Η πρώτη ήταν το 2006.
Τότε, συνωμοτώντας με τον πρόεδρο του ΣΥΝ
Αλ. Αλαβάνο, έπνιξε την υποψηφιότητα του
αείμνηστου Μιχάλη Παπαγιαννάκη για δήμαρχο
Αθηναίων, παρότι αυτή είχε ήδη εξαγγελθεί στα
μέλη του ΣΥΝ. Η δεύτερη ήταν το 2015.
Τότε, ως πρωθυπουργός, προκήρυξε δημοψήφισμα εναντίον των δανειστών μας, πράγμα που δεν είχε τολμήσει νωρίτερα ο Γιώργος Παπανδρέου. Κέρδισε το δημοψήφισμα και στη συνέχεια «άδειασε» την ψήφο της δικής του πλειοψηφίας και πήγε να εκλιπαρήσει τους δανειστές για να σώσει την καρέκλα του. Η τωρινή, όμως, είναι η χειρότερη.
Η Ελληνική Ενωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου κατήγγειλε με στοιχεία ότι δύο φορές τον τελευταίο μήνα η Αστυνομία του «αριστερού» ΣΥΡΙΖΑ παρέδωσε Τούρκους φυγάδες με δεμένα χέρια σε ένοπλους μασκοφόρους.
Φυγάδες που δήλωναν ότι αναζητούν διεθνή προστασία (άσυλο) στην Ελλάδα επειδή διώκονται από το καθεστώς Ερντογάν. Την είδηση επιβεβαίωσε το τουρκικό πρακτορείο Dogan. Εγινε γνωστό ότι κάποιοι από αυτούς βρίσκονται κιόλας σε τουρκικές φυλακές, ενώ οι υπόλοιποι αγνοούνται.
Το θέμα έλαβε διεθνείς διαστάσεις: κινητοποίηση του ΟΗΕ, του Συμβουλίου της Ευρώπης, του Ευρωπαϊκού κόμματος ALDE. Στην Ελλάδα κινητοποιήθηκε ο Συνήγορος του Πολίτη, ενώ ερωτήσεις υπέβαλαν στη Βουλή το «Ποτάμι», αλλά και 25 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ – ανάμεσά τους έξι πρώην υπουργοί και υφυπουργοί.
Οι 25 θυμήθηκαν πόσοι αριστεροί σώθηκαν στο παρελθόν χάρη στη διεθνή προστασία ευρωπαϊκών χωρών και η συνείδησή τους επαναστάτησε. Σε αυτούς «απάντησε» –επίσης κατά συνείδηση– ο ΥΠΕΞ κ. Κοτζιάς: απείλησε τον Συνήγορο και συγκρούστηκε με τους «25».
Τα υπουργεία Προστασίας του Πολίτη, Δικαιοσύνης και Μεταναστευτικής Πολιτικής ένιψαν τας χείρας των. Η αντίδραση του κ. Τσίπρα ήταν ένοχη σιωπή! Ούτε καν μια θεωρητική καταδίκη.
Αυτό είναι το μέτρο της πολιτικής ατιμίας. Δείχνει με σαφήνεια τι άλλο είναι ικανός να κάνει ένας άνθρωπος που είναι βουτηγμένος σε μια τέτοια πράξη. Ωστόσο, η πράξη αυτή του κ. Τσίπρα, όπως και οι δύο προηγούμενες, δεν θεωρείται ατιμία από όλους.
Αναρτήσεις
