Αγαπητέ Μιλτιάδη (Πάτρα) (αλλά και κ. Ανδρέου, κ. Βλαχάκη, αγαπητέ μου pipi - γιατί χάθηκες;) Αν διαβάσεις προσεκτικά όλα τα σχόλια που έχουν δημοσιευτεί μπορείς να δεις ξεκάθαρα τις απόψεις μου και τις προτάσεις μου για τον κλάδο. Παρ’ όλα αυτά, για τελευταία φορά όμως, δημοσιεύω (η χρήση του ρήματος γίνεται με ταπεινότητα) τις προτάσεις μου. Σε παρακαλώ όμως αγαπητέ Μιλτιάδη παρατήρησε προσεκτικά τα όποια σχόλια γίνουν και μετά πες μου αν έχω δίκιο που είμαι αγανακτισμένος.
Λοιπόν έχουμε και λέμε: Δεν μπορούμε να μιλάμε αποσπασματικά για τομείς και ειδικότητες του κλάδου των γραφικών τεχνών. ΟΛΟΙ οι επαγγελματίες ανήκουμε στις γραφικές τέχνες. Είμαστε συνάδελφοι. Μας αρέσει ή δεν μας αρέσει, μας εξυπηρετεί ή δεν μας εξυπηρετεί. Άλλωστε υπάρχουν εργασίες που υπάρχει επικάλυψη δραστηριοτήτων. Δεν μπορούμε να θεωρούμε τον εαυτό μας Θεό - σε κάθε κοινωνία υπάρχουν και οι κοινοί θνητοί αλλά και οι δαίμονες. Και δυστυχώς όλοι - ακόμα και ο άσχετος γραφίστας αλλά και ο σαβουρογράφος - έχουν το πελατολόγιο τους και διαμορφώνουν την αγορά. Μπορεί σταδιακά η αγορά να τους πετάξει έξω, θα δημιουργηθούν όμως άλλοι στη θέση τους. Πρέπει λοιπόν να σκεφτούμε όλες τις παραμέτρους έτσι ώστε να αποθαρρύνουμε την δημιουργία νοσηρών φαινομένων στον κλάδο.
Για να είμαστε λοιπόν συνάδελφοι πρέπει να παραμένουμε πιστοί σε ένα ελάχιστο αξιών και κανόνων επαγγελματικής συμπεριφοράς προς τους πελάτες, τους προμηθευτές και τους συναδέλφους μας.
Αυτό δημιουργεί την ανάγκη ίδρυσης ομοσπονδίας γραφικών τεχνών.
Στα πλαίσια ίδρυσης μια ομοσπονδίας θα μπορούσε να υπάρχει σήμα στην πόρτα των εργαστηρίων και των επαγγελματιών που να πιστοποιεί ότι είναι μέλη της ομοσπονδίας. Η πιστοποίηση αυτή μπορεί να αφορά στον τρόπο κοστολόγησης. Δόξα τω Θεό ήδη υπάρχουν προγράμματα κοστολόγησης που κάνουν θαύματα και κάνεις απόσβεση το πολύ σε ένα χρόνο το κόστος τους από τα χρήματα και το χρόνο που γλιτώνεις. Δεν μιλάω για εναρμόνιση τιμών (πρακτικά διαφορετικά κοστολόγια έχει κάποιος που εργάζεται μόνος σε ιδιόκτητο χώρο στην επαρχία από μια μονάδα στην Αθήνα που πληρώνει ενοίκιο και έχει 10 άτομα προσωπικό).
Μιλάω όμως για κάποιο πλαφόν κατώτερων τιμών.
Πολύ εύκολα σε μια ιστοσελίδα της ομοσπονδίας θα μπορούσε να υπάρχει πρόγραμμα κοστολόγησης στο οποίο όλα τα μέλη μπορούν να έχουν πρόσβαση με κωδικό. Η λύση αυτή υπάρχει και είναι εφικτή τώρα. Και μιλώντας για κοστολόγηση νομίζω ότι είναι απαραίτητος ένας ρεαλιστικός και εφικτός τιμοκατάλογος.
Όσο αξιέπαινη και να είναι η προσπάθεια της ΕΓΕ (συγχαρητήρια στους ανθρώπους για τον κόπο και την πρωτοβουλία τους) δεν νομίζω ότι στην καθημερινή πρακτική μπορεί να εφαρμοστεί. Ενδεικτικά, κόστος για γραφιστική εργασία σε σφραγίδα 6 ώρες Χ 15 € = 90 € ή για μια κάρτα 16 ώρες Χ 15 € = 240 € μόνο η μακέτα. Το τονίζω για να μην έχουμε επιθέσεις, εφαρμογή στην καθημερινή πρακτική.
Επίσης η συμμετοχή στην ομοσπονδία μπορεί να κατοχυρώνει διαδικασίες παραγωγής, διασφάλιση υλικών, ποιοτικό έλεγχο. (Πόσες φορές δεν προμηθευτήκατε χαρτί που ήταν άχρηστο; Το 1990 όλοι τυπώναμε σε 250 γρ τις κάρτες και σήμερα υπάρχουν παρτίδες που το 300άρι εμείς οι ίδιοι ντρεπόμαστε να το δώσουμε.) Πρέπει να αφορά ζητήματα και εξασφαλίσεις στα συνδικαλιστικά προβλήματα (π.χ. συμβάσεις εργασίας), στα θέματα χρηματοδότησης (αφαίμαξη από τις τράπεζες για μικρές επιχειρήσεις χωρίς εξασφαλίσεις ακινήτων, επιδοτήσεις μόνο σε ελάχιστους και ισχυρούς), σε προβλήματα με αντιπροσώπους μηχανημάτων (Σε ιδανικές συνθήκες κανείς αντιπρόσωπος δεν θα σκεφτόταν να κάνει “αλεπουδιά” σε μέλος ενός ισχυρού σωματείου). Τέλος θα μπορούσαν να υπάρχουν διαφημίσεις και καταχωρήσεις σχετικά με τα πλεονεκτήματα που μπορεί να έχει όποιος συνεργάζεται με συμβεβλημένο κατάστημα.
Αγαπητοί φίλοι πως βλέπετε τις σκέψεις αυτές; Επειδή θέλω να είμαι ρεαλιστής και ξέρω ότι ποτέ δεν πρόκειται να συμφωνήσουν όλοι σε κάποιες προτάσεις που θα πέσουν στο τραπέζι, προτείνω όσοι πραγματικά ενδιαφέρονται και πονάνε τη δουλειά τους να ξεκινούσαμε την όλη προσπάθεια με ένα σωματείο συνεργαζόμενων εργαστηρίων και επαγγελματιών.
Με εκτίμηση
Κώστας (42χρονος τυπογράφος)
Αναρτήσεις
