Την ελλάδα κυβερνούν οι antifa
Πολλοί με ρωτάτε ποια είναι η λύση. Η απάντηση δεν είναι ούτε πυρηνική επιστήμη ούτε κάτι μαγικό. Υπάρχουν χώρες που πέρασαν όσα περνάμε και βρήκαν τον δρόμο προς τα μπροστά.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Ολλανδία, όπου ζω τα τελευταία επτά χρόνια. Είναι από τις χώρες με τη μικρότερη ψαλίδα μεταξύ πλουσίων και φτωχών. Γιατί; Γιατί, παρά τον πλούτο της, φροντίζει να τον διανέμει δίκαια και να στηρίζει τους πιο αδύναμους.
Η φορολογία είναι κλιμακωτή: Όσο περισσότερα βγάζεις, τόσο περισσότερους φόρους πληρώνεις. Αυτό σημαίνει ότι οι έχοντες συμβάλλουν περισσότερο στην κοινωνία, βοηθώντας αυτούς που έχουν ανάγκη.
Υπάρχουν κοινωνικά σπίτια. Το κράτος επιδοτεί μέρος του ενοικίου, διασφαλίζοντας ότι κάποιος που δυσκολεύεται μπορεί να μείνει σε αξιοπρεπές σπίτι με ενοίκιο 400 ή 600 ευρώ, όταν η αγορά απαιτεί διπλάσια ποσά.
Επιπλέον, υπάρχει πλαφόν στις τιμές των ενοικίων. Ως ιδιοκτήτης ίσως δε με συμφέρει, αλλά αναγνωρίζω πως είναι ένα απαραίτητο μέτρο για να προστατευθούν οι πιο αδύναμοι.
Και κάτι ακόμα που για μένα είναι αυτονόητο: Δεν γίνεται να είσαι πολιτικός και να πληρώνεσαι με χιλιάδες ευρώ, όταν γύρω σου άνθρωποι πεινάνε. Ο κατώτατος μισθός πρέπει να αρκεί για μια αξιοπρεπή διαβίωση, όχι για έναν συνεχή αγώνα επιβίωσης.
Αν ποτέ είχα ενεργό ρόλο στην πολιτική, θα ήθελα να δω έναν νόμο που να ορίζει το εξής: Κανένας πολιτικός να μην αμείβεται με περισσότερα απ’ όσα έβγαζε στην τελευταία του εργασία πριν την πολιτική. Έτσι, ίσως κάποτε φτάσουμε στο σημείο να ασχολούνται με τα κοινά όσοι πραγματικά αγαπούν τη χώρα και όχι όσοι κυνηγούν το χρήμα.
Αν πριν την πολιτική έπαιρνες 1.000 ευρώ, τόσα να παίρνεις και ως πολιτικός. Αν έβγαζες 30.000, να συνεχίσεις να παίρνεις το ίδιο. Όχι όμως περισσότερα.
Για να δούμε, θα τολμήσει κανείς;
Αναρτήσεις
