Ο ύπουλος ρόλος του ΚΚΕ στην Μικρασιατική εκστρατεία

Ανά τακτά χρονικά διαστήματα το Καπιταλιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΚΚΕ) υπενθυμίζει γιατί πολύ σωστά κάποτε του είχε αποδοθεί στο παρελθόν ο χαρακτηρισμός “κόμμα του εγκλήματος και της προδοσίας”. Έτσι, λοιπόν, ένα νέο δείγμα του “πατριωτισμού” που διέπει το ΚΚΕ είδαμε στον “Ριζοσπάστη”...
της 8ης Ιουλίου, όπου στην στήλη “Σαν σήμερα” διαβάζουμε τα εξής: “1921 Ο ελληνικός στρατός νικά στο Εσκί Σεχίρ και προελαύνει κατά της Άγκυρας (Μικρασιατική Εκστρατεία). Σε έναν όμως χρόνο από τότε, οι ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις της ελληνικής άρχουσας τάξης θα συναντήσουν άδοξο τέλος, με τραγικές συνέπειες για τους ελληνικούς πληθυσμούς της Μικράς Ασίας. Στις 13/8/1922 θα ξεκινήσει η τουρκική αντεπίθεση. Το μέτωπο κατέρρευσε σχεδόν αμέσως και μόλις 2 βδομάδες μετά, ο τουρκικός στρατός μπήκε στη Σμύρνη. Ο τραγικός απολογισμός της Μικρασιατικής Εκστρατείας θα αποτυπωθεί σε νούμερα ως εξής: 91.000 περίπου ήταν οι απώλειες του ελληνικού στρατού, ενώ 1.500.000 άνθρωποι αναγκάστηκαν να ξεριζωθούν από τις εστίες τους, αφήνοντας πίσω χιλιάδες νεκρούς”.
Σύμφωνα, λοιπόν, με την επίσημη φυλλάδα του ΚΚΕ η Μεγάλη Ιδέα και ο πόθος αιώνων του Ελληνικού Λαού για την απελευθέρωση της Μικράς Ασίας ήταν “οι ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις της ελληνικής άρχουσας τάξης”. Στην αναφορά τους στην νικηφόρα μάχη του Εσκί Σεχίρ “ξεχνούν” να γράψουν και για την συμβολή του ΚΚΕ στην μετέπειτα ήττα του Ελληνικού Στρατού, με αποτέλεσμα την σφαγή και τον εξανδραποδισμό εκατομμυρίων Ελλήνων από τα πατρογονικά τους εδάφη.
Ελπίζουμε την επόμενη Τρίτη, στις 12 Ιουλίου, να μην “ξεχάσουν” στην ίδια στήλη να μας υπενθυμίσουν τι είχαν γράψει στον “Ριζοσπάστη” της 12ης Ιουλίου 1935. Ότι δηλαδή, “όχι μόνο δεν λυπηθήκαμε για την αστικοτσιφλικάδικη ήττα στην Μικρασία, αλλά και την επιδιώξαμε”. Μια ζωή κομμουνιστές (με καπιταλιστικό πνεύμα) μια ζωή ανθέλληνες.

Είπαμε: "Χρόνος φεύγει, χρόνος μπαίνει, το κομμούνι ΙΔΙΟ μένει".