Μέχρι σήμερα, η σχετική υποχρέωση αφορούσε τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις με τζίρο άνω των 2 εκατομμυρίων ευρώ. Τώρα, το όριο κατεβαίνει στα 500.000 ευρώ, βάζοντας στο στόχαστρο δεκάδες χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις – πολλές από τις οποίες δυσκολεύονται ήδη να επιβιώσουν.Το Υπουργείο αναπτυξής της ΝΔ παρουσιάζει αυτή την πολιτική ως ένα βήμα προς την “ανθεκτικότητα και την προνοητικότητα”.
Στην πραγματικότητα, πρόκειται για αναγκαστική μεταφορά δημόσιου κινδύνου στην ιδιωτική ασφάλιση – και μάλιστα με το πιστόλι στον κρόταφο. Οποιαδήποτε επιχείρηση δεν συμμορφωθεί, όχι μόνο δεν θα έχει δικαίωμα σε κρατική στήριξη σε περίπτωση φυσικής καταστροφής, αλλά θα πληρώσει και πρόστιμο 10.000 ευρώ.
Ουσιαστικά, οι επιχειρηματίες οδηγούνται με το ζόρι στα γραφεία των ασφαλιστικών εταιρειών.
Ποιος ωφελείται από αυτή την επιβολή;
Μα φυσικά, η ασφαλιστική αγορά. Το νομοσχέδιο προβλέπει σχεδόν καθολική ασφάλιση 70.000 επιχειρήσεων, εξασφαλίζοντας στις εταιρείες ένα μαζικό, έτοιμο πελατολόγιο με κρατική βούλα. Και αν κάποια επιχείρηση θεωρείται “υψηλού κινδύνου” και άρα δύσκολο να ασφαλιστεί, το κράτος φροντίζει: προτείνει τη σύσταση ενός μηχανισμού “συνασφάλισης” στον οποίο θα συμμετέχουν όλες οι ασφαλιστικές εταιρείες, ενώ δεν αποκλείεται να συμμετάσχει και το ίδιο το Δημόσιο.
Δηλαδή, ο πολίτης θα χρηματοδοτεί με τους φόρους του και τις “δύσκολες περιπτώσεις”, ώστε οι εταιρείες να μη χάσουν ούτε ευρώ σε έσοδα.
Η πιο κραυγαλέα ειρωνεία; Το λεγόμενο Παρατηρητήριο Ιδιωτικής Ασφάλισης Φυσικών Καταστροφών, το οποίο υποτίθεται ότι θα τεκμηριώσει το μέγεθος του προβλήματος και τις ασφαλιστικές ανάγκες, δεν έχει καν συσταθεί. Πρώτα θεσμοθετούν την υποχρέωση, μετά θα “δουν” ποιους ακριβώς αφορά.
Αναρτήσεις
