Ο Βολφ καταλήγει σε ένα συμπέρασμα που, δυστυχώς, ταιριάζει γάντι στην σημερινή ελληνική πραγματικότητα: «Τελικά, η μορφή αυτή της κομματικής απολυταρχίας οδηγεί στην ανάδυση ενός αιμοδιψούς γκανγκστερικού κράτους».
ΦΩΝΑΖΕΙ Ο ΚΛΕΦΤΗΣ
Πρόκειται για μια διαδεδομένη τεχνική προπαγάνδας που ανάγεται στον Γιόζεφ Γκαίμπελς και ονομάζεται «αντεστραμμένη απόδοση κατηγορίας» (accusation in a mirror): όποιος έχει λερωμένη την φωλιά του ρίχνει την κουτσουλιά του στους επικριτές του, για να αμυνθεί, κατασταλτικά ή προληπτικά, στην επίθεση που εκδηλώνεται ή, αντιστοίχως, πρόκειται να εκδηλωθεί εναντίον του (πρβλ. και την φράση «accusing the accuser»).
Όποιος έχει παρακολουθήσει την ελληνική ταινία του 1965 «Φωνάζει ο κλέφτης» (βασισμένη στο Δημήτρη Ψαθά) θα θυμάται την λάσπη που έριχνε ο καταχραστής Αντώνης στον τίμιο Τιμολέοντα προκειμένου να καλύψει τις οικονομικές ατασθαλίες του σε βάρος της επιχείρησης του Σόλωνα.
«Τα γεγονότα έχουν από τη φύση τους την ικανότητα να υπερβαίνουν και να παραμερίζουν το ψέμα.
Υπό φυσιολογικές συνθήκες, ο ψεύτης ηττάται από την πραγματικότητα, της οποίας υποκατάστατο δεν υπάρχει· ανεξαρτήτως του πόσο εκτεταμένος είναι ο ιστός του ψεύδους που εξυφαίνει ένας πεπειραμένος ψεύτης, ποτέ δεν θα γίνει όσο μεγάλος χρειάζεται για να καλύψει την αχανή επικράτεια των γεγονότων».
Αναρτήσεις
