Ο πρώτος κυβερνήτη της Ελλάδας δολοφονήθηκε 27/9/1831
Με τη δολοφονία του Καποδίστρια τελείωσε και η περίοδος κατά την οποία το νεοσύστατο ελληνικό κράτος ήταν ελεύθερο.
Από εκεί και πέρα παραμένει υποδουλωμένο στις "μεγάλες δυνάμεις", όποιες κι αν είναι αυτές ανά εποχή. Δυστυχώς δεν τον άφησαν να στήσει ένα υγιές κράτος με προοπτικές. Αυτή η δολοφονία υπήρξε το μεγαλύτερο έγκλημα στην πορεία της νεότερης Ελλάδας. 😔
Ναύπλιο, χαράματα Κυριακής 27 Σεπτεμβρίου 1831. Ο Ιωάννης Καποδίστριας μεταβαίνει στον ναό του Αγίου Σπυρίδωνος για να παρακολουθήσει τον όρθρο και τη θεία λειτουργία. Εκεί συναντά τους Γεώργιο και Κωνσταντίνο Μαυρομιχάλη, οι οποίοι, αφού τον χαιρετούν, τον προσπερνούν και στέκονται δεξιά και αριστερά της στενής εισόδου του ιερού ναού. Λίγα λεπτά αργότερα, αφού εισέρχεται στην εκκλησία ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης τον αρπάζει από το αριστερό χέρι και τον πυροβολεί στη βάση του κρανίου. Ταυτόχρονα, ο νεαρός Γιώργης τον μαχαιρώνει στα δεξιά της βουβωνικής χώρας.
Ο Ιωάννης Καποδίστριας, δίχως να προλάβει να πει λέξη, σκοτώνεται ακαριαία, ενώ ο μονόχειρας σωματοφύλακάς του τον αφήνει να πέσει μαλακά στο έδαφος και σπεύδει να κυνηγήσει τους δολοφόνους του.
Ο θάνατος αυτός έμελλε να καθορίσει την τύχη και το μέλλον του νεοελληνικού έθνους. Τις επόμενες μέρες, στις προσόψεις των σπιτιών της πόλης του Ναυπλίου κρεμιούνται μαύρα σεντόνια ως ένδειξη πένθους. Έτσι, ένα σημαντικό κεφάλαιο κλείνει με τον χειρότερο τρόπο για το νεοσύστατο ελληνικό κράτος.
Στη διάρκεια της θητείας του ο Καποδίστριας προχωρεί σε καινοτόμες για την εποχή μεταρρυθμίσεις και αλλαγές οι οποίες μεταμόρφωσαν την Ελλάδα.
Μεταξύ άλλων, ιδρύει την πρώτη γεωργική σχολή, το πρώτο πρότυπο σχολείο, το πρώτο αρχαιολογικό μουσείο και το πρώτο ορφανοτροφείο της χώρας, το οποίο στέγασε τα ορφανά του αγώνα της ανεξαρτησίας.
Ο δημιουργός της νεότερης Ελλάδας όχι μόνο έζησε από κοντά σημαντικές στιγμές της παγκόσμιας ιστορίας αλλά δεν δίστασε να συγκρουστεί με τις παραδοσιακές δυνάμεις της χώρας και να πολεμήσει, με προσωπικό κόστος, τις συντεχνιακές αντιλήψεις, τις εστίες διαφθοράς και τις πελατειακές λογικές που συνεχίζουν να καταστρέφουν την ελλάδα ακόμη και σήμερα.
«Εάν οι Μαυρομιχαλαίοι θέλουν να με δολοφονήσουν, ας με δολοφονήσουν. Τόσο το χειρότερον δι’ αυτούς. Θα έλθη κάποτε η μέρα κατά την οποίαν οι Έλληνες θα εννοήσουν την σημασίαν της θυσίας μου» απαντούσε σε όλους όσοι του εξέφραζαν τις ανησυχίες τους για τη συγκεκριμένη οικογένεια.
Για το τραγικό τέλος του Καποδίστρια ο Γκαίτε θα πει: «Από σήμερα παύω να είμαι φιλέλληνας».
Στο ελάχιστο διάστημα της τριετούς του δράσης, ο Καποδίστριας πάταξε την πειρατεία στο Αιγαίο και όσο ήταν δυνατό τη ληστεία, ασχολήθηκε με την εκπαίδευση, την οικονομία, τη δημιουργία τακτικού στρατού, την ίδρυση της Σχολής των Ευελπίδων και την ίδρυση ορφανοτροφείου στην Αίγινα, όπου υπήρχε και η πρώτη σχολή τεχνιτών στην Ελλάδα: ξυλουργοί, υδραυλικοί, ωρολογοποιοί, τεχνίτες μετάλλου και οπλουργοί στελέχωσαν επαγγέλματα απαραίτητα στην κοινωνία της εποχής.
Ο Καποδίστριας ανέθεσε ακόμα στον Ιρλανδό φιλέλληνα Ουίλιαμ Μπένετ Στίβενσον να ετοιμάσει μεγάλη έκταση στην Αίγινα για την καλλιέργεια πατάτας. Σκόπευε έτσι να εξασφαλίσει τροφή για 12.000 ανθρώπους επί έναν χρόνο. Μοίρασε ακόμα γεωργικά εργαλεία, βόδια και σπόρους σε αγρότες καλλιεργητές. Για τη μόρφωσή τους ίδρυσε Γεωπονική Σχολή.
Στις αρχές του 1828 ιδρύθηκε η πρώτη ελληνική τράπεζα, η «Eθνική χρηματιστηριακή τράπεζα», και ο Καποδίστριας, δίνοντας πρώτος το παράδειγμα, κάλεσε τους προκρίτους της χώρας να καταθέσουν εκεί τα χρήματά τους. Στη συνέχεια κακίζει πολλούς από αυτούς για την έλλειψη προθυμίας και πατριωτισμού.
Ο Καποδίστριας, από τη φύση του και τις πολιτικές του εμπειρίες, έμαθε να σέβεται την πεφωτισμένη δεσποτεία. Αντιπαθούσε τους μικρούς εξουσιαστές, ένοπλους και προκρίτους, και νοιαζόταν για την τύχη της πλειονότητας της κοινωνίας που αποτελούνταν από ακτήμονες αγρότες. Η κύρια επιδίωξή του ήταν η διανομή της κρατικής γης σε αυτούς ώστε να γίνουν ισότιμοι πολίτες του νέου κράτους. Στην προσπάθειά του αυτήν τον πρόλαβε ο θάνατος από το χέρι των δολοφόνων μανιάτες Μαυρομιχαλαίοι.
Αναρτήσεις
