνταγμα (Άρθρο 23 παρ. 2), διάταξη που κι αυτή έχει καταπατηθεί βαναύσως με τις στάσεις εργασίας των δικαστών στις οποίες πρωτοστατούσε η εκλεκτή του ΣΥΡΙΖΑ, κα Θάνου.
Άλλωστε, νόμιμη είναι μια απεργία όταν ο εργοδότης παρανομεί καταπατώντας τα εργασιακά δικαιώματα.
Το κράτος, ο εργοδότης των Δημοσίων Υπαλλήλων, είναι ο εγγυητής της νομιμότητας. Πώς μπορεί να παρανομεί;
Όταν οι ΔΥ απεργούν, στρέφονται κατά του πολίτη ο οποίος με τους φόρους του πληρώνει τους μισθούς τους, και καθίσταται κάθε λίγο και λιγάκι όμηρος των διαθέσεων των συνδικαλιστικών ηγεσιών τους.
Αν οι ΔΥ έχουν διαφορές με την υπηρεσία τους, ο δημοσιοϋπαλληλικός κώδικας τούς δίνει δεκάδες εργαλεία για να τη διευθετήσουν. Δεν θα πρέπει σ’ αυτά τα εργαλεία να περιλαμβάνεται η απεργία.
Η φοβική απέναντι στα δήθεν «λαϊκά δικαιώματα» Νέα Δημοκρατία ας αυστηροποιήσει τουλάχιστον τις προϋποθέσεις για την άσκησή του δικαιώματος της απεργίας των ΔΥ (καθώς η πλήρης κατάργησή του απαιτεί συνταγματική αναθεώρηση), προβλέποντας αυτόματη απόλυση χωρίς αποζημίωση για την καταχρηστική άσκησή του.
Θυμίζουμε στον Κυριάκο Μητσοτάκη την απόφαση του προέδρου των ΗΠΑ, Ρ. Ρήγκαν ο οποίος δεν δίστασε το 1981 να απολύσει 11.345 ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, απαγορεύοντάς τους να δουλέψουν ξανά στον δημόσιο τομέα, όταν απήργησαν παράνομα.
Η “περιφρούρηση απεργίας” είναι ποινικό αδίκημα και με τον ισχύοντα ΠΚ.