Α. Burriel DVM, MSc, MSc, PhD, pr. MRCVS 23/08/2025 -
Κ. Στράτο έχω μια μικρή ιστορία να σας πω
Σπούδασα στο ΑΠΘ τη δεκαετία του 70! Με την αποφοίτησή μου μετανάστευσα στις ΗΠΑ. Με τους πρώτους μήνες ενήργησα να πάρω την αναγνώριση της αγγλικής γλώσσας ώστε, είτε να συνεχίσω σπουδές είτε να βρω κάποια εργασία ανάλογη των σπουδών μου! Έπρεπε για τις εξετάσεις να δηλώσω τη μητρική μου γλώσσα. Με περιέργεια άρχισα να διαβάζω και άλλες αναγνωρισμένες γλώσσες. Μεταξύ αυτών βρήκα τη «Μακεδονική»! Αναρωτήθηκα, εγώ σπούδασα στη Μακεδονία και δεν γνωρίζω να υπάρχει διάλεκτος «Μακεδονική» και μάλιστα αναγνωρισμένη!!! (βλαξ ήμουν) Δεν συνέχισα περεταίρω τη διερώτησή μου! Άλλωστε ήμουν τότε μόνο 23 ετών και είχα άλλες έννοιες. Τα χρόνια πέρασαν και σχεδόν μεσήλικας (δεκαετία του 90), αν και είχα ήδη περατώσει μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές, σχεδόν από το πουθενά (τους λόγους κατάλαβα αργότερα!!), μου δόθηκε μια υποτροφία από στρατιωτική πηγή των ΗΠΑ, να κάνω σπουδές στις Διεθνείς Σχέσεις (τοποθεσία Λονδίνο)! Οι σπουδές ήταν σαββατοκύριακα, οι όροι ευνοϊκοί, και η περιέργεια μεγάλη και έτσι ξεκίνησα, τα μαθήματα. Τα μαθήματα είχαν όλα εργασίες που τις αποφασίζαμε εμείς. Κάποια στιγμή, ένας καθηγητής μου, αποφάσισε για εμένα, με την εντολή να είναι η εργασία μεγάλη και διαφωτιστική ώστε να γίνει σε μορφή σεμιναρίου (οι συμφοιτητές μου ώριμοι στρατιωτικοί και διπλωμάτες)! Το θέμα μου είπε θα είναι «Η Μακεδονική Σαλάτα», αφού ήμουν απόφοιτος του ΑΠΘ και γνώριζα τη Μακεδονία! Ντράπηκα μεν γιατί δεν ήξερα τι ήταν το πολιτικό ζήτημα της «μακεδονικής σαλάτας», αναγκάστηκα δε σιωπηλή να το αποδεχτώ! Έπρεπε από κάπου να ξεκινήσω! Αποφάσισα μιας και όλα που συνέβαιναν γίνονταν στο Λονδίνο, να ξεκινήσω από την δεύτερη μεγάλη βιβλιοθήκη του κόσμου, αυτή του London School of Economics”! Ήλιο με ήλιο, λοιπόν, έψαχνα διπλωματικά σημειώματα, βιβλία τκλ και έμαθα επιτέλους τι ήταν η «Μακεδονική Σαλάτα» και πια ήταν και πως είχε φτιαχτεί τη δεκαετία του 60 η «Μακεδονική» γλώσσα που είχε περάσει από τα μάτια μου σχεδόν 20 χρόνια πριν! Κατάλαβα και το νόημα των όσων διαμείβονταν μεταξύ Γιουγκοσλαβίας και Ελλάδας για το «σκοπιανό» της εποχής (μόλις είχε αποσχισθεί από τη Γιουγκοσλαβία)!! Για αυτή την εργασία υπάρχει και «μεγάλο μυθιστορηματικό παρασκήνιο», αλλά δεν είναι επί τους παρόντος.
Αυτό βέβαια που με πλήγωσε μετά από σχεδόν 2 μήνες διαβάσματος, ήταν ότι συνειδητοποίησα πως δεν γνώριζα τίποτα ούτε για τη χώρα μου ούτε για τα σπουδαία προβλήματά της. Είχα περάσει 6 έτη σπουδών στο ΑΠΘ, πέρασα από δημοτικό και γυμνάσιο και δυστυχώς κανένας δεν μου είχε ποτέ κάνει ούτε μια νύξη για το «Μακεδονικό Ζήτημα», όπως και τόσα άλλα ζητήματα! Στην αγαπημένη Θεσσαλονίκη τη δεκαετία του 70, οι Σκοπιανοί ήταν Σκοπιανοί από τη Γιουγκοσλαβία! Δεν ήταν Γιουγκοσλάβοι Μακεδόνες! Ο Τσίπρας, όμως, με τις Πρέσπες, τους έδωσε εθνική υπόσταση και ύπαρξη, που την νομιμοποίησε ο Μητσοτάκης με το συφερτό του! Τους παραχώρησαν την ελληνική ψυχή, που ακόμη και οι Αμερικανοί με τα συμφέροντά τους, έστω και σε στενό κύκλο, όπως των σπουδών μου, καταδίκαζαν απερίφραστα! Μάλιστα μου εξομολογήθηκαν ότι στο διπλωματικό κύκλο, η οδηγία είναι «μην σπαταλάτε χρόνο με τους Έλληνες, είναι εύκολοι! Ασχοληθείτε με τεχνικές πειθούς με τους Τούρκους γιατί αυτοί κάνουν παζάρια»! Πληγώθηκα από όσα μάθαινα γιατί έμαθα ότι τη δεκαετία του 60, οι Έλληνες του ΟΗΕ δεν εκδήλωσαν καμία αντίδραση στην νομιμοποίηση της «Μακεδονικής γλώσσας», όπως και ποτέ Έλληνες επιστήμονες δεν είχαν αντικρούσει «δοκίμια» με επιστημονικά ψεύδη που δημοσίευαν οι «Σκοπιανοί» διεκδικώντας τη Μακεδονία μέχρι το Αιγαίο. Όλα ως Έλληνες τα περνούσαν με ελαφρότητα και τη δικαιολογία ότι η ιστορία δεν αμφισβητείται! Η ιστορία αμφισβητείται και καταστρατηγείτε από διάφορους (Ήπειρος, Μ. Ασία, ελληνορθόδοξοι Μ. Ανατολής, Κύπρος, Σκόπια, Μαριούπολη, Οδυσσός κτλ), όπως διαπιστώνουμε συνεχώς και δυστυχώς δεν μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Πως να μην πληγώνεται ο Έλληνας πατριώτης να ακούει ότι ο Μητσοτάκης αποφάσισε για μας, χωρίς εμάς, την «σωστή πλευρά της ιστορίας»! Ποια σχολεία και ποια κυβέρνηση θα κάνουν εθνικό αγώνα για αυτά που σωστά προτείνετε και πολύ θα ευχόμουν; Οι δάσκαλοι και καθηγητές είναι χωρισμένοι σε κόμματα (διορισμοί, διευθυντηλίκια κτλ) δεν έχουν χρόνο για εκδρομές σε βουνά και λαγκάδια, και διδασκαλία της ιστορίας και των ανθρώπων που την δημιουργούν! Όσο για τα πανεπιστήμια διαβάστε αν θέλετε ένα άρθρο που έγραψα πρόσφατα (https://www.triklopodia.gr/πανεπιστημιακές-ιστορίες-δάσκαλε-π/ ). Δυστυχώς ζούμε σε μια χώρα με προδότες που τους δίνουμε, για καθρεφτάκια και χάντρες, το δικαίωμα να «δωρίζουν» κομμάτια της γης και ιστορίας μας γιατί εμείς ήμαστε απασχολημένοι πως θα φάει ο ένας τον άλλον!
Αναρτήσεις
