Η ανεργία δεν είναι μπόρα που θα περάσει.
Τα κόμματα, στήνουν παγίδα στο λαό.
Τον οδηγούν στην εξαθλίωση.
«Η φτώχεια δεν «νομιμοποιεί» τη ζητιανιά.
Είναι καλύτερα να ζητάει ένας φτωχός και άνεργος δουλειά, παρά δανεικά, με τα οποία παραμένει όχι μόνο άνεργος και φτωχός στο διηνεκές, αλλά χρεωμένος και δούλος.
Η ζητιανιά, στην περίπτωση των κρατών, οδηγεί στη διαχρονική σκλαβιά τους. Στην απώλεια της εθνικής τους κυριαρχίας, στον αφανισμό τους, καθώς επίσης στην «κηδεμονία» τους από τους δανειστές.
Όταν το χρέος μίας χώρας δεν είναι βιώσιμο, τότε δεν εκλιπαρεί γονατιστά για τη μείωση του. Απλά χρεοκοπεί, χωρίς να επιτρέπει τη λεηλασία της από κανέναν».
Οι Έλληνες, «δώσαμε τη δυνατότητα σε όλα τα κόμματα που υπάρχουν για να κυβερνήσουν τη χώρα, φτάνοντας πλέον ακόμα και στο τελευταίο τους κομμουνιστές, το οποίο ήταν μία ακόμη μεγαλύτερη απογοήτευση, συγκριτικά με τα προηγούμενα. Επομένως, έχουμε κάνει το καθήκον μας και δεν έχει το δικαίωμα να μας κατηγορεί κανείς«
Είναι αδύνατον να μην καταλαβαίνουμε ότι, δεν μπορεί να θεωρηθεί λύση, αντίσταση ή/και διαμαρτυρία η αλλαγή των αναλώσιμων ασφαλώς κυβερνήσεων που τοποθετούν οι «δανειστές», κατά το παράδειγμα της κατοχής του 1940.
Ναι μεν το καταλαβαίνουν, αλλά δεν θέλουν να χάσουν την ησυχία και τη βολή τους, έχοντας επί πλέον κυριευθεί από έναν ανείπωτο φόβο – ο οποίος πια κυριαρχεί στη καρδιά και στο νου τους, παραλύοντας κάθε υγιή αντίδραση εκ μέρους τους.
Εάν όμως δεν αποτινάξουν αυτό το φόβο, συνεχίζοντας να ανέχονται τη φτώχεια, την εξαθλίωση, τη λεηλασία της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας τους, την υπεξαίρεση του τραπεζικού τους συστήματος, την κατάρρευση του κοινωνικού τους κράτους, τον αφελληνισμό των νησιών τους, τη μαζική φυγή των παιδιών τους , τη νομή της εξουσίας από τις πάσης φύσεως συμμορίες ντόπιων και ξένων, τότε θα είναι άξιοι της μοίρας τους, και δεν υπάρχει μεγαλύτερη κατάρα από τη σκλαβιά.
Αναρτήσεις
