Γιατί ακόμα δεν έχουν ανοίξει τον φάκελο της κύπρου; Ποιοι καλύπτουν τους δολοφόνους, τους εγκληματίες και τους προδότες του ελληνικού λαού και
του κυπριακού λαού;
Τα πέντε ελληνικά πολεμικά πλοία που πήγαιναν να πολεμήσουν τους τουρκαλάδες για να σωθεί η Κύπρος, με ένα τηλέφωνιμα στα Αγγλικά τους γύρισαν πίσω. Μόνο έτσι χάνει η Ελλάδα….με προδοσία.
Το μαύρο πρωινό
Περίπου στις 5:30 π.μ. τουρκικά μεταγωγικά αεροπλάνα και πολεμικά πλοία άρχισαν να μεταφέρουν στρατεύματα στην περιοχή Πέντε Μίλι κοντά στην Κερύνεια.
Λίγο πριν τις 6:00 π.μ. ξεκίνησε η απόβαση τουρκικών δυνάμεων στην παραλία Αλεξιπτωτιστές ρίχνονται από αεροσκάφη γύρω από τον Άγιο Ιλαρίωνα και το Δίκωμο, με σκοπό τον έλεγχο κομβικών σημείων και δρόμων.
Η Άγκυρα ισχυρίστηκε ότι επενέβη βάσει των εγγυητικών της δικαιωμάτων, με πρόσχημα το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου, που είχε ανατρέψει τον Μακάριο, οδηγώντας σε ανάληψη της εξουσίας από Κυπρίους αξιωματικούς.
Η ΕΛΔΥΚ και η Εθνική Φρουρά βρέθηκαν απροετοίμαστες και χωρίς συντονισμό. Οι πρώτες μάχες έγιναν γύρω από τις περιοχές της Κερύνειας, του Αγίου Ιλαρίωνα και το δρόμο Λευκωσίας – Κερύνειας.
Το στρατόπεδο δέχθηκε αεροπορικούς βομβαρδισμούς από τουρκικά αεροσκάφη ήδη από τις πρώτες ώρες της εισβολής. Στόχος ήταν η αποδυνάμωση της ελληνικής δύναμης που θεωρείτο κομβικής σημασίας για την άμυνα της Λευκωσίας.
Παρά τους βομβαρδισμούς, το στρατόπεδο δεν καταλήφθηκε και οι άνδρες της ΕΛΔΥΚ επιδόθηκαν σε σκληρές μάχες τις επόμενες ημέρες, τόσο για την άμυνα όσο και για την ανακατάληψη περιοχών.
Το 251 Τάγμα Πεζικού της Εθνικής Φρουράς προσπάθησε να αποκρούσει την απόβαση στην Κερύνεια, χωρίς όμως επιτυχία.
Στρατηγικοί στόχοι της Τουρκίας ήταν να εδραιώσει προγεφύρωμα στην Κερύνεια, να ενώσει δυνάμεις με Τουρκοκυπριακούς θύλακες και να προωθηθεί προς τη Λευκωσία.
Στα απομνημονεύματα του Τούρκου στρατηγού Μπεντρεντίν Ντεμιρέλ, επικεφαλής της 39ης Μεραρχίας Πεζικού, της μονάδας που αποτέλεσε την αιχμή του δόρατος της απόβασης– καταγράφεται με ειλικρινή απορία η απουσία κάθε αμυντικού εμποδίου στις ακτές της Κερύνειας.
Ο Ντεμιρέλ σημείωνε: «Αναρωτιέμαι σήμερα αν τότε εκείνη η ακτή είχε εμπόδια ή ήταν ναρκοθετημένη! Τι θα κάναμε; Ποια άλλη ακτή θα επιλέγαμε και θα ερευνούσαμε; Ήταν ποτέ δυνατόν αφού η επιχείρηση στην Κύπρο θα άρχιζε το πρωί της 20ης Ιουλίου, να ψάχναμε άλλη ακτή και να την ερευνούσαμε κιόλας; Υπήρχε επαρκής χρόνος;». Το απόσπασμα δείχνει την προχειρότητα από τουρκικής πλευράς, αλλά και το σοβαρό έλλειμμα ετοιμότητας από την κυπριακή πλευρά.
Η τουρκική αεροπορία είχε απόλυτη εναέρια υπεροχή, αφού δεν υπήρχε ελληνική αντίδραση. Τα δύο ελληνικά υποβρύχια που είχαν αποσταλεί δεν έλαβαν εντολή εμπλοκής και επέστρεψαν. Τα νεοαποκτηθέντα ελληνικά Phantom παρέμειναν καθηλωμένα. Τρία ελληνικά πολεμικά πλοία γύρισαν πίσω στη μέση της διαδρομής προς την κύπρο.
Το πρώτο ιστορικό στιγμιότυπο
Ο Βρετανός δημοσιογράφος πολέμου Michael Nicholson (1937–2016) ήταν από τους πρώτους και σημαντικότερους ανταποκριτές που κάλυψαν τη τουρκική εισβολή στην Κύπρο τον Ιούλιο του 1974, κερδίζοντας παγκόσμια αναγνώριση.
Στις 20 Ιουλίου 1974, με το όχημά του να μένει από βενζίνη κοντά στα νότια της Λευκωσίας, παρακολούθησε από πρώτο χέρι την άφιξη των πρώτων τουρκικών αλεξιπτωτιστών.
Ο ίδιος έκανε το διάσημο σχόλιο: «Είμαι ο Michael Nicholson. Καλώς ήρθατε στην Κύπρο», απευθυνόμενος στους Τούρκους εισβολείς ενώ κατέγραφε τις επιχειρήσεις από απόσταση αναπνοής.
Το αποκλειστικό του ρεπορτάζ και οι εικόνες των τουρκικών δυνάμεων που αποβιβάζονταν μεταδόθηκαν εκείνη τη νύχτα σε όλο τον κόσμο μέσω ITN και της RAF, κάνοντας ρεκόρ ως “world scoop”.
Η ΕΛΔΥΚ, παρά τις βαρύτατες απώλειες, πολέμησε γενναία στην πρώτη φάση. Ακόμα και κατά την περίοδο εκεχειρίας, όταν οι Τούρκοι επιχείρησαν να καταλάβουν το στρατόπεδο, οι εντολές ήταν να μην υπάρξει αντίδραση. Όμως οι στρατιώτες και οι αξιωματικοί, βλέποντας τον εχθρό να πλησιάζει, αψήφησαν τις εντολές και άνοιξαν πυρ.
Ο δεύτερος «Αττίλας» ήταν και ο πλέον καθοριστικός. Η ΕΛΔΥΚ εγκαταλείφθηκε χωρίς αεροπορική και πυροβολική στήριξη. Παρ’ όλα αυτά, άνδρες όπως ο λοχαγός Σταυριανάκος πολέμησαν μέχρις εσχάτων, ακόμα και με ένα περίστροφο απέναντι σε άρματα μάχης των Τούρκων
Οι έλληνες καταδρομείς από την Κρήτη, με τα μεταγωγικά αεροσκάφη Νοράτλας, χτυπήθηκαν από την ίδια την Εθνική Φρουρά της κύπρου, που εξέλαβε ως εχθρικά τα αεροσκάφη γιατί κανένας από την ελληνική πλευρά δεν τους είχε ενημερώσει.
Στην Πάφο, ο Πλωτάρχης Ε. Χανδρινός, ενεργώντας χωρίς διαταγές, άνοιξε πυρ κατά του τουρκικού θύλακα και στη συνέχεια με ελιγμό παραπλάνησε την τουρκική αεροπορία, η οποία, κυνηγώντας το αρματαγωγό «Λέσβος», βύθισε κατά λάθος δύο τουρκικά αντιτορπιλικά.
Στα απομνημονεύματα του Τούρκου στρατηγού Μπεντρεντίν Ντεμιρέλ, επικεφαλής της 39ης Μεραρχίας Πεζικού, της μονάδας που αποτέλεσε την αιχμή του δόρατος της απόβασης– καταγράφεται με ειλικρινή απορία η απουσία κάθε αμυντικού εμποδίου στις ακτές της Κερύνειας.!!!!!!!
Ο Ντεμιρέλ σημείωνε: «Αναρωτιέμαι σήμερα αν τότε εκείνη η ακτή είχε εμπόδια ή ήταν ναρκοθετημένη! Τι θα κάναμε; Ποια άλλη ακτή θα επιλέγαμε και θα ερευνούσαμε; Ήταν ποτέ δυνατόν αφού η επιχείρηση στην Κύπρο θα άρχιζε το πρωί της 20ης Ιουλίου, να ψάχναμε άλλη ακτή και να την ερευνούσαμε κιόλας; Υπήρχε επαρκής χρόνος;». Το απόσπασμα δείχνει την προχειρότητα από τουρκικής πλευράς, αλλά και το σοβαρό έλλειμμα ετοιμότητας από την κυπριακή πλευρά.
Η τουρκική αεροπορία είχε απόλυτη εναέρια υπεροχή, αφού δεν υπήρχε ελληνική αντίδραση.
Τα δύο ελληνικά υποβρύχια που είχαν αποσταλεί δεν έλαβαν εντολή εμπλοκής και επέστρεψαν. Τα νεοαποκτηθέντα ελληνικά Phantom παρέμειναν καθηλωμένα.
Το πρώτο ιστορικό στιγμιότυπο
Ο Βρετανός δημοσιογράφος πολέμου Michael Nicholson (1937–2016) ήταν από τους πρώτους και σημαντικότερους ανταποκριτές που κάλυψαν τη τουρκική εισβολή στην Κύπρο τον Ιούλιο του 1974, κερδίζοντας παγκόσμια αναγνώριση.
Στις 20 Ιουλίου 1974, με το όχημά του να μένει από βενζίνη κοντά στα νότια της Λευκωσίας, παρακολούθησε από πρώτο χέρι την άφιξη των πρώτων τουρκικών αλεξιπτωτιστών.
Ο ίδιος έκανε το διάσημο σχόλιο: «Είμαι ο Michael Nicholson. Καλώς ήρθατε στην Κύπρο», απευθυνόμενος στους Τούρκους εισβολείς ενώ κατέγραφε τις επιχειρήσεις από απόσταση αναπνοής.
Το αποκλειστικό του ρεπορτάζ και οι εικόνες των τουρκικών δυνάμεων που αποβιβάζονταν μεταδόθηκαν εκείνη τη νύχτα σε όλο τον κόσμο μέσω ITN και της RAF, κάνοντας ρεκόρ ως “world scoop”.
Η ΕΛΔΥΚ, παρά τις βαρύτατες απώλειες, πολέμησε γενναία στην πρώτη φάση. Ακόμα και κατά την περίοδο εκεχειρίας, όταν οι Τούρκοι επιχείρησαν να καταλάβουν το στρατόπεδο, οι εντολές ήταν να μην υπάρξει αντίδραση. Όμως οι στρατιώτες και οι αξιωματικοί, βλέποντας τον εχθρό να πλησιάζει, αψήφησαν τις εντολές και άνοιξαν πυρ.
Ο δεύτερος «Αττίλας» ήταν και ο πλέον καθοριστικός. Η ΕΛΔΥΚ εγκαταλείφθηκε χωρίς αεροπορική και πυροβολική στήριξη. Παρ’ όλα αυτά, άνδρες όπως ο λοχαγός Σταυριανάκος πολέμησαν μέχρις εσχάτων, ακόμα και με ένα περίστροφο απέναντι σε άρματα μάχης.
Οι καταδρομείς από την Κρήτη, με τα μεταγωγικά αεροσκάφη Νοράτλας, χτυπήθηκαν από την ίδια την Εθνική Φρουρά, που εξέλαβε ως εχθρικά τα αεροσκάφη.
Στην Πάφο, ο Πλωτάρχης Ε. Χανδρινός, ενεργώντας χωρίς διαταγές, άνοιξε πυρ κατά του τουρκικού θύλακα και στη συνέχεια με ελιγμό παραπλάνησε την τουρκική αεροπορία, η οποία, κυνηγώντας το αρματαγωγό «Λέσβος», βύθισε κατά λάθος δύο τουρκικά αντιτορπιλικά.
Με πολιτικές αποφάσεις γύρισαν πίσω αεροπορικές αποστολές απ την Κρήτη, κατόπιν πολιτικών διαταγών...η Κύπρος κείται μακράν...αρχηγός αποστολής ο αείμνηστος Ορφανός...τούς γύρισαν πίσω όταν βρίσκονταν πάνω απ την Ρόδο΄.
Γιατί δεν τολμούν οι πολιτικοί να ανοίξουν τον φάκελο της κύπρου
Κύπρος 1974: Ο θρύλος του Μανώλη Μπικάκη – Ποιος ήταν ο Κρητικός που απέτρεψε την περικύκλωση της Λευκωσίας
Εξουδετέρωσε μόνος του συνολικά έξι τουρκικά άρματα
Ο Ελληνισμός γνώρισε μια βαριά στρατιωτική και πολιτική ήττα.
Ωστόσο, μέσα σε αυτή τη σκοτεινή συγκυρία, υπήρξαν μορφές ηρωισμού και αυταπάρνησης που θάφτηκαν κάτω από τη σκόνη της λήθης. Μία από αυτές είναι ο καταδρομέας Μανώλης Μπικάκης.
Εκεί, στο χάος των συγκρούσεων, αποκόπηκε από τη μονάδα του και βρέθηκε μόνος, έχοντας στη διάθεσή του ένα πυροβόλο άνευ οπισθοδρομήσεως (ΠΑΟ) και οκτώ βλήματα. Μαζί του ήταν μόνο ένας ακόμα καταδρομέας από την Κρήτη.
Μέσα στη σύγχυση των μαχών και υπό βροχή πυρών από όλμους, πολυβόλα και βόμβες, οι δύο άνδρες χάθηκαν και μεταξύ τους, θεωρώντας ο ένας τον άλλον νεκρό.
Όμως ο Μ.Μπικάκης δεν εγκατέλειψε τη θέση του. Αντίκρισε μπροστά του μια ίλη τουρκικών αρμάτων Μ48 να πλησιάζει, ακολουθούμενη από ένα τάγμα πεζικού. Περίμενε υπομονετικά, και όταν ήρθαν σε απόσταση βολής, χτύπησε με ακρίβεια το πρώτο άρμα. Η έκρηξη προκάλεσε πανικό, με το πλήρωμα να διαφεύγει τρομοκρατημένο.
Καθώς η θέση του αποκαλύφθηκε, ο Μπικάκης άλλαξε σημείο, κουβαλώντας μόνος του το βαρύ ΠΑΟ και τα υπόλοιπα βλήματα. Από τη νέα του θέση κατέστρεψε και δεύτερο τουρκικό άρμα, με το πλήρωμα του να μην επιβιώνει.
Η στοχευμένη του δράση έφερε αναστάτωση στην τουρκική φάλαγγα, με δύο ακόμα άρματα να αλλάζουν πορεία.
Ο Μπικάκης συνέχισε, καταστρέφοντας συνολικά έξι άρματα. Τέλος, όταν είδε τους Τούρκους στρατιώτες να κρύβονται σε ένα κτίριο, στόχευσε και εξαπέλυσε τα δύο τελευταία του βλήματα, προκαλώντας πλήγμα στο τάγμα πεζικού που είχε οχυρωθεί εκεί. Ο αριθμός των θυμάτων δεν είναι γνωστός, αλλά η τουρκική επίθεση είχε αποτραπεί.
Επί τρεις ημέρες, ο νεαρός καταδρομέας περιπλανήθηκε μόνος του στην περιοχή, έχοντας μαζί του μόνο ένα πολυβόλο, ώσπου κατάφερε να επανενωθεί με τη μονάδα του.
Η ελληνικές κυβερνήσεις τιμωρούν όσους αγωνίζονται για την ελλάδα.
Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, εργάστηκε ως οικοδόμος, παντρεύτηκε και απέκτησε δύο παιδιά.
Παρά την αναφορά του διοικητή του για παρασημοφόρηση, το ελληνικό κράτος δεν τον τίμησε.
Δεν ζήτησε ποτέ δόξα ή αναγνώριση. «Έφυγε» από τη ζωή άδοξα το 1994 σε τροχαίο στην Κόρινθο, αφήνοντας πίσω του μια ηρωική πράξη ξεχασμένη και μια οικογένεια που τον θρήνησε αθόρυβα.
Αθάνατος! Τιμή και δόξα στους ήρωες.
Αναρτήσεις
