και τους ηγέτες ΣαρκοΜέρκελ τούς φωνάζουν,
όλα αυτά συνΈλληνα δεν είναι συγκυρίες
χωρίς να φταίω εσύ κι εγώ τα φώτα μας αλλάζουν.
Σε ξένα κέντρα τώρα παίρνουν αποφάσεις
εγώ τις λέω διαταγές συνομωσίας,
κι εμείς εδώ εγκλωβισμένοι σε προφάσεις
ψαχνόμαστε για ζώνες ασφαλείας.
Φιρί –φιρί το βλέπω το πράμα εκεί πάει
οι Γερμανοί ξαναπροβάρουνε τη μπότα,
σε λίγο το ευρό μιά πια δεν θα μετράει
έστω να αγοράσουμε εγχώρια καπότα.
Μας είπαν η Ευρώπη είναι τόπος Αγγέλων
κι ετούτη εδώ η χώρα η ασήμαντη η μικρή,
πάντα εκεί ανήκει κι εκεί είναι το μέλλον
μέχρι που γεύτηκε άβουλα τη γεύση τη πικρή.
Κι εσύ μου λες κυρά μου κοίταξε τη δουλειά σου
κανείς τώρα δεν νοιάζεται ο ένας για τον άλλο,
κοίταξε μόνο το ψωμί που βάζεις στην κοιλιά σου
έρχονται μαύρες εποχές εγώ ποτέ δε σφάλλω.
Πώς γίναμε έτσι ρε γαμώ όλοι ένα κουβάρι
και ποιο κορόιδο θα βρεθεί για να το ξεμπερδέψει
εμένα το μυαλό μου έχει καιρό σαλτάρει
και δεν υπάρχει στο ΕΣΥ γιατρός να με γιατρέψει.
Γι αυτό λοιπόν κι απόψε πάλι στο ίδιο βίτσιο
μισά με πληκτρολόγιο τ’ άλλα μισά με πένα,
με πιασε το φιλότιμο το Ελληνικό καπρίτσιο
να έχω όλα τούτα δω «στα τέτοια μου» γραμμένα.
Καστρινός.
Αναρτήσεις
