Δεν εμπνέουν κανέναν . Δεν υπάρχει ούτε ψεύτικο όραμα. Δεν υπάρχει καν μια προσωπική γοητεία κάποιου ηγέτη που να προσελκύσει ψηφοφόρους ακόμα και με απατηλές υποσχέσεις.
Σε τι μπορεί να ελπίζει ένα τέτοιο πολίτευμα για να επιβιώσει;;; Είναι δυνατόν οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος να πιστεύει πως όλη αυτή η κατάσταση θα μπορέσει να πάει έτσι ήρεμα μέχρι τέλους, πως θα φέρει εις πέρας τα σχέδιά της, θα κρατηθεί στην εξουσία, με ΔΗΜΟ/ΚΡΑΤΙΚΟ τρόπο;
Αποχαυνωμένοι, μοιραίοι, έρμαια της τύχης, περιμένουμε μια ερμηνεία της κατάστασης από τον ψεκαστή μας. Μια δημοκρατία, ένα πολίτευμα που αποτελείται από πολίτες – κουνούπια που αρκεί κάποιος ν΄ανάψει μια λάμπα για ν΄αρχίσουν να τσιτσιρίζουν κάνοντας ανατριχιαστικούς θορύβους....
Πόσο ηλίθιο θα ήταν να πιστέψει κάποιος πως μπορεί ποτέ να εφαρμοστεί μια πολιτική δυστυχίας που δεν συμφέρει κανέναν και σε τίποτα. Αυτό θα ήταν καρτούν για να γελάει ο κοσμάκης.
Οι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που είναι εντός συστήματος αλλά με αδυναμία να είναι καλά παιδιά, αργά ή γρήγορα δεν θα είναι πια καλά παιδιά. Ακόμα κι αν ποτέ δεν είχε περάσει από το μυαλό τους, θα γίνουν περιθώριο. Ένα περιθώριο που θα αυξάνεται συνεχώς. Θα απλώνεται σαν σκιά πάνω από τα εναπομείναντα καλά νοικοκυριά, τους βολεμένους, και θα μισεί. Είναι διαφορετικό να έχεις μπροστά σου πολίτες που τους κοροϊδεύεις μεν αλλά κουτσοπερνάνε τη ζωούλα τους και διαφορετικό να έχεις ανθρώπους με τη πλάτη στο τοίχο που δεν έχουν τίποτα άλλο να χάσουν.
Αν μου χτυπήσεις το ένα μάγουλο θα γυρίσω κι από το άλλο. Αν μου χτυπήσεις και το άλλο ΞΕΜΕΙΝΑ ΑΠΟ ΜΑΓΟΥΛΑ. Δεν γίνεται αλλιώς.
Αναρτήσεις
