Ας θυμηθούμε λοιπόν τι συνέβη στο Ηράκλειο το 2016: Από τη μία είχαμε τους ναυτεργάτες — υπαλλήλους ενός κλειστού κλάδου με προνόμια δεκαετιών να απεργούν κλείνοντας 8 μέρες το λιμάνι.
Κανείς δεν λέει ότι δεν έχουν δικαιώματα, αλλά ας μην τους παρουσιάζουμε και σαν αδικημένους της μοίρας.
Αν κλείσουν το λιμάνι 8 μέρες, έχουν και τα ταμεία τους, και τις συμβάσεις τους,
Από την άλλη είχαμε τους Κρητικούς παραγωγούς — μικρούς επιχειρηματίες της πραγματικής οικονομίας, που αν σαπίσει η νταλίκα με τα κηπευτικά, πάνε χαμένα λεφτά, κόποι και δάνεια.
Δεν έχουν “κεκτημένα”. Έχουν μόνο κόστος παραγωγής και αγορά.
Σήμερα δεν έχουμε “σύγκρουση ομάδων”.
Έχουμε κυβέρνηση που αποφάσισε ότι ολόκληρος παραγωγικός κλάδος είναι εγκληματική οργάνωση, επειδή τόλμησε να σηκώσει κεφάλι.
Δηλαδή, όταν ένας συντεχνιακός κλάδος του ΚΚΕ κλείνει λιμάνια, είναι “δικαίωμα”.
Όταν ο άνθρωπος που παράγει το φαγητό σου διαμαρτύρεται, είναι… “μαφία” και εγκληματική οργάνωση.
Αυτό δεν λέγεται κράτος δικαίου.
Αυτό λέγεται πολιτική αυθαιρεσία με bonus εκβιασμού.
Και κάπου εδώ ας γελάσουμε λίγο με τη δήθεν “ηθική υπεροχή” του απεργού ναυτεργάτη του ΚΚΕ.
Γιατί άμα δεν κυβερνάς ποτέ, είναι εύκολο να περνάς ως “σερίφης”.
Το δύσκολο είναι να κυβερνήσεις χωρίς να κάνεις αυτά που κατηγορείς ΟΤΑΝ η μισή κυβέρνηση είναι με το χέρι μέσα στο μέλι.
(Ρώτα και τη ΝΔ πώς πάει αυτό.)
😁
Και μιας και μιλάμε για φωλιές,
η κυβέρνηση που σήμερα μοιράζει “εγκληματικές οργανώσεις” δεξιά κι αριστερά, είναι η ίδια που έπνιξε και έφαγε τις ευρωπαϊκές ενισχύσεις στον ΟΠΕΚΕΠΕ, δεν τις πλήρωσε στην ώρα τους, και μετά αναρωτιέται γιατί ο κόσμος εξεγείρεται.
Στην κοινωνία, όμως, δεν περνάνε τέτοιες απλουστεύσεις.
Εκτός αν έχεις αποφασίσει ότι όλοι οι παραγωγοί, απλώς επειδή δεν σιωπούν, είναι… εγκληματίες και όταν αντιδράσουν γίνονται εγκληματική οργάνωση.
Αναρτήσεις
