Η ιστορία της ντροπής. Το αγγελιόσημο είναι ανήθικο.

 Δημοσιογραφία είναι να δημοσιεύεις 

αυτά που κάποιος δεν θέλει να 

δημοσιευτούν. Οτιδήποτε άλλο 

είναι δημόσιες σχέσεις.

Τζωρτζ Όργουελ

Το αγγελιόσημο είναι ανήθικο γιατί επιτρέπει σε μια μικρή συντεχνία να βάζει χέρι στην τσέπη των πολλών οι περισσότεροι από τους οποίους είναι πιο αδύναμοι οικονομικά.

Πόσο «κοινωνικός» είναι ένας φόρος υπέρ τρίτων που θεσπίστηκε από την κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου και ενισχύθηκε από την χούντα;

Το αγγελιόσημο είναι μια επιβάρυνση κάθε διαφήμισης με ένα τέλος που πάει στο ταμείο των δημοσιογράφων. Στοιχειώδη οικονομικά να γνωρίζει κάποιος, κάθε κόστος που επιβαρύνει ένα προϊόν μετακυλίεται στην τιμή του προϊόντος και άρα στον καταναλωτή.

Η λογική του ταμείου ασφάλισης και υγείας είναι πως έκαστος ημών κάθε μήνα συνεισφέρει μαζί με τον εργοδότη για σύνταξη και καλύψεις υγείας. Αυτό δεν συμβαίνει στην περίπτωση ημών των δημοσιογράφων καθώς το κόστος το αναλαμβάνει η κοινωνία.

Κατά τον κ. Αθ. Παπανδρόπουλο: "Τα μέλη της Ένωσης Συντακτών Περιοδικού-Ηλεκτρονικού Τύπου δεν είχαν την ίδια περίθαλψη με την αντίστοιχη των συναδέλφων τους στον ημερήσιο τύπο, γιατί δεν είναι δεκτά στον Ενιαίο Δημοσιογραφικό Οργανισμό Επικουρικής Ασφάλισης και Περίθαλψης (ΕΔΟΕΑΠ). Οι δημοσιογράφοι δε αυτοί δεν έχουν δικαίωμα σε επικουρική σύνταξη παρά το γεγονός ότι τα εξ αγγελιοσήμου έσοδα του περιοδικού τύπου ήσαν και είναι υπερτριπλάσια των αντίστοιχων των ημερησίων εφημερίδων...".

Για περισσότερα βλέπε: Αγγελιόσημο μια πολύ πονεμένη ιστορία…

Το αγγελιόσημο με την ιστορία της σύλληψης και επέκτασης από τις Κατοχικές δυνάμεις και τη Χούντα των συνταγματαρχών, αποτελεί μια θλιβερή παρακαταθήκη υποταγής της ελληνικής δημοσιογραφίας στην εκάστοτε εξουσία.

Οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι θα’ πρεπε να αγωνιστούν για την κατάργησή του, ιδίως οι συνδικαλιστές επαναστάτες της αριστεράς από τους οποίους βρίθει το επάγγελμα.

Το αγγελιόσημο είναι ανήθικο γιατί επιτρέπει σε μια μικρή συντεχνία να βάζει χέρι στην τσέπη των πολλών οι περισσότεροι από τους οποίους είναι πιο αδύναμοι οικονομικά.

Οι δημοσιογράφοι και οι εργοδότες τους όπως είναι λογικό και γίνεται παντού πρέπει να επιμεριστούν το κόστος της ασφάλισης των πρώτων. Αν δεν τους αρέσει το σοβιετικό ασφαλιστικό σύστημα της Ελλάδας, ας διαμορφώσουν τις πολιτικές συνθήκες για κάτι πιο αποτελεσματικό, δίκαιο και προοδευτικό. Γιατί προοδευτικός δεν πρέπει να σημαίνει τζάμπα μάγκας...

kostas.stoupas@capital.gr