Κλείστε τους δολοφόνους και όσους προσπάθησαν να συγκαλείψουν το έγκλημα στην φυλακή

 Όταν βαραίνει η καρδιά…

Η στάση των ελληνικών κυβερνήσεων, των ελλήνων δικαστών, δημοσιογράφων, πολιτικών,  συνεπικουρεί την πεποίθηση ότι το κράτος αποτελεί ανίκητο μηχανισμό στον οποίο θα υποταχτεί με το καλό ή με το άγριο όποιος έχει διαφορετική άποψη. 

Τις περισσότερες φορές τούτο επιβεβαιώνεται. 

Υπάρχουν όμως και κάποιες που ανατρέπεται υπό τους ήχους μιας μυριόστομης κραυγής: «Υπάρχει και Θεός». «Έστι δίκης οφθαλμός ος τα πανθ’ ορά» που έγραψε και ο αρχαίος Έλληνας ποιητής Μένανδρος (σε ελεύθερη μετάφραση: «Υπάρχει οφθαλμός της θείας δικαιοσύνης, ο οποίος παρακολουθεί τα πάντα»).

Ο Μένανδρος μπορεί να ήταν κωμικός ποιητής, από τους σημαντικότερους της νέας αττικής κωμωδίας, αλλά το απόφθεγμά του στέκει ως δαμόκλειος σπάθη επί των κεφαλών όσων θεωρούν ότι η εξουσία τους είναι παντοτινή και μπορεί να λειτουργούν ατιμώρητα όποια απόφαση κι αν παίρνουν, όποια συνέπεια κι αν έχει.

 Η αδικία είναι από τις χειρότερες συνέπειες, πολύ περισσότερο όταν γίνεται εις βάρος χαροκαμένων ανθρώπων. 

Βαραίνει τις καρδιές τους και όπως λέει το λαϊκό γνωμικό: «Την κατάρα του αδικημένου να τη φοβάσαι, όσο ψηλά και να ‘σαι».

Το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη ή όπως συχνά αποκαλείται «τραγωδία στα Τέμπη» ή «έγκλημα των Τεμπών», έλαβε χώρα στις 28 Φεβρουαρίου 2023 κοντά στον οικισμό του Ευαγγελισμού Τεμπών Λάρισας, όταν επιβατική αμαξοστοιχία της Hellenic Train συγκρούστηκε μετωπικά με εμπορική αμαξοστοιχία της ίδιας εταιρείας.

Νέο βίντεο Κοκοτσάκη επιβεβαιώνει την καύση υγρών καυσίμων – «Καίγονται» τα βίντεο της κυβέρνησης.

Στο εν λόγω βίντεο σημειώνει πως βλέπουμε «αυτό που πεισματικά αρνούνται να δουν αυτοί που πρέπει. 

Την ροή των καυσίμων στα πράνη. 

Το ντόμινο, τους πίδακες και γλώσσες φωτιάς.

 Θα δείτε τον εφιάλτη που έκαψε ζωντανούς επιβάτες του μοιραίου τρένου…», γράφει χαρακτηριστικά.

Αναξιμάνδρου: Εξ ων δε η γένεσις εστι τοις ούσι και την φθοράν εις ταύτα γίνεσθαι κατά το χρεών, διδόναι γαρ αυτά δίκην και τίσιν αλλήλοις της αδικίας κατά την του χρόνου τάξιν.

Απ᾽ όπου προέρχονται τα όντα εκεί και καταλήγουν φθειρόμενα, όπως επιβάλλει η ανάγκη, επειδή θα λογοδοτούν και θα υποχρεώνονται προς επανόρθωση για την αδικία που διέπραξαν το ένα στο άλλο, σύμφωνα με την αναπόδραστη του χρόνου πορεία.

 «Την κατάρα του αδικημένου να τη φοβάσαι, όσο ψηλά και να ‘σαι»