Καλοί μου άνθρωποι, Δείτε πρώτα το βίντεο
Nα νικήσουμε την παραίτηση και τον φόβο!
Όλα τα νέα περνούν από μπροστά μας. Αρκεί να μην είμαστε αφηρημένοι για να μπορούμε να τα διακρίνουμε.
Ο διάλογος με δύο κορυφαία στελέχη του Εθνικού Συστήματος Υγείας -το ένα εκ των οποίων μετέχει σε ένα από τα πλέον μάχιμα νοσοκομεία της πρωτευούσης και το άλλο σε κορυφαίο επιτελικό ρόλο- αποτέλεσε την αιτία για να κατανοήσουμε την τρέχουσα ψυχοσύνθεση της μεγάλης πλειονότητας των Ελλήνων.
Και για να ανακαλύψουμε ότι όλα όσα συμβαίνουν και καταγράφονται μέσα στα νοσοκομεία μας δεν είναι απλώς επείγοντα ιατρικά περιστατικά ή προβλήματα γραφειοκρατίας. Είναι πρωτίστως ζητήματα βαθύτατα πολιτικά.
Το πρώτο στέλεχος μας μετέφερε την εικόνα του πληθυσμού μέσα στις εορτές.
«Οι Έλληνες αυτή τη στιγμή ζουν, εκτός από ένα 25% που περνά καλά, παραιτημένοι και φοβισμένοι. Καταθλιπτικοί και με ισχυρά στοιχεία επιθετικότητας, με την οποία εκτονώνουν την κατάθλιψή τους. Λείπει η χαρά.
Ξέρετε τι μας έκανε εντύπωση στις εφημερίες των εορτών; Πόσο πολύ έφαγαν! Έτρωγαν σαν να μην υπάρχει αύριο. Έτρωγαν σαν να φοβούνταν ότι θα τους τύχει κάτι αύριο, καθώς έχει περάσει στο DNA τους η φράση “ζούμε από τύχη” και θα χάσουν έστω αυτή την απόλαυση.
Ίσως είναι σκληρή η φράση, αλλά αυτή τη στιγμή ο Έλληνας έχει άγχος… θανάτου. Ζει με την ώρα, όχι με ορίζοντα» μου περιέγραψε.
Προσέθεσε επίσης ότι «ήρθαμε στις εφημερίες αντιμέτωποι με νέα παιδιά “αγρίμια”. Αδύνατον να τα κάνουμε καλά!»
Αμέσως το μυαλό μου πήγε σε εκείνη την έρευνα της Eurostat, στην οποία οι Έλληνες δηλώνουν με μεγάλη απόσταση από τον δεύτερο στην Ευρώπη, σε ποσοστό 64%, «ψυχικά φτωχοί».
«Πώς το εξηγείτε;» ρώτησα.
«Το πρόβλημα του λαού μας περνά πλέον από το μυαλό και από την καρδιά του -εκεί εντοπίζεται-, όχι από το στομάχι μόνο. Όλη η περιρρέουσα ατμόσφαιρα στα δελτία ειδήσεων, στα σίριαλ, στην πραγματική ζωή, είναι γεμάτη από βία, αλκοολισμό, μαφία, ξεκαθαρίσματα λογαριασμών, ενώ οι εκπομπές διαλόγου έχουν καταργηθεί.
Απαγορεύεται η σκέψη. Και όσο απλώνεται η ατμόσφαιρα της παραίτησης και του φόβου -“τι θα μου συμβεί αύριο;”- τόσο πιο πολύ εγκαθιδρύεται το πολιτικοκοινωνικό σύστημα με την τρέχουσα μορφή του. Γιατί να αμφισβητήσεις κάτι, αν έχεις πειστεί ότι δεν αλλάζει και έχεις παραιτηθεί;»
Ρώτησα και το επιτελικό στέλεχος του Εθνικού Συστήματος Υγείας, χωρίς να παραπέμψω στην προηγούμενη συζήτησή μου, για τις «προσλαμβάνουσες παραστάσεις» του από τις ημέρες των εορτών. Μου επιβεβαίωσε ότι οι Έλληνες ζουν σαν να μην υπάρχει αύριο.
«Έρχονται στα νοσοκομεία και κάνουν τις εξετάσεις τους στις αρχές Δεκεμβρίου μαζικά. Και αμέσως μετά τα Θεοφάνια έρχονται και πάλι σε κακή κατάσταση στην υγεία τους από το φαγητό, το ξενύχτι και το ποτό. Γύρευε ποιο ποτό, βεβαίως, με το όργιο της “μπόμπας”…»
Ζήτησα ένα παράδειγμα. Το επιτελικό στέλεχος του ΕΣΥ κάγχασε: «Νοσοκομείο “Γεννηματάς”, στην πρώτη εφημερία του χρόνου. Ξέρεις πόσες εισαγωγές είχαμε; 1.047. Πόσα ράντσα; 40! Τρέχαμε!».
Δεν είχα λόγο να αμφισβητήσω τα γεγονότα, αλλά ήμουν σκεπτικός ως προς τα συμπεράσματα. Μέχρι που διάβασα ευρήματα από δημοσκόπηση της ALCO, του φίλου Κώστα Παναγόπουλου, για τον Alpha.
Δείτε τον πίνακα!
Αναρτήσεις
