Εδώ πολυτεχνείο, Καιρός να «θάψουμε το πτώμα»

Με λίγα λόγια θέλουν να εξοντώσουν τους Έλληνες.
'λαός που πούλησε τα σύνορά του, τα παιδιά του, και την πατρίδα του, για ΕΝΦΙΑ, για διορισμούς, για ρουσφέτια, για πρόωρες συντάξεις, δεν αξίζει ούτε πατρίδα ούτε λεφτά και θα τα χάσει όλα''.

Χόρτασε η Πατρίδα μας από Σοσιαλισμό. Διότι ο Σοσιαλισμός τελειώνει εκεί που τελειώνουν τα χρήματα των άλλων.

Η γενιά του Πολυτεχνείου εδραίωνε το νεομαρξιστικό της αφήγημα πάνω στη φράση «κάτω η ολιγαρχία που πίνει το αίμα του λαού». Πίστευε ότι θα κοροϊδέψει τους «κουτόφραγκους» με τις επιδοτήσεις οι οποίες κατέληγαν στο να αγοράζουν οι αγρότες ακριβά αυτοκίνητα και να εμπλουτίζουν τη σεξουαλική τους ζωή.

Πριν η γενιά του Πολυτεχνείου αναλάβει τα ηνία και μέχρι τη δεκαετία του ’80, η Ελλάδα ήταν μία βιομηχανική χώρα, με ισχυρότατη εξαγωγική τσιμεντοβιομηχανία που ανταγωνιζόταν επάξια τις αντίστοιχες της Αγγλίας και της Γαλλίας. Η ελληνική χαλυβουργία με το ισχυρό νικέλιο συναγωνιζόταν την αντίστοιχη αγγλική και ιταλική.

Το ελληνικό αλουμίνιο, τα ελληνικά ναυπηγεία που εδώ και χρόνια είναι κλειστά λόγω συνδικαλισμού, η ελληνική χαρτοβιομηχανία , η βιομηχανία ελαστικών της Θεσσαλονίκης και της Πάτρας (πριν αποχωρήσουν για την Τουρκία), οι καινοτόμοι πλαστικοί σωλήνες του εργοστασίου Πετζετάκη, τα ελληνικά αμυντικά συστήματα και πολλοί άλλοι τομείς της παραγωγικής μας ζωής καθιστούσαν την πατρίδα μας μία χώρα όχι μόνον ανεξάρτητη, αυτάρκη αλλά και εξαγωγική.

Τελικά η γενιά του Πολυτεχνείου λειτούργησε όπως οι Κονκισταδόρες, δε δίστασε να καταληστεύει  την χώρα, δεν δίστασε να καρπωθεί όλο τον πλούτο της Ελλάδος που αναδυόταν και να καταστρέψει το μέλλον της σημερινής γενιάς.

Αν ο Έλληνας ραγιάς άξιζε κάτι καλύτερο θα το είχε. 
Η γενιά του Πολυτεχνείου είναι η υπαίτια της σημερινής τραγωδίας που βιώνουμε. Είναι λοιπόν, πολύ πιο χρήσιμο από το να γιορτάζουμε τη σημερινή ημέρα με καταθέσεις στεφάνων, και να καταστρέφουμε την Αθήνα και τα πανεπιστήμια μας να καταλάβουμε και να μην επαναλάβουμε τα λάθη που διαρπάξαμε και να γεννηθούμε ξανά από τις στάχτες μας.