Η απόφαση της υφυπουργού για την «”Προστασία” και την Καταπολέμηση της Βίας εναντίον Γυναικών και Κοριτσιών» Τζες Φίλιπς τον περασμένο Οκτώβριο να εμποδίσει μια δημόσια έρευνα για τις συμμορίες μουσουλμάνων που βιάζουν ανήλικα κορίτσια φαίνεται και είναι σχεδόν ανεξήγητη και η όλη υπόθεση έχει εξελιχθεί σε ένα πρωτοφανές σκάνδαλο στην Βρετανία.
Χιλιάδες ανήλικα κορίτσια βιάστηκαν και κακοποιήθηκαν βάναυσα από συμμορίες μουσουλμάνων, κυρίως πακιστανικής προέλευσης ενώ οι αρχές απέφυγαν να τα προστατέψουν.
Την υπόθεση έφερε ξανά στο φως της δημοσιότητας ο Έλον Μασκ ο οποίος με συνεχείς του αναρτήσεις κατηγόρησε τη βρετανική κυβέρνηση του Κιρ Σταρμερ ότι ενώ φυλακίζει Βρετανούς για μια ανάρτησή τους στο διαδίκτυο, αφήνει ελεύθερους μουσουλμάνους βιαστές ανηλίκων.
Μια από τις περιοχές που έγιναν τα στυγερά αυτά εγκλήματα ήταν και το Όλνταμ, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιοποιήθηκε το 2022, αλλά αυτή είχε εστιαστεί για τους βιασμούς που έγιναν μόνο από το 2011 έως το 2014.
Τα θύματα τα ίδια και αλλά και οι οικογένειές τους είπαν ότι ήθελαν την διεξαγωγή μιας νέας έρευνας υπό την καθοδήγηση της κυβέρνησης για να καλύψει μια μεγαλύτερη περίοδο και να συλλέξει νέα στοιχεία τα οποία δεν περιλαμβάνονταν στην προηγούμενη έκθεση.
Στην επιστολή της όμως η Τζες Φίλιπς
υφυπουργού για την «”Προστασία” και την Καταπολέμηση της Βίας εναντίον Γυναικών και Κοριτσιών»,
προς το Δημοτικό συμβούλιο, του Όλνταμ, που αποκαλύφθηκε από το GB News, είπε ότι κατανοούσε μεν το κοινό αίσθημα των κατοίκων της πόλης, αλλά θεώρησε ότι είναι καλύτερο να πραγματοποιηθεί μια άλλη έρευνα σε τοπικό!!!!! μόνο επίπεδο!!!!!.
Η υπόθεση σκάνδαλο πρέπει να ξεριζωθεί πλήρως και να διερευνηθεί από την πλήρη ισχύ του βρετανικού κράτους.
Φωνές που εκτείνονται από τον Έλον Μασκ έως και τη νέα ηγέτη του συντηρητικού κόμματος Κέμι Μπάντενοχ έχουν εντείνει τις φωνές για μια νέα έρευνα ωστόσο η κυβέρνηση Στάρμερ αρνείται κατηγορηματικά τη διεξαγωγή της.
Αυτή η άρνηση δεν είναι νέα.
Σε μια χώρα που οι κρατικοί θεσμοί έχουν ως κύρια προτεραιότητα την προστασία των πιο ευάλωτων μελών της βρετανικής κοινωνίας, οι αρχές κλείνουν εσκεμμένα τα μάτια σε φρικιαστική κακοποίηση λευκών παιδιών χριστανών, από συμμορίες ανδρών μουσουλμάνων, κυρίως πακιστανικής προέλευσης.
Με την πάροδο του χρόνου, ήρθαν στο φως λεπτομέρειες σχετικά με την κακοποίηση στο Όλνταμ στο Ρόδεραμ στο Τέλφορντ και σε δεκάδες άλλα μέρη.
Όμως, με τις ιστορίες που κυκλοφορούν και τις λεπτομέρειες που είναι τόσο τόσο φρικτές και ανατριχιαστικές ώστε να μην μπορούν καν να αναφερθούν, η πλήρης κλίμακα του σκανδάλου δεν έχει ακόμη φτάσει σε γνώση της κοινωνίας.
Οι φρικιαστικές λεπτομέρειες που αναφέρουν κάποια βρετανικά ΜΜΕ, δεν μπορούν να αποτυπωθούν εδώ.
Παρ΄όλα αυτά θα αναφέρουμε μόνο ελάχιστες από αυτές τις περιπτώσεις, όχι μόνο των βιασμών, αλλά και του κλίματος τρομοκρατίας που βίωσαν αργότερα οι ίδιες οι οικογένειες των θυμάτων.
Τι αναφέρει το κατηγορητήριο του 2013 για τον Mohammed Karrar στην Οξφόρδη.
«Ο Μοχάμεντ προετοίμασε το θύμα του «για ομαδικό πρωκτικό βιασμό χρησιμοποιώντας (…). Υπέβαλε το ανήλικο κορίτσι σε ομαδικό βιασμό από πέντε ή έξι άνδρες. (…) Μια κόκκινη μπάλα τοποθετήθηκε στο στόμα της για να την κρατά ήσυχη».
Η ιστορία της είναι φρικτή. Επίσης, απέχει πολύ από το να είναι και η μοναδική.
Στο Τέλφορντ, η Λούσι Λόου δολοφονήθηκε στα 16 της μαζί με τη μητέρα και την αδερφή της όταν ο βιαστής της, της έβαλε φωτιά στο σπίτι της. Είχε γεννήσει το παιδί του Αζχάρ Αλί Μαχμούντ όταν ήταν μόλις 14 ετών και ήταν έγκυος όταν σκοτώθηκε.
Ο θάνατός της χρησιμοποιήθηκε στη συνέχεια για να απειλήσει άλλα παιδιά.
Η έρευνα στο Telford αποκάλυψε και άλλες απειλές. Όταν ένα άλλο θύμα ηλικίας 12 ετών είπε στη μητέρα της για το βιασμό της και η μητέρα της κάλεσε την αστυνομία.
Το θύμα εξιστορεί σήμερα τη συνέχεια:
«ήταν περίπου έξι ή επτά Ασιάτες που ήρθαν στο σπίτι μου. Απείλησαν τη μαμά μου λέγοντας ότι θα μας κάψουν με βόμβα μολότοφ στο σπίτι μου αν δεν αποσύραμε τις κατηγορίες».
Καμαρώστε μερικούς
Ωστόσο, με ένα μοτίβο που θα επαναλαμβανόταν σε δεκάδες περιπτώσεις, οι αρχές του Τέλφορντ κοίταξαν αλλού.
Όταν η ανεξάρτητη έρευνα δημοσιεύθηκε τελικά το 2022, βρήκε ότι οι αστυνομικοί περιέγραφαν μέρη της πόλης ως «απαγορευμένη περιοχή», ενώ μάρτυρες μιλούσαν για αστυνομική διαφθορά και ευνοιοκρατία προς μουσουλμάνους και την πακιστανική κοινότητα!
Ανεξάρτητα από τον λόγο, η έρευνα διαπίστωσε ότι «υπήρχε μια νευρικότητα για την συγκεκριμένη φυλή… που έφτανε έως την απροθυμία να διερευνηθούν εγκλήματα που διαπράχθηκαν από αυτό που περιγράφεται γενικά ως «ασιατική» κοινότητα», για την άμβλυνση των εντυπώσεων
Παρόμοια συμπεριφορά και στο τοπικό συμβούλιο του Όλνταμ όπου οι ανησυχίες για το να μην φανούν «ρατσιστές» έκαναν τους αξιωματικούς της Αστυνομίας να υποβαθμίζουν το γεγονός μόνο και μόνο επειδή οι δράστες ήταν «Ασιάτες», δηλαδή κυρίως Πακιστανοί μουσουλμάνοι. Θεωρήθηκε ότι ορισμένοι ύποπτοι δεν ερευνήθηκαν επειδή θα ήταν «πολιτικά εσφαλμένο».
Πάνω από όλα, υπήρχε η ανησυχία για τις σχέσεις της «κοινότητας» των Πακιστανών και πως αυτή θα αντιδρούσε: τα ανώτερα στελέχη του συμβουλίου ήταν τρομοκρατημένα ότι η κακοποίηση παιδιών «είχε τη δυνατότητα να ξεκινήσει μια «φυλετική εξέγερση»».
Το αποτέλεσμα ήταν στασιμότητα, παρά το γεγονός ότι οι αξιωματούχοι αναγνώρισαν ότι η κακοποίηση από Ασιάτες συνεχιζόταν για «χρόνια και χρόνια».
Όπως εκτιμάται περί τα 1.000 με 1.400 ανήλικα κορίτσια κακοποιήθηκαν μόνο στο Ρόδεραμ μεταξύ 1980 και 2009.
Ωστόσο, ακόμη και αυτή η συντηρητική εκτίμηση αμφισβητήθηκε από στοιχεία των αρχών, με την αστυνομία να επιμένει το 2018 ότι ο αριθμός ήταν «υπερβολικός».
Μια κουλτούρα
συγκάλυψης εγκλημάτων
απλώνεται παντού
Η άρνηση για την έκταση του προβλήματος είναι ριζωμένη βαθιά στο πολιτικό σύστημα της Βρετανίας. Μερικές φορές, φαίνεται ότι η προσέγγιση των κυβερνήσεων στη χώρα για την «πολυπολιτισμικότητα» δεν ήταν για τηρείται ο νόμος, αλλά αντίθετα για να ελαχιστοποιούνται οι κίνδυνοι αναταραχής μεταξύ των «κοινοτήτων».
Αντιμέτωπο με συμμορίες κυρίως Πακιστανών που στόχευαν κυρίως λευκά παιδιά, το κράτος ήξερε ακριβώς τι να κάνει. Για το καλό των διακοινοτικών σχέσεων, έπρεπε να θάψει την ιστορία! Όπως και έκανε./
Στο Ρόδεραμ, ένας ανώτερος αξιωματικός της αστυνομίας με θράσος είπε σε έναν πατέρα θύματος ότι θα ξεσπούσαν επεισόδια στην πόλη εάν δημοσιοποιούνταν οι βιασμοί παιδιών από Πακιστανούς.
Υπάρχουν και άλλες φρικιαστικές λεπτομέρειές και πόσο η ίδια η αστυνομία ήταν μπλεγμένη στο σκάνδαλο.
Ένας γονέας που ανησυχούσε για την εξαφανισμένη κόρη του ενημερώθηκε από τις αρχές ότι δεν ήταν κάτι σοβαρό, ενώ η «σχέση» της με τον Πακιστανό «φίλο» της ήταν περίπου ως παράδειγμα και για τα κορίτσια της ηλικίας της!
Όταν το κορίτσι βρέθηκε τελικά είχε υποστεί πολλαπλούς βιασμούς που έπρεπε να υποβληθεί σε χειρουργικές επεμβάσεις. Μάλιστα ένας αστυνομικός είπε στον ίδιο πατέρα, ότι τώρα «πήρε το μάθημά της».
Δεν πρόκειται απλώς για μια φρικτή ιστορία, αλλά για κάτι παραπάνω που οι λέξεις είναι πολύ φτωχές για να περιγράψουν τον ξεπεσμό της κοινωνίας και της Ευρώπης.
Όπως διαπίστωσε η έρευνα στο Ρόδερχαμ, παιδιά «περιλούστηκαν με βενζίνη και απειλήθηκαν με πυρπόληση», άλλα «απειλήθηκαν με όπλα», και «έγιναν μάρτυρες βάναυσων βίαιων βιασμών και απειλήθηκαν ότι θα ήταν το επόμενο θύμα αν το έλεγαν σε κανέναν.
Κορίτσια μόλις 11 ετών βιάστηκαν από μεγάλους αριθμούς ανδρών δραστών, ο ένας μετά τον άλλον».
Στην ίδια πόλη, ένας ανώτερος αξιωματικός της αστυνομίας φέρεται να είπε ότι η κακοποίηση «συνεχίζεται» εδώ και 30 χρόνια, προσθέτοντας όμως «καθώς είναι Ασιάτες, δεν έχουμε την πολυτέλεια να βγει αυτό προς τα έξω».
Πρόκειται για το «βασίλειο του κακού», με όλη την σημασία της έννοιας.
Όπως διαπίστωσε έρευνα του 2015 για το Συμβούλιο του Ρόδερχαμ, , αυτή η στάση ήταν ευρέως διαδεδομένη.
Η πακιστανική κοινότητα αντιπροσώπευε περίπου το 3% του πληθυσμού της πόλης και η ιστορία που αναδυόταν ήταν ξεκάθαρη: Πακιστανοί άνδρες βίαζαν λευκά κορίτσια.
Ως αποτέλεσμα, είπε ένας μάρτυρας, το συμβούλιο ήταν «τρομοκρατημένο από τον αντίκτυπο που θα είχε η δημοσιοποίησή της στην κοινωνική συνοχή».
Σε όλη την πόλη, ασκούνταν πρωτοφανείς πιέσεις στους γονείς να «καταστέλλουν, να σιωπούν ή να συγκαλύπτουν» ζητήματα σχετικά με την κακοποίηση παιδιών. Ένας πρώην ανώτερος αξιωματικός είπε ότι «η τάδε (μια αξιωματούχος) δεν ήθελε η πόλη να γίνει η πρωτεύουσα της κακοποίησης παιδιών του Βορρά. Δεν ήθελαν ταραχές».
Αυτή η νευρικότητα προερχόταν από το γεγονός ότι οι Πακιστανοί απολάμβαναν «δυσανάλογη επιρροή» στο συμβούλιο: όπως σημείωσε ένας μάρτυρας: «η εμπειρία μου από το συμβούλιο όπως ήταν και εξακολουθεί και είναι – οι Ασιάτες είναι πολύ ισχυροί και οι λευκοί Βρετανοί προσέχουν πολύ τον ρατσισμό και φοβούνται τους ισχυρισμούς ρατσισμού, επομένως δεν υπάρχει σοβαρή πρόκληση για τους Πακιστανούς».
Το 2016, αναφέρθηκε ότι ένα θύμα βιασμού στο Ρόδεραμ είχε ισχυριστεί ότι βιάστηκε από δημοτικό σύμβουλο.
Ως αποτέλεσμα το συμβούλιο κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια για να «καλύψει τις πληροφορίες και να φιμώσει τους καταγγέλλοντες». Σύμφωνα με τα λόγια των μαρτύρων, «αν θέλεις να κρατήσεις τη δουλειά σου, κρατάς το κεφάλι σου κάτω και το στόμα σου κλειστό».
Το κράτος προστατεύει τους βιαστές και συλλαμβάνει τους γονείς.
Ενώ οι φόβοι για τις φυλετικές εντάσεις και την αριστερή «πολιτική ορθότητα» της ηλιθιότητας έχουν αφήσει το βρετανικό κράτος συχνά απρόθυμο να προστατεύσει τα θύματα, οι ίδιες ανησυχίες προστατεύουν τους επιτιθέμενους.
Όπως διαπίστωσε η έρευνα σε τουλάχιστον δύο περιπτώσεις γονείς εντόπισαν τις κόρες τους και προσπάθησαν να τις απομακρύνουν από τα σπίτια που ήταν αιχμάλωτες όπου τις κακοποιούσαν.
Σε άλλες περιπτώσεις, τα παιδιά-θύματα συνελήφθησαν λόγω «μέθης και ανάρμοστης συμπεριφοράς» , αντί για τους ενήλικους άνδρες με τους οποίους ήταν μαζί.
Η προστασία των παραβατών μπορεί να έχει προχωρήσει ακόμη περισσότερο. Σε τουλάχιστον μία περίπτωση, όταν ένα θύμα βρήκε το θάρρος να πάει στην αστυνομία, ο δράστης το πληροφορήθηκε.
Ενώ ήταν ακόμη στο αστυνομικό τμήμα, το παιδί έλαβε ένα μήνυμα από τον θύτη του που την ενημέρωνε ότι είχε την 11χρονη αδερφή της και ότι τώρα ήταν «η επιλογή σου…». Το παιδί επέλεξε να μην προχωρήσει με την καταγγελία.
Αυτές οι ιστορίες καλύπτουν μόνο έναν μικρό αριθμό πόλεων. Η ευρύτερη εικόνα, ωστόσο, είναι ξεκάθαρη. Οι συνέπειες είναι επίσης σαφείς: κανένας αστυνομικός ή δημόσιος υπάλληλος δεν έχει φυλακιστεί ποτέ. Πράγματι, στο Ρόδεραμ , οι πιο σκληρές κυρώσεις που αντιμετώπισε η αστυνομία ήταν οι γραπτές… προειδοποιήσεις.
ο αρχηγός μιας συμμορίας κ του Ρότσντεϊλ εξακολουθεί να ζει ανάμεσα στα θύματά του, παρά το γεγονός ότι διατάχθηκε να απελαθεί.
Ο σημερινός πρωθυπουργός της Βρετανίας Κιρ Στάρρμερ ο οποίος κατείχε τη θέση του διευθυντή υποθέσεων ποινικών διώξεων DPP (Director of Public Prosecutions) απο το 2008 έως το 2013) ήταν ένας εκ των πολίτικων που απέκρυψαν και έθαψαν τις υποθέσεις μαζικών βιασμών.
Το 2010 συγκεκριμένα, η αστυνομία είχε συντάξει αναφορά στην οποία κατονόμαζε τους Πακιστανούς οι οποίοι προσέγγιζαν ανήλικα παιδιά ακόμα και έξω από τα σχολεία.
Ο Στάρμερ από τη θέση που κατείχε και πα;ρά τις εμπεριστατωμένες αναφορές που θα έσωζαν εκατοντάδες, ζωές κοριτσιών, και η ηγεσία της αστυνομίας πήραν την απόφαση να κρατήσουν κρυφή την αναφορά για να μην πυροδοτήσουν «ρατσιστικές συγκρούσεις» μέσα στην κοινότητα.
Η διαφθορά δεν σταματά εκεί. Εκτείνεται παντού ακόμη και στο δικαστικό σώμα.
Ο δικαστής Guy Kerl καταδίκασε τον ακτιβιστή Τόμι Ρόπμπινσον σε φυλάκιση 20 μηνών για μια απλή φράση η οποία όμως απεκάλυπτε την αλήθεια:
«Όλα τα χρήματα πάνε στους μετανάστες που βιάζουν τα παιδιά μας και αντ΄αυτού παίρνουν προτεραιότητα παντού».
Τη φράση αυτή ο συγκεκριμένος δικαστής την χαρακτήρισε ως ένα πολύ σοβαρό «αδίκημα» καταδικάζοντας τον Ρόμπινσον σε φυλάκιση.
Σύμφωνα με τον Malcolm Pearson πρώην επικεφαλής του κόμματοςUKIP και τώρα ανεξάρτητου βουλευτή στο ανώτατο σώμα του βρετανικού Κοινοβουλίου το House of Lords, πάνω από 250.000 παιδιά βιάστηκαν τα τελευταία 25 χρόνια από μουσουλμάνους στην Βρετανία.
Φαίνεται πως η φρίκη δεν έχει όρια ούτε και τέλος.
Αναρτήσεις
