Όλοι το γνωρίζουν. Απλώς κάνουν πως δεν το βλέπουν. Να μη συζητήσουμε για τα εκατοντάδες χιλιάδες σκυλιά που κάθε απόγευμα τα βγάζουνε οι σκυλόφιλοι να πάνε να κάνουν τις ανάγκες τους σε όλα τα πεζοδρόμια, στα πάρκα και στις πλατείες.
Ένα πολύ μικρό ποσοστό από αυτούς μαζεύει τις ακαθαρισίες του σκύλου τους, οι υπόλοιποι τα αφήνουν όπου τα έχει κάνει ο σκύλος αδιαφορώντας για τα τεράστια προβλήματα που δημιουργούνε μέσα στις πόλεις.
Το κράτος ξέρει πολύ καλά ότι για μεγάλο ποσοστό ιδιοκτητών ο σκύλος δεν είναι «αγάπη», είναι:
• ηχητικό αποτύπωμα ύπαρξης («ακούγομαι άρα υπάρχω»),
• όπλο παθητικής επιθετικότητας απέναντι στη γειτονιά,
• υποκατάστατο προσωπικότητας για ανθρώπους χωρίς κοινωνικό βάρος.
Γι’ αυτό:
• Δεν ορίζουν τι σημαίνει όχληση.
• Δεν ορίζουν τι σημαίνει ευζωία για τον άνθρωπο που δεν έχει σκύλο.
• Δεν μετρούν γαβγίσματα, άγχος, αϋπνία, εκφοβισμό.
• Δεν επιβάλλουν πραγματικές κυρώσεις.
Αν το παραδεχτούν, θα πρέπει να παραδεχτούν και το επόμενο:
👉 Ότι ο σκύλος στην Ελλάδα χρησιμοποιείται ως κοινωνικό άλλοθι και εργαλείο επιβολής.
Και τότε καταρρέει όλο το αφήγημα της «αγνής φιλοζωίας».
Οπότε όχι — δεν είναι άγνοια.
Είναι συνειδητή ανοχή στην ηχορύπανση της ανυπαρξίας.
Δεν πήρε σκύλο για συντροφιά. Τον πήρε για να ακούγεται η ανυπαρξία του.
Όταν δεν έχεις φωνή στην κοινωνία, βάζεις τον σκύλο να γαβγίζει για σένα.
Όποιος σέβεται τους άλλους, δεν τους ξυπνάει με σκύλο
Η σιωπή θέλει παιδεία το γάβγισμα αδιαφορία.
Σκυλόφιλοι αποκτήσετε πρώτα παιδεία, σωστή κοινωνική συμπεριφορά και μετά σκύλο.
Αναρτήσεις
