Ναι δυστυχώς συνηθίσαμε σε αυτή τη χώρα, σε αυτή την πόλη να βλέπουμε καθημερινά τα πανό διαμαρτυρίας απλήρωτων εργαζομένων αναρτημένα έξω από υπουργεία, νοσοκομεία, κρατικούς φορείς. Συνηθίσαμε σε αυτό που είναι αδύνατον να συνηθίσει κανείς.
Συνηθίσαμε, να αφανίζετε ο Ελληνικός λαός, να εξοντώνετε οι εργατική τάξη από τους αριστερούς και να μην ενοχλείτε κανείς.
Το δράμα και τον ρατσισμό τον ζει μόνο ο Έλληνας
Έρχονται στιγμές στη χώρα αυτή όπου πρέπει να διαχειριστείς την πραγματικότητα και δεν μπορείς. Οφείλεις να αντέξεις την τρέλα που κυριαρχεί και που γίνεται όλο και πιο ανεξέλεγκτη. Παράλληλα, καλείσαι να αντιμετωπίσεις την ανικανότητα, το ψέμα, την ανοησία και κυρίως την εγκληματική αδιαφορία των κυβερνώντων για το λαό.
Δεν είναι όλοι Σταθάκηδες και Φλαμπουράρηδες με τα εκατομμύρια σ’ αυτή τη χώρα. Και δεν είναι όλοι οι φτωχοί ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ. Κάποια στιγμή θα εκραγούν και ποιος σώζει τους διπλανούς. Κάποια στιγμή το «ζωντανό», το «υποζύγιο» θα ξυπνήσει μονομιάς και θα ’ρθει ανάποδα ο ντουνιάς.