Συνάδελφοι, Μας καταδικάζουν σε αδιέξοδα,, Μας στερούν την ελπίδα και κάθε προοπτική, Μας οδηγούν στη μαζική εξαθλίωση και εξόντωση

 Εμείς, είμαστε το αίμα, η ζωή αυτού του τόπου
Ο Εθνικός Ύμνος της Ελλάδος (Ύμνος εις την Ελευθερίαν) εγράφη απ' τον Διονύσιο Σολωμό το 1823 και μελοποιήθηκε απ' τον συνθέτη Νικόλαο Μάντζαρο το 1828.

7

Κι έλεες: «Πότε, α, πότε βγάνω
το κεφάλι από τσ' ερμιές;».
Και αποκρίνοντο από πάνω
κλάψες, άλυσες, φωνές.

8

Τότε εσήκωνες το βλέμμα
μες στα κλάιματα θολό,
και εις το ρούχο σου έσταζ' αίμα,
πλήθος αίμα ελληνικό.

Ραγιάδες εμείς δεν είμαστε.
Εμείς είμαστε η Ελλάδα.

Δεν ξέρω τι με ντροπιάζει περισσότερο, αυτή η εικόνα ή η απάθεια και η κακομοιριά του Έλληνα που ξεπουλάει την χώρα και το μέλλον των παιδιών του. Και δεν μιλάω για κυβέρνηση και πολιτικό σύστημα, αυτά δεν λειτουργούν ούτε στο ελάχιστο, αν μας βλέπανε από μια γωνιά αυτοί που θυσιάστηκαν για εμάς και που υποκριτικά τιμάμε στις εθνικές επετείους σίγουρα θα μας έφτυναν στα μούτρα για την κατάντια μας.

Όταν το 2005 επί κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή, ορκίστηκε πρόεδρος Δημοκρατίας ο κ. Κάρολος Παπούλιας, η τότε πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων κ. Άννα Μπενάκη προσφωνώντας τον στο Κοινοβούλιο, με λίαν προφητικό λόγο του είπε μεταξύ άλλων, «Η Εθνική μας κυριαρχία θα περιοριστεί, και τα σύνορα της Ελλάδος επίσης θα περιοριστούν για το καλό των χωρών, κρατών –μελών της Ε.Ε. και των γειτόνων μας». 

Πρωτοφανούς αγριότητας επίθεση από τους λαθροεισβολείς και τα τσιράκια τους εναντίον της Ελλάδας και των Ελλήνων

Πακιστανοί, Αφγανοί, "αλληλέγγυοι" και κάθε καρυδιάς καρύδι έδειξαν όλον τον ρατσιστικό τους φανατισμό κατα των Ελλήνων κτυπώντας όποιον Έλληνα δεν τους άρεσε και μετά έκαναν ντου στον Άγνωστο Στρατιώτη και  βεβήλωσαν το εθνικό μνημείο των αγωνιστών της πατρίδος που έχυσαν το αίμα τους για να είμαστε ελεύθεροι.

 

Η επίθεση στους Έλληνες είναι ολομέτωπη. Το μέλλον μας δεν μπορεί να είναι η φτώχεια, η ανεργία, η εξαθλίωση. Πρέπει να απαντήσουμε στο ερώτημα που θέτουν οι ίδιες οι εξελίξεις.

Γιατί αυτή η αγριότητα;
Πού πάει η κατάσταση;
Πόσο μπορούμε να συνεχίσουμε με όλα αυτά που μας οδηγούν στα τάρταρα;

 Μέχρι και το γνωστό -για τα φιλικά του αισθήματα προς τους λαθρομετανάστες- Indymedia πριν από δύο ημέρες δημοσίευσε τις επιφυλάξεις και τους φόβους αναγνωστών του απέναντι στο "φαινόμενο" του εισερχόμενου, "βίαιου" και ("έτοιμοι για πόλεμο" όπως χαρακτηριστικά έγραφε ο συντάκτης του κειμένου) επικίνδυνου ισλαμικού φονταμενταλισμού των λαθρομεταναστών.

Μάλιστα, στο ίδιο δημοσίευμα αναφερόταν πως πολλές γυναίκες που πρόσκεινται στο αντιρατσιστικό κίνημα δεν πρόκειται να ξανακατέβουν σε πορεία, επειδή φοβήθηκαν από τα συνθήματα (εννέα στα δέκα αφορούσαν τον Αλάχ και το Ισλάμ), αλλά και στην συμπεριφορά που επέδειξαν απέναντί τους οι οργισμένοι εισβολείς-λαθρομετανάστες.

Ο Ελληνικός λαός οφείλει να αντιμετωπίσει εδώ και τώρα τα παράξενα "φαινόμενα" που υπάρχουν γύρω από την λαθρομετανάστευση. Γιατί, πολύ φοβόμαστε πως εάν δεν αντιμετωπισθούν άμεσα και όπως πρέπει τα όσα συμβαίνουν, πολύ σύντομα η "κήρυξη πολέμου" που ανέφερε προ ημερών ο πρόεδρος των Πακιστανών, θα είναι ένα γεγονός του οποίου τα αποτελέσματα θα ξεπεράσουν την λέξη "τραγικά"

Δειλοί, μοιραίοι, και άβουλοι αντάμα, αναμένουμε κάποιο θάμα;