Πέρασαν κιόλας τρία χρόνια από εκείνη τη φορτισμένη με πάθη και ψέματα περίοδο του δημοψηφίσματος του Αλέξη. Από τότε που από μία λέξη, ένα "ΝΑΙ" ή ένα "ΟΧΙ", κρινόταν αν είσαι Προδότης ή Πατριώτης. Από τότε που ένας Γιάνης κόντεψε να διαλύσει μία χώρα για να κάνει το "κομμάτι" του, ανακοινώνοντας περήφανα καθώς επέστρεφε στο σπίτι:...
Ποιος δεν θυμάται με νοσταλγία τον ενθουσιασμό των "επαναστατών" του "ΟΧΙ", τη γεύση από το έπος του ’40 που πήραμε εμείς που δεν ζήσαμε το αληθινό; Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις τιμημένες ουρές της ταπείνωσης στα ΑΤΜ για ένα εικοσάρικο; Τις επικές κορώνες της Ζωής και τις τσιρίδες της Ραχήλ; Τους χορούς και τα πανηγύρια στο Σύνταγμα τη βραδιά της "νίκης"; Ωραίες εποχές, ανέμελες και Αριστερές...
Πού πήγαν όλα αυτά τρία χρόνια μετά; Πού είναι τα ατελείωτα Eurogroup και οι ηρωικές διαπραγματεύσεις; Πού χάθηκαν τα "Go back Mrs Merkel"; Πού είναι η λεβεντιά του Ανεξάρτητου Έλληνα, η οργή και το πάθος του ασυμβίβαστου Αριστερού;
Πού είναι οι δικαιωμένοι αγανακτισμένοι;;;;
Όλοι πλέον ξέρουμε που είναι, διορισμένοι και βολεμένοι στο δημόσιο.
Πού είναι οι δικαιωμένοι αγανακτισμένοι;;;;
Όλοι πλέον ξέρουμε που είναι, διορισμένοι και βολεμένοι στο δημόσιο.
Αναρτήσεις
