Κομμουνιστές και αναρχικοί σκοτώνουν τους φοιτητές στην Πάντειο

Καταγγελία για τραμπούκικη επίθεση κομμουνιστών κατά φοιτητών κατά τη διάρκεια της γενικής συνέλευσης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο – μετά τα γεγονότα στην γενική συνέλευση της ΑΣΟΕΕ – έκαναν τρεις αυτόπτες μάρτυρες-φοιτητές που ήταν παρόντες στη συνέλευση της Τετάρτης...

Ο φοιτητής Π.Κ. του Τμήματος Κοινωνιολογίας περιγράφει στα «Φοιτητικά Νέα» το περιστατικό όπως το βίωσε στιγμή προς στιγμή:

«Λίγο πριν τη στιγμή της επίθεσης στεκόμουν ακριβώς δίπλα στο παιδί το οποίο υπέστη την επίθεση. Σε εκείνο το σημείο είχε γίνει μια μεγάλη άτοπη διαφωνία δύο παρατάξεων για ευρύτερα ζητήματα όπως η κηδεία του Φιντέλ Κάστρο. Σε κάποια στιγμή ο συντονιστής λέει να σταματήσουν και να σηκωθεί η επόμενη παράταξη που έτυχε να είναι η ΔΑΠ. Τότε αριστεροί που πιθανώς να μην ήταν καν φοιτητές με κράνη και αντικείμενα στο χέρι (σαν κοντάρια μου φάνηκαν) περνάνε ακριβώς από μπροστά μου και αρχίζουν να χτυπούν το παιδί στο κεφάλι. 

Αυτό γρήγορα αλλάζει κατεύθυνση έτσι ώστε να γλιτώσει και περνάνε πάλι από μπροστά μου. Σε αυτό το σημείο εγώ και άλλα δύο παιδιά προσπαθούμε να τους συγκρατήσουμε αλλά μας σπρώχνουνε και εγώ χτυπάω με την πλάτη μου στον τοίχο, ευτυχώς όμως δεν έπαθα κάτι. 

Έξω συνεχίζει ο ξυλοδαρμός και το παιδί καταφέρνει να φύγει. Σε αυτό το σημείο λέω πως πρέπει να φύγουνε τώρα οι υπεύθυνοι της επίθεσης και συμβαίνουν τα εξής: Δύο γνωστοί  στην παρέα των κομμουνιστών αναρχικοί χωρίς κράνη με απειλούν με παρόμοια κατάληξη και πως αυτοί θα κάνουν ό,τι γουστάρουν. 

Η υπεύθυνη των ΕΑΑΚ μου λέει, γιατί να σταματήσουμε τη συνέλευση ξέρεις άμα το παιδί έβγαλε αίμα; Μετά τις απειλές οι αναρχικοί φάνηκαν πιο πρόθυμοι να κάνουν διάλογο καθώς τους μίλησα ήρεμα και μου εξηγήσαν την λογική τους. Επειδή στα Εξάρχεια η κυβέρνηση με την αστυνομία χτυπάει τους δικούς τους, εδώ χτυπάνε τους φοιτητές της».

Δείτε βίντεο με τους φοιτητές να τρέχουν έντρομοι μόλις ξεκινά ή ένταση:

Άλλος φοιτητής περιγράφει την επίθεση ως εξής: «Συγκεκριμένα μια φοιτήτρια κατά τη διάρκεια της γενικής συνέλευσης των φοιτητών του Παντείου ανέβηκε να μιλήσει, αριστεροί you Πείτε τους γνωρίζαμε και σίγουρα δεν ήταν φοιτητές εισέβαλαν στην αίθουσα, τη μπουγέλωσαν και την ανάγκασαν να κατέβει. 

Ακολούθησε κυνηγητό της ίδιας και άλλων φοιτητών που τη προστάτευαν έξω από την αίθουσα. Εκεί και την ίδια και άλλους συμφοιτητές τους χτύπησαν και τους έριξαν κάτω. Ακολούθησε αναστάτωση. Η συνέλευση τελικά συνεχίστηκε με απουσία πολλών φοιτητών.

 Ο σύλλογος με ψήφισμα που κατατέθηκε καταδίκασε σύσσωμος το περιστατικό».

Άλλη φοιτήτρια παρούσα στη Γενική Συνέλευση δηλώνει: «Στη σχολή μου, στο Πάντειο, έγινε η τέταρτη γενική συνέλευση για να αποφασιστεί εάν οι φοιτητές θέλουν κατάληψη ή όχι. 

Όπως και όλα τα υπόλοιπα σχήματα, έτσι και η ΔΑΠ, όταν ήρθε η σειρά της να παρουσιάσει το πλαίσιο της, έστειλε στο βήμα την αντιπρόσωπο της. Η φοιτήτρια όντως τόλμησε να σηκωθεί στο βήμα για να παρουσιάσει το πλαίσιο της παράταξης της, όπως ακριβώς έκαναν πριν από εκείνη και όλες οι υπόλοιπες παρατάξεις. Μόνο που στην συνέχεια, για κακή της τύχη της, την μπουγέλωσαν. 

Έκανε να φύγει η δύσμοιρη, και αυτή και οι ομοϊδεάτες της, και “κάποιοι” με κράνη τους κυνήγησαν. Μάλιστα, κάποιον από αυτούς, τον έριξαν κάτω και άρχισαν να τον κλοτσάνε. Γύρω στα 500 άτομα αυτομάτως πανικοβλήθηκαν (μην φάνε καμία αδέσποτη) και εκκένωσαν το αμφιθέατρο μέσα σε λίγα λεπτά. Το παιδί αυτό τώρα νοσηλεύεται στο νοσοκομείο. Πολλοί φίλοι, γνωστοί, συμφοιτητές, άγνωστα παιδιά, που πιάσαμε κουβέντα στη σχολή για τα τρέχοντα, μου έδωσαν να καταλάβω τις τελευταίες μέρες, πόσο πολύ φοβούνται να ανέβουν στο βήμα, να πάρουν το λόγο, να γράψουν κάτι στο Facebook, να ανοίξουν το στόμα τους και να μοιραστούν απόψεις και ιδέες».

Πηγή: foititikanea.gr

Δωδεκαχρονος επενδυτής διέλυσε το νοσοκομείο παίδων, εκανε και μαγκιές με ψαλίδι

Δυελησε στην κυριολεξία  το «ΠΑΙΔΩΝ» ένας δωδεκάχρονος μετανάστης τραυματίζοντας και το προσωπικό. 

Οι συνοδοί του, μέλη Μ.Κ.Ο, τον μετέφεραν στο νοσοκομείο από την προνοιακή δομή όπου βρισκόταν, όμως ο 12 χρονος μετανάστης  τους όρμηξε τραυματίζοντάς τους, ενώ προσπάθησε να τους καρφώσει με ένα ψαλίδι. 

Το 12χρονο  έφυγε  με βία κτυπώντας τους μέσα από τα χέρια των συνοδών. 

Σύμφωνα, με νοσηλευτές έγινε επιθετικό, άρχισε να τρέχει στους διαδρόμους του νοσοκομείου, έμπαινε μέσα σε γραφεία έσπασε εκτυπωτές, και ό,τι έβρισκε μπροστά του το πέταγε κάτω διαλύοντας τα πάντα 

«Άρχισε λοιπόν να χτυπάει το συνοδό με κλωτσιές και μπουνιές, πήρε ένα στυλό  και πάρα λίγο να του βγάλει το μάτι. Πήρε ένα ψαλίδι από την τσέπη μιας συναδέλφου και ήθελε να χτυπήσει κάποιον όποιον έβρισκε μπροστά του. Αυτοτραυματίστηκε, κόπηκε στο χέρι», δηλώνει χαρακτηριστικά στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Star ένας προϊστάμενος του νοσοκομείου.

Ο δωδεκάχρονος ήταν άνευ λόγου στο «ΠΑΙΔΩΝ» για δυο μήνες, όπου μπαινοβγαινε όταν πριν λίγο καιρό μεταφέρθηκε σε προνοιακή δομή. 

Ωστόσο, σύμφωνα με πληροφορίες ήθελε να πάει κάπου όπου θα μπορεί να βγαίνει χωρίς να ελέγχεται.

Αυτή τη στιγμή, βρίσκεται στα εξωτερικά ιατρεία του νοσοκομείου υπό την επίβλεψη ψυχολόγου, ο οποίος κατάφερε να το ηρεμήσει.

Όπως αναφέρουν οι νοσηλευτές, η κατάσταση στα δυο παιδιατρικά νοσοκομεία είναι ανεξέλεγκτη, καθώς έχουν δημιουργηθεί συμμορίες ανηλίκων μεσα στο νοσοκομείο παίδων μετά την έκρηξη του μεταναστευτικού.

Πριν έξι μέρες, μάλιστα, προϊσταμένη σε πανεπιστημιακή κλινική δήλωνε: «Τα παιδιά αυτά έχουν κινητά, έχουν tablets, έρχονται με το wifi, συνεννοούνται με τους διακινητές και  μετά φεύγουν, και εμείς  το βράδυ είμαστε στο αστυνομικό τμήμα των Αμπελοκήπων να καταθέτουμε».

Όπως ζητούν οι νοσηλευτές, τα ασυνόδευτα παιδιά πρέπει να μεταφερθούν σε προνοιακές δομές διότι κινδυνεύει η σωματική ακεραιότητα του προσωπικού και των υπολοίπων ασθενών του νοσοκομείου.

εδώ Πολυτεχνείο$£€ Η επιχείρηση ρευστοποίησης του ελληνικού πληθυσμού συνεχίζεται.

Δεν έχει σημασία αν η βιτρίνα του καθεστώτος λέει ότι είναι αριστερή ή δεξιά. 

Τα ανθρώπινα δικαιώματα για τους Έλληνες είναι ανύπαρκτα στην Ελλάδα.

Η καταπίεση, η διαφθορά, η πολιτική σαπίλα, η πείνα και η ανισότητα δεν έχουν πολιτική ετικέτα. 

Μπορεί η μαρκίζα να λέει ότι είναι αριστερός ο πρωθυπουργός ή αριστερή η κυβέρνηση ή δεξια....αλλά ο κόσμος να ζει ακριβώς το ίδιο.

Ο Τσίπρας, και η αριστερά αφού έφερε δυστυχία ανεργία πείνα  και υπέγραψε μνημόνια,  πήρε και  τα εύσημα όλων των δυνάμεων κατοχής θυμήθηκε τις καταλήψεις, την εξέγερση στο Πολυτεχνείο εναντίον των Απριλιανών και τις επαναστατικές ρίζες του. 

Ο σκοπός του ήταν να εξαπατήσουν για μία ακόμα φορά τον ελληνικό λαό .

1973 – 2019. Χρόνια: 46.

46 χρόνια με πολύ περισσότερα ψέματα, με πολύ περισσότερους μύθους, παρά αλήθειες.

46 επέτειοι ποικιλόμορφης εκμετάλλευσης από κόμματα, αλλά και μεμονωμένα πρόσωπα. Γιατί η αλήθεια δεν είναι για όλους…

Το ψέμα και η υπερβολή βολεύει περισσότερο, αλλά και περισσότερους. Αν βγάλουν αυτά τα ρούχα από πάνω τους θα μείνουν γυμνοί, κάτι που δεν αντέχεται, που δεν εξυπηρετεί το «εγώ» τους. Άλλωστε, πολλοί, έχτισαν την καριέρα τους πάνω σ’ αυτόν τον μύθο.

Ηλικιακά αν εξετάσει κανείς τα γεγονότα, θα διαπιστώσει ότι αυτοί που μπορούν να έχουν βιώσει και να έχουν γνώση είναι από εξήντα χρονών και πάνω. Ένας εξηντάρης, το 1973 ήταν δεκατεσσάρων χρονών. Ιδιαίτερα αν ζούσε εκτός Αθηνών, ούτε καν θα είχε πάρει μυρωδιά.

 Αν ζούσε στο κέντρο τής Αθήνας θα έχει μνήμες. Οι νεαρότερες ηλικίες, μάλλον το μόνο που διαθέτουν είναι η πληροφόρηση. Όμως αυτή ακριβώς η πληροφόρηση είναι που χολώνει.

Πόσοι είχαν παρακολουθήσει και θυμούνται την εκπομπή τού Νίκου Μαστοράκη, που σαν κατάρα τον ακολουθεί ακόμα;

Πόσοι θυμούνται την «Απογευματινή» της εποχής με φωτογραφίες καλλιτεχνών (όπως ο Μπιθικώτσης) που καμάρωναν δίπλα σε ανθρώπους τής χούντας;

Πόσοι έδιναν σημασία σ’ αυτά τότε και απ’ αυτούς πόσοι είναι ακόμα ζωντανοί και έχουν ζωηρή μνήμη;

Πόσοι από τους κατοίκους εκτός Αθηνών, που δεν άκουγαν στα κρυφά Μπι Μπι Σι και Ντόιτσε Βέλε, γνώριζαν τα γεγονότα που διαδραματίζονταν στην Αθήνα; Το 1973 δεν υπήρχε η πληροφόρηση που υπάρχει σήμερα. Οι εφημερίδες λογοκρίνονταν. Παρουσίαζαν τα γεγονότα κάτω από τον φόβο τού λουκέτου. Οι εξεγερμένοι παρουσιάζονταν ως λίγοι ταραξίες.

Η καραμέλα που λανσαρίστηκε ήταν πως το Πολυτεχνείο έριξε τη χούντα. Το πλέον κραυγαλέο ψέμα.

Το αντίθετο: Το Πολυτεχνείο ενίσχυσε τη χούντα, την έκανε σκληρότερη και εκείνη η χούντα, του Ιωαννίδη και όχι του Παπαδόπουλου, έφερε το Κυπριακό, τον Αττίλα και το δράμα τής Κύπρου. Το δράμα τής Κύπρου έφερε τη Μεταπολίτευση. Σ’ ένα βράδυ, αναίμακτα. Οι μεγαλύτεροι ηλικιακά θα θυμούνται. Όσοι θέλουν να είναι τίμιοι με τον εαυτό τους, το δηλώνουν αυτό. Όσοι εξαγόρασαν την υπόθεση «ήμουν κι εγώ εκεί» το καταπίνουν. Η καταγεγραμμένη, όμως, ιστορία δεν καταπίνεται. Υπάρχει.

Ας θυμηθούμε για λίγο το 1973. Η πρώτη ιδιαίτερα σοβαρή αντίδραση κατά της χούντας είχε γίνει στις 21 Φεβρουαρίου, όταν 4.000 φοιτητές, περίπου, καταλαμβάνουν το κτίριο τής Νομικής Αθηνών στην οδό Σόλωνος. Από την ταράτσα του κτιρίου καλούν το λαό τής Αθήνας να συμπαρασταθεί στον αγώνα τους για δημοκρατικές ελευθερίες. Αποχωρούν το βράδυ τής επόμενης ημέρας (22 Φεβρουαρίου). Στις 20 Μαρτίου 1973 έχουμε τη δεύτερη κατάληψη της Νομικής, που τελειώνει με δεκάδες τραυματίες και συλλήψεις φοιτητών και διαδηλωτών από την επέμβαση της αστυνομίας.

Στις 25 Μαΐου 1973, ο κυβερνήτης Νικόλαος Παππάς οδηγεί το αντιτορπιλικό «Βέλος» στην Ιταλία. Ίσως αυτό ταρακούνησε περισσότερο τους ανθρώπους της χούντας, γιατί ο διεθνής αντίκτυπος ήταν μεγαλύτερος, πείθοντας τους Ευρωπαίους, πως όχι, δεν ήταν όλοι οι αξιωματικοί, στο πλευρό των δικτατόρων.

Στις 8 Οκτωβρίου 1973, ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος, έδωσε εντολή σχηματισμού κυβερνήσεως στον Μαρκεζίνη. Σκοπός του: ο «εκδημοκρατισμός» τού καθεστώτος και η διεξαγωγή εκλογών στις 10 Φεβρουαρίου 1974. Ο Μαρκεζίνης σχημάτισε κυβέρνηση χωρίς έναν στρατιωτικό και προσπάθησε να λάβει μέτρα φιλελευθεροποίησης. Σημαντικότερα εξ αυτών ήταν η κατάργηση του στρατιωτικού νόμου, η χορήγηση αμνηστίας σε πολιτικούς κρατούμενους, η κατάργηση της λογοκρισίας, η κατάργηση του διατάγματος 1347, που προέβλεπε την διακοπή αναβολής και άμεσης στράτευσης φοιτητών – σπουδαστών που απείχαν των μαθημάτων τους για συμμετοχή σε κινητοποιήσεις και βεβαίως η εξαγγελία τών εκλογών.

Μία πολύ σοβαρή πολιτική κίνηση η οποία θα έφερνε τη δημοκρατία στη στην Ελλάδα μέσα από τις εκλογές που είχαν προγραμματιστεί .

Φαίνεται όμως ότι αυτό δεν το ήθελαν οι κομμουνιστές και οι προστάτες τους ούτε οι ξένοι ήθελαν αίμα Ελλήνων Γιατί είχαν άλλα στο μυαλό τους.

Η κίνηση αυτή του Παπαδόπουλου αν σε κάποιον δεν άρεσε, αυτός ήταν ο Ιωαννίδης. Αυτό θα φανεί αμέσως μετά τα γεγονότα τού Πολυτεχνείου.

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, ήταν η αφορμή για το πραξικόπημα του ταξίαρχου Ιωαννίδη, που εκδηλώθηκε στις 25 Νοεμβρίου 1973. Ο Ιωαννίδης διορίζει πρόεδρο της Δημοκρατίας τον αντιστράτηγο Φαίδωνα Γκιζίκη και πρωθυπουργό τον Αδαμάντιο Ανδρουτσόπουλο, θέτοντας υπό κράτηση τον δικτάτορα Παπαδόπουλο, εγκαινιάζοντας τη δεύτερη περίοδο της χούντας, σκληρότερης από την πρώτη.

Η χούντα όχι μόνο δεν αποδυναμώθηκε από την εξέγερση του Πολυτεχνείου,  αλλά ισχυροποιήθηκε. Η κατάρρευσή της θα έρθει το καλοκαίρι του 1974…

Τα χρόνια που ακολούθησαν ήταν και είναι χρόνια έντονης παραπλάνησης, παρανόησης και προπαγάνδας. Είτε για να εξυπηρετηθούν προσωπικά συμφέροντα, είτε για να θεραπευτούν κομματικές σκοπιμότητες, είτε για πολύ χυδαίους σκοπούς (δυο – τρεις μέρες χωρίς μάθημα, με τα τσιπουράδικα τίγκα σε εκπαιδευτικούς). Δάσκαλοι, που στην τάξη έλεγαν στους μαθητές τής πρώτης δημοτικού πως χιλιάδες παιδιά σκότωσε ο στρατός, μπεκρόπιναν στη συνέχεια σε τσιπουράδικα.

 Όλοι; Όχι, βεβαίως. Αλλά αυτοί που έκαναν αυτά, ήταν αρκετοί για να δηλητηριάσουν κάποιες χιλιάδες μαθητών. 

Τρία παιδιά μεγάλωσα Το έζησα.

Στεφάνια, φανφάρες, βαρύγδουπες δηλώσεις, διαδηλώσεις, συγκρούσεις. Κανένας προβληματισμός. Τα δεινά που προκάλεσε το Πολυτεχνείο ήταν απείρως τραγικότερα από τα «καλά». 

Πολλοί σώφρονες πολιτικοί (από τον Μπριλλάκη, τον Ηλιού, τον Κύρκο και άλλους της Αριστεράς τού Εσωτερικού, μέχρι τον Μητσοτάκη τού Κέντρου και τον Αβέρωφ της Δεξιάς) είχαν δηλώσει τον σκεπτικισμό τους, γιατί ήξεραν πως υπήρχε μια σκληρότερη ομάδα κομμουνιστών που ο στόχος τους ήτανε να διαλύσουν τη χώρα  

Ήταν αυτή η ομάδα του παράνομου ΚΚΕ και των αριστερών που έφερε τον Ιωαννίδη στα πράγματα. 

Ο Ιωαννίδης  Όχι βέβαια μόνος του δημιούργησε το Κυπριακό με χιλιάδες νεκρούς και με μια Κύπρο που δοκιμάζεται ακόμα και ίσως δοκιμαστεί στη συνέχεια πολύ πιο σκληρά.

Το να είμαστε τίμιοι με την Ιστορία δεν βλάπτει, όσο κι αν η αλήθεια δεν είναι για όλους, αφού δεν εξυπηρετεί συμφέροντα…

Η αφίσα κάλεσμα για το φετινό Πολυτεχνείο 17/11/2019

Τα κόμματα για να κάνουνε μπούγιο επειδή πλέον οι Έλληνες σύχάθηκαν το πολυτεχνείο,  τις γιορτές μίσους της αριστεράς  και τις καταστροφές που έχει φέρει στη Χώρα καλούν ακόμη κσι τους επενδυτές να συμπαρασταθούν στα πανηγύρια τους.

Αυτό το τσίρκο δεν είναι Έλληνες

Η μεγαλύτερη πολιτική απάτη του 20ου αιώνα κατέστρεψε μία χώρα

Κατ’ αρχήν, η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν ανέτρεψε καμία χούντα!

Σκοπίμως αποσιωπείται, ότι η χώρα μετά από την παραίτηση των Απριλιανών, τον Οκτώβριο του 1973, είχε πολιτική υπηρεσιακή κυβέρνηση, με πρωθυπουργό τον αείμνηστο Σπύρο Μαρκεζίνη, που μοναδικό σκοπό της είχε να οδηγήσει την χώρα σε εκλογές, άρα επαναφορά της δημοκρατίας.

ουσία η εξέγερση του Πολυτεχνείου, ήταν να ανατραπεί η υπηρεσιακή κυβέρνηση μια εβδομάδα αργότερα (25 Νοεμβρίου) από τον ταξίαρχο Ιωαννίδη και να εγκαθιδρυθεί μια δεύτερη δικτατορία που κράτησε 8 ακόμα μήνες!

Ψεύδος πρώτο, λοιπόν.

Και δεν αποτελεί τιμή για το μεταπολιτευτικό πολιτικό μας σύστημα, να στηρίζεται σε ψεύδη για να δικαιολογήσει την ύπαρξή του.
Υπάρχει όμως και δεύτερο, μεγαλύτερο, ψεύδος στην ιστορία, το οποίο φέρει τον τίτλο: «Νεκροί του Πολυτεχνείου»!

Επειδή η Ιστορία είναι πάρα πολύ δύσκολη, όσον αφορά στα πραγματικά γεγονότα, θα πρέπει ο καθένας ο οποίος εκφράζει γνώμη και θέση πάνω σε αυτά, να παραθέτει και κάποια αντικειμενικά στοιχεία ως απόδειξη των ισχυρισμών του.

θα παραθέσω μερικά:

Πρώτον: Πόρισμα Τσεβά (κυκλοφορεί ελεύθερα στο Διαδίκτυο).

Ένα από τα πρώτα «μελήματα» της κυβερνήσεως Καραμανλή, ήταν να διερευνήσει την υπόθεση Πολυτεχνείου.

Τον Σεπτέμβριο του 1974, αναθέτει στον γνωστό σε όλους μας εισαγγελέα Τσεβά, να συντάξει ένα πόρισμα, σχετικό με τα γεγονότα.

Τα αποτελέσματα του Πορίσματος παραδίδονται στις 14 Οκτωβρίου 1974.
Αφού χωρίζει τους νεκρούς σε 4 κατηγορίες (ούτε ένας νεκρός εντός του Πολυτεχνείου), καταλήγει: «Ονόματα νεκρών 46 και 59, αντιστοίχως, περιήλθαν εις χείρας μου και απετέλεσαν αντικείμενον ειδικής, επισταμένης και αγωνιώδους ερεύνης.
Αμφότεροι εκυκλοφόρησαν το πρώτον εις την αλλοδαπήν και ο εις εξ αυτών επιμέλεια πολλών γνωστών Ελλήνων, εις το εξωτερικόν κατά την εποχήν της Δικτατορίας ευρισκομένων.

Είναι αμφότεροι ελλιπείς κατά τα στοιχεία των και η επ’ αυτών έρευνα εις ουδέν το συγκεκριμένον απέληξε …

Παραμένει βεβαίως πάντοτε το ερώτημα:

Τι εγένοντο τα πτώματα των νεκρών τούτων και διατί οι οικείοι των εξακολουθητικώς σιωπούν;»

Δε νομίζω ότι χρειάζεται περαιτέρω σχολιασμός.

Δεύτερον: Πόρισμα Σαμπάνη (κυκλοφορεί ελεύθερα στο Διαδίκτυο).

Επειδή έως το 1981, παρά τις φιλοτιμότατες προσπάθειες της «Δεξιάς», δεν κατέστη δυνατόν να «αποκατασταθούν» οι «νεκροί του Πολυτεχνείου», η σοσιαλιστική κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου επαναφέρει το θέμα, αναθέτοντας στον Αστυνομικό Διευθυντή Γεώργιο Σαμπάνη να τους «αποκαταστήσει».

Να σημειωθεί εδώ προς άρση τυχόν υποκειμενικότητας, ότι ο κ. Σαμπάνης είχε διωχθεί από το Απριλιανό καθεστώς και επαναφερθεί στο σώμα μετά την Μεταπολίτευση.

Το πόρισμα του Αστυνομικού Διευθυντή πραγματικός καταπέλτης εναντίον του ψεύδους:

Κανένας νεκρός εντός του Πολυτεχνείου!

12 νεκροί εκτός του Πολυτεχνείου χωρίς να αποδεικνύεται η σχέση τους με την εξέγερση.

Δώδεκα άτυχοι συμπατριώτες μας που έχασαν την ζωή τους την ταραγμένη εκείνη περίοδο.

Που να ήξεραν ότι ο θάνατός τους θα ηρωοποιούσε κι άλλους χωρίς να το αξίζουν, μόνο κι μόνο για να αποκτήσουν κάποιοι «αντιστασιακά εύσημα» και να χτίσουν πολιτικές καριέρες!

Όπως προκύπτει από τον λεπτομερέστατο πίνακα, ο αριθμός των νεκρών, η ταυτότητά τους, αλλά και ο τρόπος και τόπος του θανάτου τους, δεν έχουν καμμία απολύτως σχέση με αυτά που «διδαχθήκαμε» επιμόνως, όσοι είχαμε την ατυχία να φοιτούμε στο σχολείο την δεκαετία του ‘80!

Να θυμίσω εδώ, ότι ο αριθμός των «νεκρών του Πολυτεχνείου» ανεβοκατέβαινε κάθε σχολική χρονιά, ανάλογα με τις διαθέσεις του πολιτικού κατεστημένου.

Τρίτον: Αναφορά Συγκλήτου Πολυτεχνείου (κυκλοφορεί ελεύθερα στο Διαδίκτυο).

Με την υπ’ αριθμόν 33437 αναφορά της Συγκλήτου του Πολυτεχνείου 11/10/1975, προς τον εισαγγελέα Δ. Τσεβά, κανένας σπουδαστής δεν σκοτώθηκε κατά το τριήμερο.

Ο ίδιος ο πρύτανης του Πολυτεχνείου κατά τα γεγονότα Κ. Κονοφάγος κατέθεσε ως μάρτυς στις 20/1/1975, στο πενταμελές Εφετείο Αθηνών, ότι μέσα στο Πολυτεχνείο δεν σκοτώθηκε κανείς φοιτητής και τα ίδια βεβαιώνει και στο βιβλίο του «Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου» (1982), με την προσθήκη ότι ούτε κανείς άλλος πολίτης έχασε την ζωή του μέσα στο Πολυτεχνείο.

Νομίζω ότι τα προηγούμενα τρία παραδείγματα είναι τρανταχτές αποδείξεις για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας.

Δυστυχώς, το μεταπολιτευτικό πολιτικό μας σύστημα, στηρίχθηκε πάνω σε τέτοια ψεύδη επιχειρώντας να φτιάξει τους ήρωες του με σκοπό να εδραιωθεί.

Κι επειδή ακριβώς δεν είναι το μοναδικό, βλέπουμε όλοι σήμερα τα αποτελέσματά του.

Μια ματιά στις καριέρες των «αντιστασιακών φοιτητών» πείθει και τον πιο δύσπιστο.

Ας δούμε και την γνώμη του ΚΚΕ (την τότε γνώμη βεβαίως), μια και αποτελεί έναν από τους βασικούς υποστηρικτές και τιμώντες της επετείου:
«Παρά τις αφηνιασμένες προσπάθειες της χουντικής ΚΥΠ και των πληρωμένων πρακτόρων της να διαστρέψουν την πορεία και το περιεχόμενο της εξέγερσης, καταγγέλλουμε την προσχεδιασμένη εισβολή στο χώρο του Πολυτεχνείου την Τετάρτη, 14 του Νοέμβρη, 350 περίπου οργανωμένων πρακτόρων της ΚΥΠ […] με σκοπό να προβάλλουν με κάθε μέσο τραμπουκισμού και προβοκάτσιας γελοία και αναρχικά συνθήματα που δεν εκφράζανε την στιγμή και τις συγκεκριμένες δυνάμεις».

Φοιτητικό φυλλάδιο του ΚΚΕ «Πανσπουδαστική», τεύχος 8, Φεβρουάριος, 1974.

Κατά την γνώμη τους, δηλαδή, η ΚΥΠ ευθύνεται για την εξέγερση.
Διαψεύσθηκε αργότερα, αλλά είναι γνωστές «μανούλες» στην διαμόρφωση της κοινής γνώμης οι κομμουνιστές, όταν τους συμφέρει!
Χαρακτηριστικότατο περιστατικό για το γελοίο της υποθέσεως «νεκροί του Πολυτεχνείου» αποτελεί η υπόθεση της «Ηλένιας» (κυκλοφορεί ελεύθερα στο Διαδίκτυο).

Απεκαλύφθη, όμως, νωρίς το ψεύδος, δείχνοντας έτσι την βιασύνη του πολιτικού κόσμου της Μεταπολίτευσης, να εφεύρει τους ήρωες του.

Η Νεοζηλανδή Νάνσι Κρίντλαντ όμως τους πήρε χαμπάρι έγκαιρα.
Το γνωστό τότε φωτομοντέλο της φωτογραφίας, παρουσιάστηκε ως νεκρή φοιτήτρια του Πολυτεχνείου από τον Γιάννη Ηλιόπουλο, μαθητή της Ηλεκτρονικής σχολής ισχυριζόμενος ότι ήταν το κορίτσι του και λεγόταν «Ηλένια».

Η απάτη αποκαλύφθηκε σύντομα και ο νεαρός τιμωρήθηκε με 8μηνη φυλάκιση.

Βέβαια το πολιτικό κατεστημένο είχε προλάβει να τιμήσει την «νεκρή φοιτήτρια» μιας και το όνομά της εκφωνήθηκε πρώτο στην πρώτη επέτειο του Πολυτεχνείου και είχε ακόμα την τύχη να της κατατεθεί στεφάνι από την δακρύζουσα και γονυκλινή σύζυγο του τότε προέδρου της Δημοκρατίας, Ιωάννα Τσάτσου.

Έτσι «στο πόδι» έστηναν το Μύθο του Πολυτεχνείου.

Βέβαια αυτά, θάφτηκαν στο χρονοντούλαπο ώστε να εξυπηρετηθούν οι σκοποί, που ανέφερα προηγουμένως και αποτελούν την προσωπική μου και όχι μόνο, εκτίμηση.

Όπως και οι συντάξεις για τις οικογένειες των «θυμάτων» του Πολυτεχνείου, που πρόσφερε γενναιόδωρα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, διά του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος με διαταγή του τότε υπουργού Δημοσίων Έργων κ. Μαγκάκη.
Ακόμα περιμένουν τους ανύπαρκτους δικαιούχους τους.Οι ερωτήσεις που τίθενται είναι οι εξής:1. Γιατί από την 21ή Απριλίου του 1967 μέχρι την 08 Οκτωβρίου του 1973 δηλαδή για πάνω από 6 έτη κανένας φοιτητής δεν ξεσηκώνεται κατά κανενός ;

2. Γιατί μόλις ένα μήνα μετά την παραίτησης όλων των στρατιωτικών από την κυβέρνηση ξαφνικά ξεσηκώνονται οι «φοιτητές ανάμεσα στους οποίους οι περισσότεροι είναι άνω των 30 ετών ;

3. Εναντίων ποιου ξεσηκώνονται οι φοιτητές την στιγμή που οι στρατιωτικοί είχαν παραιτηθεί και είχαν οριστεί εκλογές με κόμματα ;

4. Αφού οι φοιτητές αγωνίζονται για την Δημοκρατία γατί αποπέμπουν μια προσωρινή κυβέρνηση που οδεύει στην Δημοκρατία και φέρνουν μια στρατιωτική χούντα του Ιωαννίδη ;

5. Γιατί από τις 17 Νοεμβρίου του 1973 μέχρι και την τελική πτώση της κυβέρνησης του Ιωαννίδη δεν ξανα ξεσηκώνεται κανένας φοιτητής ;

6. Τι γιορτάζετε κάθε χρόνο στις 17 Νοεμβρίου τον εκδημοκρατισμό της χώρας η εκχουντισμό ;
( Μιας και μετά το πολυτεχνείο δεν έπεσαι η χούντα απλά άλλαξε κυβερνήτη ! )

7. Γιατί αναφέρετε μια ψευδή λίστα θυμάτων του Πολυτεχνείου και αποφεύγεται την λιστα των θυμάτων του Πολυτεχνείου από την επίσημη πηγή του ιατροδικαστή Τζεβά που είχε οριστεί από την δημοκρατική κυβέρνηση μετά το 1974 ;

8. Γιατί κανέναν ΜΜΕ δεν αναφέρετε στην έκθεση του Ιατροδικαστή Τζεβά όπου ξεκάθαρα φαίνεται ότι όλα τα θύματα 18 σε αριθμό δεν έχουν σχέση με το Πολυτεχνείο ;

Bλαδίμηρος Τσαμουρλίδης

Έλληνα, κατέστρεψαν και διαμέλισαν την χώρα σου
σε φόρτωσαν μνημόνια και δυστυχία
έδιωξαν  τα παιδιά σου από τη χώρα άνεργα
προσπαθείς να τα αντικαταστήσεις με αλλοδαπούς 
και εσύ αυτό πιστεύεις ότι αυτό  είναι δημοκρατία
 γιατί κάθε τέσσερα χρόνια ο χρήσιμος ηλίθιος Έλληνας ψηφοφόρος
πάει και ψηφίζει ότι του πουν  οι μεγαλοδημοσιογράφοι
τα κανάλια Οι συνδικαληστές και οι διορισμοί που του τάζουν.

ΗΜΕΡΑ ΑΠΟΜΥΘΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΏΝ! Το «γελαστό παιδί» δε το σκότωσαν φασίστες ούτε ήταν στο Πολυτεχνείο…

Οι στίχοι είναι του Ιρλανδού ποιητή Brendan Behan (1923 – 1964) ) και μεταφράστηκε από το Βασίλη Ρώτα. Μελοποιήθηκε στο Παρίσι από το Μίκη Θεοδωράκη, τον Οκτώβρη του 1961

Το 1962 ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά με την ερμηνεία της Ντόρας Γιαννακοπούλου και το Δημήτρη Φάμπα στην κιθάρα. Έγινε παγκοσμίως γνωστό με την ερμηνεία της Μαρίας Φαραντούρη στο δίσκο “Ενας Ομηρος’’ που κυκλοφόρησε 10 χρόνια αργότερα.

Ιστορική αναφορά

Το τραγούδι δεν αναφέρεται μόνο στη Βρετανική κατοχή των Ιρλανδών αλλά, κυρίως, στην εμφύλια διαμάχη που ακολούθησε μετά την αυτονομία της Ιρλανδίας. Γι’ αυτό και ο αρχικός στίχος ήταν “σκοτώσαν οι δικοί μας το γελαστό παιδί”, αφού το “γελαστό παιδί” σκοτώθηκε από σφαίρα συμπατριώτη του Ιρλανδού και όχι από “βόλι Εγγλέζου”. Το τραγούδι, δηλαδή, είναι ένας θρήνος των συμπολεμιστών του, γιατί το γελαστό παιδί δεν πέθανε τιμημένα στη φυλακή από απεργίας πείνας ή από βόλι των Εγγλέζων, αλλά από το “άτιμο βόλι” των ομοεθνών του Ιρλανδών (εμφύλιος πόλεμος).

«Οι Λαοί είναι θύματα της Ιστορικής αλήθειας»

Η 17η Νοέμβρη ημέρα του Πολυτεχνείου, είναι επέτειος ντροπής για την Ελλάδα. 

Εορτάζουμε τη διχοτόμηση της Κύπρου από τους Τούρκους,  την διχοτόμηση του Αιγαίου και τον διαμελισμό της χώρας.

Από το Πολυτεχνείο στα μνημόνια ένα τσιγάρο δρόμος

28 Σεπτεμβρίου και 8 Οκτωβρίου αντίστοιχα του 1973 παραιτούνται όλοι οι στρατιωτικοί συμπεριλαμβανομένου και του προέδρου της Στρατιωτικής κυβέρνησης του Γεωργίου Παπαδοπούλου και ορκίζεται ο προσωρινός πρόεδρος ο Σπύρος Μαρκεζίνης και ορίζεται πλέον η ημέρα των βουλευτικών εκλογών με κόμματα την 10η Φεβρουαρίου 1974....

Όμως στις 17 του Νοέμβρη του 1973 δηλαδή ένα μήνα μετά την παραίτηση όλης της στρατιωτικής κυβέρνησης κάποιοι στήνουν το γνωστό σε όλους μας Πολυτεχνείο,  

ακυρώνονται οι προγραμματισμένες εκλογές της 10ής Φεβρουαρίου και στο βάθος η τραγωδία της Κύπρου.

Ο κατασκευασμένος μύθος … γιατί δεν υπήρχαν θύματα στο Πολυτεχνείο

Για τα μάτια της μοντέλας έκλαψαν πολλά ματάκια, αλλά έκλαψε και ο εμπνευστής της απάτης με 8 μήνες φυλακή, πόσες ακόμη Ηλένιες δεν έχουμε ανακαλύψει; Με τα τόσα ψέματα που κυκλοφόρησαν και κυκλοφορούν γύρω από το “Πολυτεχνείο”, κοντεύει να χάσει την αίγλη της η Ηλένια Ασημακοπούλου, το “ωραιότερο” ψέμα της περιπτώσεως....

Η “θλιβερή” ιστορία της Ηλένιας -για όσους δεν την ξέρουν ή δεν την θυμούνται- έχει έτσι: Την πρώτη επέτειο του “Πολυτεχνείου”, το 1974. ανάμεσα στα λουλούδια και τις φωτογραφίες υπαρκτών και ανύπαρκτων “νεκρών” (σύγχρονων και παλαιότερων, μια και είχαν βάλει φωτογραφίες σκοτωμένων του 1944, του 1950 κλπ) που γέμισαν το πολυπαθές κτίριο, τις μάντρες, τις αυλές και τα κάγκελα του, ήταν και το σκίτσο μιας ωραιότατης κοπέλας. Δίπλα του, στο ίδιο κάγκελο -που έμεινε στην “ιστορία” σαν της Ηλένιας το κάγκελο”- υπήρχε ένα σημείωμα με τα εξής δακρύβρεχτα: “Την λένε Ηλένια Ασημακοπούλου. Είναι το κορίτσι μου. Χάθηκε το βράδυ της σφαγής. Κανένας δεν την ξανάδε. Πήγα σπίτι της αλλά έχουν χαθεί και οι γονείς της. Όποιος ξέρει για το μαρτυρικό τέλος της ας με πληροφορήσει.

Το “δράμα” το πήραν οι εφημερίδες, μία από αυτές δε – η “Αυγή”– έγραψε κατά λέξη, τα εξής κάτω από το σπαραξικάρδιο τίτλο: ΤΙ ΑΠΟΓΙΝΕ Η ΗΛΕΝΙΑ ΜΟΥ; Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΕΝΟΣ ΑΓΟΡΙΟΥ ΠΟΥ ΨΑΧΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ και τον υπότιτλο: “Ηλένια Ασημακοπούλου. Χτυπήθηκε στις 17 Νοέμβρη στη Στουρνάρη οπό σφαίρα. Τι απόγινε”, λέει:

Το σκίτσο της μικρής κοπέλας με το τραγικό ερώτημα κρεμόταν από τα κλαδιά της ελίτσας που φυτεύτηκε στο χώρο του Πολυτεχνείου. Αργότερα τοποθετήθηκε κι αλλού, κι αλλού, ανάμεσα στα λουλούδια. Με το ίδιο πάντα ερώτημα “Τι απόγινες”. Ολότελα τυχαία χθες βρεθήκαμε δίπλα σε ένα αγόρι κι από εκεί ξεκινάει μια ακόμα τραγωδία όπως την αφηγείται το ίδιο:

“Ήμασταν μαζί με την Ηλένια μέσα στο Πολυτεχνείο. Μετά την εισβολή, βγήκαμε δίπλα δίπλα οπό την έξοδο της Στουρνάρη. Ένας οπλισμένος τη σημάδεψε εν ψυχρώ και οι σφαίρες τη βρήκαν στην πλάτη. Ακούμπησε πάνω μου βγάζοντας αίμα από το στόμα κι έπειτα έπεσε. Με συλλάμβανε και στην Ασφάλεια μου πήραν το πουλόβερ μου που ήταν κόκκινο από το αίμα της. Δεν τους μίλησα καθόλου για την Ηλένια, για να την προφυλάξω, αν ζούσε… Όταν με άφησαν, το Φλεβάρη του ’74. πήγα στο Χαλάνδρι όπου έμενε με την οικογένεια της. Μα οι γονείς της με τον μικρότερο αδερφό της είχαν εξαφανιστεί και στο σπίτι έμεναν άγνωστοι. Όσο κι αν ρώτησα δεν ήξεραν τίποτα. Ούτε κι από το σχολείο της. το Κολέγιο Αγ. Παρασκευής, έβγαλα άκρη. Ίσως οι γονείς της φοβήθηκαν για το δεύτερο παιδί τους κι εξαφανίστηκαν. Όλα αυτά δεν τα κατέθεσα στον κ. Τσεβά. γιατί φοβόμουν.” Ο νεαρός σπουδαστής εγκατέλειψε αυτές τις μέρες τα μαθήματα του, τοποθέτησε, όπου νόμιζε καλύτερα στο χώρο του Πολυτεχνείου, ένα σκίτσο της φτιαγμένο πριν το γεγονότα, προσθέτοντας την αγωνία του: “Τι απόγινε:”. Το όνομα του νέου είναι Γιάννης Ηλιόπουλος της Ηλεκτρονικής Σχολής”.

Σε λίγο όμως αποκαλύφθηκε πως το σκίτσο της “δολοφονημένης” Ηλένιας -στο οποίο τόσοι φοιτητές και τόσες φοιτήτριες γονυπέτησαν δακρυσμένοι- ήταν παρμένο από διαφήμιση σαμπουάν της αγγλικής εταιρίας “ΜΠΡΕΚ” και είχε δημοσιευθεί σε πολλά περιοδικά και στην αγγλική έκδοση του τριμηνιαίου “Βογκ” (το σκίτσο της διαφημίσεως -είναι “παστέλ”- το φιλοτέχνησε ο Άγγλος ζωγράφος Νίκολας Ήγκον και ως μοντέλο ποζάρησε η Νεοζηλανδή Νάνσυ Κρίντλαντ. γνωστό και πανάκριβο φωτομοντέλο, που από ηλικίας 4 χρονών ζει στο Λονδίνο). Μετά τη διαπίστωση της απάτης, πανικόβλητοι οι διοργανωτές του πανηγυριού έσπευσαν να παραπέμψουν σε δίκη τον Ηλιόπουλο -από το όνομα του φαίνεται “γέννησε” την Ηλένια-ο οποίος καταδικάστηκε (άρον- άρον στις 18/2/75) σε φυλάκιση οκτώ μηνών. Πάντως, μπορεί να καταδικάστηκε και όλοι οι κουλτουριαραίοι να έριξαν σ’ αυτόν όλες τις κατάρες του “απάνω κόσμου”, αλλά εκείνος είχε κερδίσει: Το όνομα της Ηλένιας εκφωνήθηκε πρώτο στον πίνακα των νεκρών και σε αυτήν , κατατέθηκαν τα περισσότερα στεφάνια, με πρώτο και καλύτερο εκείνο της Ιωάννας Τσάτσου -συζύγου του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας- η οποία μάλιστα, γονάτισε μπροστά, στο σκίτσο και δάκρυσε. Ο πανίσχυρος, δε. τότε Καραμανλής, ζήτησε φωτογραφία του σκίτσου.

Η περίπτωση, όμως. έχει και ένα δίδαγμα. Και στο θέμα αυτό την “πλήρωσε” ένα απλό ανθρωπάκι, ενώ ολόκληρα χρόνια τώρα οι βιαστές της μνήμης του Έθνους -με τους ψιθύρους και τις “διαβεβαιώσεις” τους νια “εκατόμβες” κλπ- κλονίζουν την εμπιστοσύνη του Λαού στη Δικαιοσύνη και με τα ολέθρια ψέματα τους. αναμοχλεύουν πάθη και μίση. χωρίς να πάθουν τίποτα. Οι ίδιοι, μάλιστα, κάθε φορά “παράγοντες” με υποκρισία -αφού ξέρουν ποια είναι η αλήθεια!- μετέχουν στις παραπλανητικές τελετές, θεατρινίζουν και κάνουν το κάθε τι για “να τους πιάσει ο φακός” και να φιγουράρουν “θλιμμένοι προσκυνητές” στις εφημερίδες και την τηλεόραση. Και φτάσαμε σε σημείο να πάει “εν σώματι” η Βουλή, πριν από λίγα χρόνια, εκεί και να αφιερώσει ο αλήστου μνήμης Παπασπύρου τη συνεδρίαση “σε εκείνους που θυσίασαν ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟ ΧΩΡΟ τη ζωή τους”, χωρίς να τον “τσιμπήσει” ο Εισαγγελέας για τη βάναυση προσβολή της Δικαιοσύνης που διάπραττε. αφού εκείνος -καθώς και οι άλλοι που τον συνόδευαν- γνώριζε ότι το δικαστήριο είχε δεχτεί πως κανένας δεν είχε σκοτωθεί στο πολυτεχνείο.

Εδώ πολυτεχνείο και της Ηλένιας το κάγκελο

“Των πρακτόρων η σχόλη, είναι χρήσιμη πολύ, κι οι καλοί της μαθητές , δεν ξεκουράζονται ποτές”

Έχετε Αναρωτηθεί Ποιον Απεικονίζει Η Κεφαλή Στην Είσοδο Του Πολυτεχνείου;

Το άγαλμα αυτό δείχνει την κεφαλή του καθηγητή πανεπιστημίου Νίκου Σβορώνου μέλος του ΚΚΕ

Το 1955 του αφαιρέθηκε η ελληνική ιθαγένεια 

Πέθανε το 1989 στην Αθήνα.

Είναι ο μόνος Έλληνας που κατέθεσε στεφάνι εν ζωή, στη μαρμάρινη κεφαλή του «νεκρού» εαυτού του..

Παρόλα αυτά, τα οποία γνωρίζουν οι πάντες συνεχίζουν  να

 καταθέτουν στεφάνια σε αυτήν  την κεφάλα

 και ο κόσμος νομίζει ότι πρόκειται για κάποιο άγαλμα που έπεσε την βραδιά που μπήκε το τανκ στο πολυτεχνείο ή ότι είναι το κεφάλι που εικονίζει κάποιον άγνωστο αγωνιστή φοιτητή.