Σάββατο 18 Νοεμβρίου 2017

Μέχρι που και η δημοκρατία τους κουράστηκε να μας σώζει

Η Ελλάδα θυμίζει τις τελευταίες ημέρες της Πομπηίας.

Δεν μπορεί να είναι αυτή η Ελλάδα. Δεν μπορεί να ανεχόμαστε να έχουμε αυτή τη χώρα, να προσβάλλουν τόσο πολύ την πατρίδα μας και να το θεωρούμε φυσιολογικό, μια καθημερινότητα.

44 χρόνια μετά το Πολυτεχνείο, οι ευθύνες
του διεφθαρμένου πολιτικού μας συστήματος,
παραμένουν τεράστιες και μοιραίες.

Διότι ενώ έχει την υποχρέωση να προστατέψει τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις του ελληνικού λαού, που τίθενται υπό αμφισβήτηση από τις αντιλαϊκές επιλογές των ινστρουχτόρων της μεταπολίτευσης , οι οποίοι παίρνουν από τους πολλούς για να δώσουν στους λίγους, αυτοί για το μόνο που νοιάζονται είναι η αναπαυτική καρέκλα τους.

Είναι πλέον γεγονός ότι οι ελπίδες που δημιούργησε η αμαρτωλή μεταπολίτευση, αποδείχτηκαν φρούδες και «χρεοκοπημένες». Δεν μπορεί να εξευτελίζουν έτσι τα πάντα και ένας ολόκληρος λαός να σκύβει το κεφάλι για να τον διορίσουν στο δημόσιο.


Δεν ξεγελούν τους τυπογράφους η ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΕ του κκε και τα τσιράκια τους

ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΖΗΤΑΜΕ ΑΠΟ ΕΣΑΣ ΤΟΥΣ ΓΙΓΑΝΤΕΣ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ

Μπορούν τα κόμματα να ανταγωνίζονται τους ιδιώτες στο επιχειρείν;;;;

Μήπως η κρίση στον κλάδο έχει ρίζα στην ΚΡΙΣΗ ΙΔΕΩΝ που υπάρχει σε αυτόν;

Η διέξοδος βρίσκεται στη δική μας πάλη.
Πρέπει να εξασφαλιστεί η δουλειά του καθενός.
Οι εργαζόμενοι του κλάδου να περάσουν στην αντεπίθεση.
Ανυποχώρητος ταξικός αγώνας (κλικ εδώ)
Το τέλος της αυταπάτης. Δικαιολογημένος ο φόβος τους... Δε θα «ξεμπερδέψουν»!!! (κλικ εδώ)
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------