Όταν τρώνε δεν μιλάνε... και το κόμμα τους κοιτάνε...
Το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι το γνήσιο προϊόν της καταληστεύσεως του δημοσίου πλούτου από συντεχνίες, συνεταιρισμούς, συνδικαλιστικά σωματεία, δημόσιες επιχειρήσεις, κόμματα και κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες.
Όλος αυτός ο δεσμός της ελληνικής, σοβιετικού τύπου, κλεπτοκρατίας δίνει σήμερα τον υπέρ πάντων αγώνα για να καταρρεύσει η χώρα.
Είναι η μόνη ελπίδα τους. Διότι, μία ελληνική κατάρρευση θα αφήσει άθικτους όλους τους μηχανισμούς της διαφθοράς και θα ενισχύσει τις εξουσίες των συντεχνιών.
Την περίοδο 1990-2009 έγιναν στην Αθήνα 180 δήθεν
φοιτητικές διαδηλώσεις, οι οποίες κατέληξαν σε καταστροφές δημόσιας και
ιδιωτικής περιουσίας και σε λεηλασίες πανεπιστημιακών ιδρυμάτων
ανυπολογίστου αξίας. Την εικοσαετία αυτή, οι καταστροφές που προκλήθηκαν
μόνον στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο υπολογίζονται στα 30 εκατ. ευρώ
σωρευτικά, συμπεριλαμβανομένων και των κλοπών επιστημονικού υλικού. Από
κοινωνικής δε πλευράς, οι βάρβαρες αυτές εκδηλώσεις οδήγησαν σε απώλειες
δεκάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας στο κέντρο της Αθήνας και στο κλείσιμο
περίπου 10.000 εμπορικών και άλλων επιχειρήσεων.
Από το 1979 έως και το 2010 έγιναν στην Ελλάδα 5.280 γενικές και
κλαδικές απεργίες, σε ποσοστό 96% του δημοσίου τομέα, με αποτέλεσμα να
χαθούν 1.385 ημέρες εργασίας. Σε σημερινά ευρώ, το κόστος αυτών των
εργάσιμων ημερών, που είναι 45 τον χρόνο, αντιστοιχεί σε 135 δισ. ευρώ,
ήτοι στο 39% του συνολικού δημοσίου χρέους της χώρας ή στο 55% των χρεών
των ασφαλιστικών ταμείων.
Αναρτήσεις
