με βάγια πάλι θα σε ραίνουνε στους δρόμους,
ξέρεις σε λίγες μέρες πως εδώ θα σταυρωθείς
και το σταυρό θα κουβαλάς εσύ πάνω στους ώμους.
που τους αντίκριζες δίχως οργή χωρίς μιλιά,
είναι οι ίδιοι εκείνοι και ο νους μου δεν το βάνει
που ετοιμάζουν τα καρφιά, του Ιούδα τη θηλιά.
οι λαοπλάνοι πάντοτε του μίσους οι ατσίδες,
τα βάγια κάνουνε καρφιά πικρά αγκάθια πόνων
τα κατακάθια των λαών οι αιώνιοι σταυρωτήδες.
κρυμμένο στων λαών πανάρχαιων τους τόμους,
μια πανανθρώπινη φωνή μου λέει: βιάσου λυτρώσου
από αισχρών κυβερνητών αιώνιες λαιμητόμους.