Αν δεν ήμουν ποιητής, θα ήθελα να είμαι τυπογράφος

 

Η παραδοσιακή τυπογραφία υπήρξε μία μεγάλη μορφή Τέχνης μέχρι το τέλος του προηγούμενου αιώνα. Χάρη στους ακούραστους εργάτες των τυπογραφείων ένας ολόκληρος κόσμος ιδεών και συναισθημάτων αποτυπώνεται στο χαρτί. Έτσι πραγματοποιείται η άυλη αλλά απόλυτα καθοριστική συνάντηση.. του συγγραφέα με τον αναγνώστη του, καθιστώντας το τυπογραφείο ως έναν ιδιαίτερο σκηνικό χώρο πνευματικότητας και διάχυσης γνώσης και δυνατών συγκινήσεων.

Δεν είναι λίγες οι φορές που το τύπωμα ή η κυκλοφορία ενός νέου βιβλίου αποτελεί επαρκή αφορμή για να στηθούν γλέντια. 

Έτσι τη μυρωδιά του μελανιού και του φρεσκοτυπωμένου χαρτιού, διαδέχονται τα καλαμπούρια, οι μεζέδες, οι ζωηρές συζητήσεις μεταξύ των ανθρώπων που συχνάζουν σ’ αυτούς τους οικείους, πλέον, χώρους. 

Τα γλέντια δίνουν σιγά-σιγά τη θέση τους σε πολιτιστικές μαζώξεις, μουσικές βραδιές, εικαστικά δρώμενα και εναλλακτικά φεστιβάλ.

Από τον αείμνηστο εκδότη Φίλιππο Βλάχο μέχρι τους σύγχρονους τυπογράφους και εκδότες, τα μέσα τυπώματος έχουν εξελιχθεί και οι χώροι έχουν αλλάξει. 

Ένα μόνο παραμένει αναλλοίωτο στο πέρασμα του χρόνου και αυτό δεν είναι άλλο από το συναίσθημα ζεστασιάς και θαλπωρής που δημιουργούν αυτές οι γνήσιες κοιτίδες πολιτισμού!