Δημόσιοι υπάλληλοι ακούσετε...

 

Πότε ήταν άδεια τα νοσοκομεία;

 Πότε ο Έλληνας έβρισκε μονάδα εντατικής θεραπείας;

Σε κάθε εφημερία δημόσιου νοσοκομείου  τα ράντζα έφταναν μέχρι τα πάρκιν απ' έξω γεμίζοντας τους διαδρόμους και τις εισόδους.

Χιλιάδες ρεπορτάζ από τα δελτία ειδήσεων απολαμβάναμε 

Ξαπλωμένοι στον καναπέ μας, Βλέποντας τα ράντζα στους διαδρόμους και τους δημοσιογράφους να ουρλιάζουν για την κατάντια της Δημόσιας Υγείας.

Σήμερα τι έχει αλλάξει; 

Πόσα νέα νοσοκομεία έφτιαξαν οι κυβερνήσεις; 

Πόσες νέες μονάδες εντατικής θεραπείας έφτιαξαν;

Και δεν φτάνουν όλα αυτά που τα ζούσαμε συνέχεια,  κλείσανε και 10 μεγάλα νοσοκομεία στην Αθήνα.

Και όλο το πρόβλημα της χώρας είσαι εσύ μικρέ εμποράκου, που πρέπει να κλείσεις τα 60 τετραγωνικά του καταστήματος σου και να πεθάνεις από την πείνα μετά από 10 χρόνια μνημόνια και ένα χρόνο καραντίνα.

Και αυτό που σου συμβαίνει δεν μπορεί να το καταλάβει κανένας γιατί είσαι μόνος και αδύναμος χωρίς αντιπροσώπευση.

Εάν σου έκλειναν το μαγαζί, σε έβαζαν σε αναστολή εργασίας σου κόβανε το μισθό και ζούσες με 575 ευρώ το μήνα θα καταλάβαινες τι σημαίνει καραντίνα δημόσιε υπάλληλε.